“There Is a War Going On, The Battlefield Is in The Mind, And the Prize Is Your Soul!” Deze woorden sprak Prince Rogers Nelson op de Yahoo Internet Life Awards in het jaar 1999. Bekijk het filmpje.
Alex Jones kwam in dit verband met de korte krachtige term: Infowars.
De oorlog streeft naar cognitieve reprogrammering van ieder mens, wat erop neer komt dat iedere ziel optimaal bestuurbaar wordt door de informatie die hem of haar wordt aangedragen. Informatie is niet alleen taal, info bestaat in alles dat we gewaar worden met onze zintuigen. Reden waarom de globalisten al onze zintuigen wensen te bespelen om hun doelen te bereiken. Daartoe benutten ze de media en gekochte journalisten, Hollywood, de muziekindustrie, ga zo maar door. Als dan een nep pandemie wordt opgevoerd, lockdown en social distancing het zintuigelijk waarnemen ernstig beperken, de spuit en de gifstoffen in onze omgeving oorspronkelijke waarneming verder belasten, dan lijken we in de greep van wie ons willen bemachtigen. Als je ziet hoe ze dit doen, dan kun je ook begrijpen hoe aan hun invloedssfeer te ontkomen.
De afbeelding boven dit bericht toont het werk ´Van zintuig tot werktuig´ van Rob Scholte. In het centrum zien we de complete mens, met de zintuigen intact. Laten we onze blik naar de periferie gaan dan zien we versplintering, waarbij van de verschillende lichaamsdelen in iedere volgende cirkel alsmaar minder getoond wordt. Heelheid wordt verdeeldheid met steeds minder ruimte voor zintuiglijke waarneming. Zo wordt de mens van zijn Oorsprong losgemaakt waar hij of zij in zee gaat met allen die hem of haar tot werktuig van het globalistisch ideaal, en alle bijkomstige misdadigheid, willen maken. Zoals Prince al zei: de prijs is je ziel. Het mooie van het kunstwerk hierboven is dat het zowel het probleem als het antwoord illustreert: –het probleem is van het centrum, de Bron, afdwalen naar de periferie, –het antwoord hierop is de omgekeerde weg te gaan, in het centrum blijft de ongeschonden mens immers zichtbaar.
Cognitieve reprogrammering, ook wel kortweg mindfuck genoemd, is alleen mogelijk als je je basis van waarneming niet langer in de Bron hebt liggen, je Oorsprong uit het oog bent verloren, leeft op basis van denken, identiteit en overtuiging. Dan ben je manipuleerbaar, anders niet. Derhalve is het zaak opnieuw je Origine in te nemen. Hoe doe je dat, als je verward bent?
Het ligt voor de hand dat, als de verwarring groeide naarmate je van zintuigen afdwaalde, terugkeer tot de zintuigen heilzaam is.
Herinner je wat Prince zei: Don´t be fooled by the internet. In vroeger dagen zouden we zeggen: laat je niet gek maken door televisie en papieren media, nu is internet prominent aanwezig in ieders leven, temeer omdat een ieder het wereld wijde web (!) op zak heeft. Als onder andere de phone en computer je van je zintuigen hebben weg geleid, begin dan eenvoudig met het drastisch verminderen van het gebruik van de apparaten. Ga weer ervaren wie je bent zonder ergens te zijn ingelogd. Verslaving aan het web is gevangenschap in zichzelf, en legt je aan het infuus van wie je de ultieme mindfuck willen bezorgen. Op koste van je ziel.
Ik zie het in het straatbeeld: heel veel mensen zijn niet meer aanwezig waar ze werkelijk zijn, hun gedachten verkeren steeds weer elders, en zij zijn daar dan ook. Op hun werk denken ze aan thuis, thuis aan hun werk. Een prima manier om out of your mind and back to your senses te komen, als je onlust door mentale problemen ervaart, is het stellen van de vraag: wat is er nu werkelijk bedreigend of reden tot zorg? Je zal zien dat er in de meeste gevallen geen enkel probleem is. Een blijde shift van werktuig (denken) naar zintuig (gewaarzijn).
Je gaat de zin van het leven pas bevragen als je je zintuigen hebt verlaten, in het andere geval zul je veel genieten, zin hebben.
Er is ongelooflijk veel dat je kunt doen om meer en meer in de zintuigen je thuis te vinden. Ik zei hierboven dat je je Oorsprong niet uit het oog moet verliezen. Wezenlijk is Oorsprong nooit in het oog geweest, omdat het niet objectief is en geen eigenschappen kent. De intuïtie weet het echter altijd als je de Bron hebt verlaten; vertrouw je intuïtie.
Terug naar de zintuigen hoef je niet te gaan, de zintuigen staan altijd al aan, besef dit allereerst. Dat kun je meditatie noemen, maar het is jammer als je een formele meditatiespecialist voor waakzaamheid wordt, wat opnieuw een mindfuck is, want waakzaamheid staat ook altijd al aan.
Ontwaken laat je met lege handen achter, daarom is het niet erg populair.
De zintuigen, en het gewaarzijn erachter, staan altijd al aan; het is genoeg als lijden en verwarring optreden, dit eenvoudig toe te staan en de mechanismen die spelen in alle rust te observeren. Dit is zeer informerend, het beste boek dat je kunt lezen. Je bent niet wat je observeert, iedere mentale suggestie gaat voorbij, jij blijft. Iedere suggestie wil je in het wereld wijde web hebben, zelfs al zit je niet op het internet. Ook het denken is een soort internet, trap er niet in. Gebruik het, zoals Prince zei, maar laat je er niet door gebruiken.
Omdat de mens gewoonten ontwikkelt is het raadzaam voor gewoonten te kiezen die de zintuigen voeden in plaats van afstompen. Ga dagelijks de natuur in, dat voedt je, gebruik niet het argument dat het slecht weer is, want dat stompt af.
Bewonder, ofwel: Be Wonder.
Zie, Luister, Ruik, Proef, Voel en Wees Wonder.
Teken, schilder, schrijf, dans, zing, bespeel het muziekinstrument dat je vreesde met verve en brutaliteit, vind je weg in alles, denk niet na over talent, geniet, heb de lach van de dorpsgek die niemands oordeel meer vreest, laat je zien, horen, ruiken, proeven en voelen, onderdruk geen enkele scheet.
Ik zie geen progressief pad naar ontwaken; ik zie wakker zijn als uitgangspunt, in een ieder altijd reeds aanwezig. Zintuig of werktuig? Het is in Wezen meest simpele keuze. Speelt willen hierin een rol? Nee, willen is mindfuck in de ogen van wie buiten het programma leven: de Vrije Wil is immers keuzeloos steeds dezelfde: voor wat Altijd Al Het Geval Is. Prachtige paradox.
Als je vóór alles ergens bij wilt horen, is waarheid niet je eerste prioriteit. Je eigen zintuigen vertrouwen, zelf nadenken, onafhankelijk onderzoek doen, dat is dan niet je eerste belang; je voelt je liever geborgen, ook al is het in een groep van misleide lieden, leugenaars en oplichters. Als iets in deze tijd, niet voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid, weer eens erg duidelijk is geworden, is het dat deze kuddegeest mensen tot extreme standpunten en daden van geweld brengt. Die worden verantwoord door te verwijzen naar de achterban ´gelijk denkenden´. Of zullen we zeggen ´gelijk geprogrammeerden´? Vraag dan niet door naar motivaties die dieper dan dit oppervlakkig niveau van functioneren liggen, want dan moet men het antwoord schuldig blijven, heeft men plots belangrijker zaken te doen, moet het gesprek beëindigd worden.
Er is door zoveel Nederlanders schande gesproken over Nazi´s in de Tweede Wereldoorlog, en men achtte zichzelf daarbij immuun voor dit soort meeloperij met de zittende macht. Het corona circus heeft wel getoond dat veel van deze lieden, met op het oog het ethisch juiste standpunt, in feite geen steek anders zijn. Ongevaccineerden weren uit openbare gelegenheden, liefst zenden naar een eiland, aanwijzen als de verantwoordelijken voor het voortgaan van een niet bestaande pandemie; ze vonden het allemaal prima. Een deel daarvan wist nog te ontwaken, het leeuwendeel bleef liever slapen. Best begrijpelijk, want als je nu pas ontwaakt ervaar je drievoudige schaamte: 1. dat ik dit niet eerder zag, 2. ik heb de wappies geheel onterecht belasterd en het leven moeilijk gemaakt en 3. ik lijk verdomd veel op een nazi!
Wel eens gehoord van het omstandereffect? Dit fenomeen laat zien dat mensen een persoon in nood minder snel te hulp schieten naarmate er meer omstanders bij aanwezig zijn. Dit verschijnsel toont andermaal de invloed van een groep op het individu. Waarbij de belangrijke kanttekening gemaakt dient te worden: dit werkt alleen zo voor geprogrammeerde personen, een onafhankelijk en vrij mens zal handelen naar wat het Hart hem of haar ingeeft, ongeacht wat een omgeving suggereert of wenselijk acht. Een mooi filmpje is veelzeggend in deze.
Was afgelopen dag met een goede vriend naar Reen Pier gegaan, een klein havenplaatsje, waar we met tekenpapier en pastel aan de slag gingen. We kwamen te spreken over kunst, het belang ervan. Daarbij doelden we niet op de gecorrumpeerde kunsthandel vanzelfsprekend, maar op de originele behoefte tot expressie van een waar en oprecht artiest. We bespraken het wonder van in the flow komen, als er geen denken meer opspeelt om creatie te verstoren, feitelijk geen artiest meer is die meent dat ie aan het creëren is. Er is louter creëren zelf, onverdeeld ervaren, God. We waren het er over eens dat, in een wereld van voorgeprogrammeerde zombies, dit authentieke scheppen iedere dag weer van vitaal belang is om je oorspronkelijkheid niet te verliezen aan de waanzin om je heen. Als ik veel op het internet nieuws bekijk en niet zelf tot expressie kom, dan brengt de informatie mijn frequentie omlaag, ik word down en ongenietbaar. Schrijf ik daarentegen diezelfde dag, weet ik de zware energieën in the flow te krijgen, dan spoelt de zwaarte van me af. En ik hoef geen gitaarvirtuoos te zijn om dit ook op het zessnarig instrument te beleven, mijn teken talent mag beperkt zijn om toch bevrijding te voelen in de kleuren die ik op papier aanbreng.
De gedachte aan Gerrit van Dijk valt me hier in, wacht, ja, deze prachtige speling van tekenkunst plaats ik hier graag: I Move, So I Am (1997).
Vrije expressie is het geval als de kunstenaar afwezig is. Dit mag vreemd klinken, toch beweert menig componist dat ie zijn beste werken schreef toen the flow het werk had overgenomen, de componist uit het zich verdwenen was. Denk hierbij aan Wibi Soerjadi, die eens zei dat zijn pianospel in extatische domeinen alleen zijn handen overliet, maar als het spel perfect was, dan waren ook de handen verdwenen.
Voor waarheid is geen meerderheid nodig. God is alleen. Al Een. Meerderheid zegt niks, democratie zegt niks, mode zegt niets, populair zegt niets. Voel je conflict, dan komt dit door niemand dan jezelf. Dat er al een hel om je heen is georganiseerd doet hier niets aan af. Niemand hoeft je gelijk te geven, het is genoeg voor een ieder waar en werkelijk te zijn, opdat er geen conflict is. Dit is mogelijk terwijl alles om je heen wordt afgebroken en in brand staat. Moeilijk te geloven? Het vraagt geen geloof. Wees waar en werkelijk, dan zie je de oorspronkelijke verhoudingen der dingen waar de matrix nog niet met de fikken heeft aangezeten.
Stil dierbaar moment, altijd opnieuw mogelijk,
ik heb gevonden dat mij niets rest dan me te verliezen,
waar het zware bezwaar van gisteren, vandaag tot vreugdevuur verhevigt,
waar standpunten verbranden tot niets dan wat al is,
waar de schellen, zelfs ook de ogen vallen mogen…woordloos.
Mijn goedheid wat hebben mensen het tegenwoordig druk met hun identiteit! Eerst word je er een aangepraat, dan wordt je recht bezongen als die identiteit te mogen bestaan. Als jongeling viel het me al op dat in reclames in magazines en op tv de nadruk op persoonlijke identiteit groeiende was. Omdat je zo geweldig was had je recht op een levensverzekering van A en cholesterolverlagende boter van B, want alleen het beste was goed genoeg voor jou. Met deze nadruk op individualisme werd gesneden in de gemeenschapszin, en dit is in deze dagen geculmineerd tot in de eindeloze identiteitslabels die allen recht op bestaan zouden moeten hebben. De LGBTQkolder, met zeer veel gendervariaties die neerkomen op geestesgesteldheden, is daar een extreem voorbeeld van. Het werkt verdeling in de hand en dat komt de ontvolking ten goede. Onder de vlag recht op een eigen identiteit te hebben, worden al die identiteiten feitelijk naar de slachtbank geleid.
De manipulatie is alleen dan mogelijk, als mensen geloven dat ze zijn wat hun denken hen vertelt, als ze menen dat de identiteit die ze op een moment voelen hun ware wezen bepaalt. Maar dat is natuurlijk niet zo. De baby heeft nog geen identiteit, daar is zelfreflectie voor nodig. Zodra er zelfbesef is ontstaan komen en gaan identiteiten; wie dit leest speelt waarschijnlijk niet meer met dinky toys of poppen. Identiteiten veranderen in de loop der tijd, zeggen we, maar het lijkt mij beter om te stellen dat ieder gevoel van identiteit feitelijk onmiddellijk weer valt, om plaats te maken voor een nieuwe suggestie het eigen imago betreffend.
Als we hierop inzoomen zien we dat tussen het optreden van twee opeenvolgende identiteiten even geen identiteit bestaat, Bewustzijn blijft echter Present. We ervaren dit imagoloos Besef langduriger als we in extase zijn, opgaan in een meeslepend muziekstuk, onszelf vergeten door het prachtige boek dat we lezen, uit onze bol gaan in het samenzijn met onze liefdespartner.
Ons Ware Wezen, –het laatste woord zegt het al–, is geen vorm van denken of identiteit, maar Bewust Zijn. Ieder mens zal erkennen, als je hem of haar vraagt of ie Bewust is, dat dit het geval is. Vraag je vervolgens of ze dit Bewustzijn willen aanwijzen, lokaliseren of objectiveren, dan weten ze niets meer te zeggen, gaan waarschijnlijk glimlachen, en voelen dit wellicht als een strikvraag. Het lijkt ook op een strikvraag, want waar is Bewustzijn niet?
De woorden God en Bewustzijn zijn inwisselbaar wat mij betreft. God wordt de Onnoembare genoemd; ook Bewustzijn past vanzelfsprekend in geen enkel woord. God wordt Onkenbaar geacht; ook Bewustzijn is niet objectief, aldus niet te kennen. De volgorde is andersom: Bewustzijn is datgene dat Kennen kan. Bewustzijn, omdat het in beginsel niet dualistisch is, wordt om die reden ook wel als Kennendheid aangeduid. Geen kenner of iets dat gekend wordt is werkelijk, Kennendheid is Werkelijk.
In God, als we Bewustzijn beseffen en volledig als Kennendheid bestaan en handelen, zijn mensen niet langer van elkander door labels en etiketten verdeeld. Dan wordt gezien hoe dom dit laatste is, dat alle geweld er uit voort komt, dat dit alles volstrekt onnodig is.
De conditionering, de hang aan identiteit, is binnen mensen echter zo krachtig dat dit meest eenvoudig Besef van Oorspronkelijke onverdeeldheid niet zomaar als antwoord op wereldproblematiek wordt aanvaard. Zo zijn de progressieve wegen naar Werkelijkheid ontstaan, maar dit gegeven zelf is vanzelfsprekend absurd. Een vis op weg naar water? Er Is alleen maar Werkelijkheid, daar kun je niet gradueel heen. Als je meent niet in Werkelijkheid te zijn kun je die suggestie, die een illusie is, zonder uitstel laten vallen. Er is geen progressieve weg; Werkelijkheid is radicaal Werkelijk, wacht hierin op niets.
The greatest technology hidden from you, is your own consciousness. Ik vond de afbeelding met tekst bovenaan dit blogbericht op het internet, –afzender onbekend–, en was er door getroffen. De vormgeving en het kleurgebruik trokken onmiddellijk mijn aandacht, de tekst gelezen hebbend besloot ik direct tot download. Ik voelde alleen enige twijfel waar Bewustzijn als technologie wordt voorgesteld, omdat dit mij te menselijk en middelmatig klinkt, maar oké, dat bezwaar is licht en niet doorslaggevend geweest.
Hoe is Bewustzijn verborgen voor je geworden? Het kan niet verborgen worden, hoe is het dan toch, schijnbaar, gelukt? Ik heb het antwoord feitelijk al in mijn inleiding gegeven: door je aandacht van je Oorsprong af naar objecten te leiden, deze aantrekkelijker dan je aangeboren Natuur te maken, en je dan eindeloos van God weg te trekken met talloze technieken die we mindcontrol zijn gaan noemen. Mindfuck zeggen anderen, maar misschien moeten we wel stellen dat het concept ´mind´ reeds ´mindfuck´ is, omdat de persoonlijke identiteit dit al is.
Ik ben overigens niet tegen identiteit op zich; het is reuze handig in de omgang. Maar erin wonen maakt van de mens een slaaf en ik voel het als mijn taak hier steeds weer op te wijzen. De oplossing van het werelddrama is principieel simpel, maar ook ik constateer dat velen die het kwaad van het globalisme zien werken, niet in staat zijn los van deze matrix te komen. Ze zijn gecompliceerd geworden, reeds in de netten van de mindfuck verstrikt. Mijn blijde boodschap is: ook die illusie is een zeepbel die onmiddellijk en radicaal uiteen kan spatten. Er is hier eigenlijk maar een vraag over: ben ik bereid volledig open en ontvankelijk te zijn, zelfs als dit betekent dat ik in deze bereidheid als identiteit geheel en al zal verdwijnen?
We hoeven niet dramatisch te doen over egodood. Het leven met ego´s is hels, de angst de hel te verliezen is ietwat vreemd te noemen. En leven zonder ego is geen verloren leven, doch het leven vooreerst geleefd. Zonder winst of verlies. Een ego heeft dan als argument dat ie zich tegen andere ego´s moet verdedigen. Ga je gang, als je zo gelooft, en je sloopt je eigen bestaan alleen maar. Het is niet waar. Je hebt geen verdediging nodig.
¨Bah, ik word gek van mijn opspelende ponskaarten!¨, riep ik uit. ¨Heb jij het ook? Bij mij is het nog erger!¨, lachte Karin. Dit was de korte dialoog toen ik de voordeur achter ons sloot om naar zee te gaan. De term ´ponskaart´ is in ons gesprek gangbaar geworden voor automatismen, geconditioneerde responsies in meeste verschillende gedaanten, ook wel bekend staand als cliché´s. Vooral als we in dwaze buien verkeren vliegen de platitudes in de rondte, is er niets in ons dat dit wil voorkomen, totdat we geheel blasé van de overdaad zijn, de meligheid bijkans onverdraaglijk is geworden, en we weer rijp zijn voor langere stilten en oorspronkelijke en doorvoelde opmerkingen.
´Gecontroleerde dwaasheid´, dat is de term die Karin in het werk van Carlos Castaneda was tegengekomen en welke haar had aangesproken. Is dit wat wij bezigen, vraag ik me nu af: dwaasheid toestaan om vastgeroeste psychosomatische onderdelen los te krijgen, waarna een evaluatie volgt die de waanzin weer onder controle krijgt? Zou zomaar kunnen. In feite controleren we de boel echter juist niet, we geven de waanzin vrij spel totdat we er moe van zijn. Toen ik, ruim zeven jaar terug alweer, naar Ierland was gekomen en Karin met mijn gekte in deze veelvuldig te maken kreeg, zei ik dat mijn attitude een prima antidotum was tegen de kwaadaardige ´vrije radicalen´, zoals ontspoorde kankercellen ook wel worden genoemd. Geef de shit in je ziel de lucht van vrije expressie, dan zet het zich niet vast in het lijf. Me dunkt: een primitieve en zeer genadige visie, met een ingebouwd correctiemechanisme.
Ik heb altijd afkeer van ´ziekteleer´ gehad. You become what you meditate on. Doe mij liever gezondheidskunde. Artsen in het Westen krijgen geld voor ziektegevallen; wat een ziek principe in zichzelf is. Er bestaan culturen waarin een arts geld krijgt zolang de klant gezond is, wordt ie ziek dan stopt de betaling. Dit is wijs.
In feite bestaan er geen ziekten. Ieder ziekte-etiket is een vorm van uitstoting. Ik leg dit niet uit, overweeg het maar eens langer dan de tijd die een diagnose vraagt. Diagnose is desinformatie en oplichting. Ieder mens is gezond zoals ie is. Die hele label- en verdeelindustrie van aandoeningen is een farmaceutische farce.
Pijn bestaat, en vraagt om Liefde. Lijden is een verzinsel, een oplichting, waar ongeveer iedereen voor gevallen is. En zodra je het lijden wilt oplossen doe je net alsof het echt is. Het is in werkelijkheid een gedachte constructie. Zonder die constructie wordt lijden in geen enkel label vastgezet, en is er louter sprake van pijn in een stroom, pijn die niet gefixeerd wordt en niet blijven kan. Farmaceutische medicijnen fixeren ellende terwijl ze doen alsof deze helpen. Je hebt er steeds meer van nodig, is dat niet opmerkelijk?
Het is al hetzelfde als met zelfhulpboeken: omdat ze niet werken zijn er zo ontzettend veel van. Terwijl er geen zelf is om te geholpen te worden. Het is pure oplichting. Er is louter waarnemendheid, deze behoort niemand toe.
Ik wilde altijd verlicht worden. En als het even kon een beroemd leermeester worden die alle andere leermeesters achter zich zou laten, omdat ik hun schaduwzijden doorzien zou, helder zou kunnen bespiegelen voor iedereen om te zien, en dan was ik de beste. Ook religie is in die zin een labelindustrie die van Stilte een handeltje weet te maken. Waarheid laat zich echter niet organiseren. De duivel kreeg op een dag van een persoon te horen dat heel veel mensen God hadden ontdekt, waarop die persoon de duivel vroeg of ie hier niet bezorgd om was. De duivel antwoordde: nee hoor, ik heb er wat op gevonden en dat zal afdoende zijn: ik heb die mensen ingefluisterd zich te organiseren.
God is niet weer een fetish van het ego die door een groep bekrachtigd moet worden. Spiritualiteit is God en ik, verder niks. Als ik er met God niet uit kom gaat geen wereld mij helpen. Wat is zelfvertrouwen anders dan integriteit? Wat is integriteit anders dan het vermogen te integreren? Niets ontwijken is wat God mij vraagt. Als ik niets ontwijk verdwijnen zowel God als ik.
Er is geen zuivere toestand die gehandhaafd dient te worden. Het idee van zonde en schuld dient geen enkel belang, behalve die van demonische krachten die van verdelen houden. Alles is al heel voordat welke verdeling ook begint. En dit ieder moment opnieuw. Er is geen progressie naar originele perfectie, iedere weg gaat van originele perfectie weg. Labelwaanzin, steeds weer.
Eerst was het woord? Dacht het niet!
Eerst was het woord om tot schepping te komen. Scheppen betekent: een schep nemen uit. Verdelen wat heel is. Woorden verdelen. Woorden kunnen, in reeds bestaande verdeeldheid, helend zijn. Dan gebruik je het woord, zoals Ramana Maharshi zei, als een doorn waarmee je een tweede doorn uit iemands huid verwijdert, en dan gooi je beide doornen weg.
Het bestaan blijft, ieder moment dat ik het be-grijpen of be-vatten wil, mij ontglippen, en zo leef ik mijn leven niet. In de wens te begrijpen zit reeds de afsplitsing van het bestaan verborgen. Diegene die ik wil redden bestond al niet in de eerste plaats. Het leven is geen probleem om op te lossen, tis Mysterie om in op te gaan.
We horen deze dagen veel gezegd worden: zorg goed voor jezelf en laat je niet gek maken. Goed advies, maar naar mijn smaak niet afdoende. Het feit dat je door hebt dat overheden vals spel naar hun volkeren spelen, maakt menigeen reactief, waarmee er wordt ingehaakt op hetgeen juist niet gewenst wordt. Zien dat iets onzin is, is vanzelfsprekend van belang, maar daarmee nog niet voldoende om ook aan de onzin voorbij te gaan, zeker niet als je er iedere nieuwe dag vanuit alle windrichtingen opnieuw mee ingepeperd wordt. Hier komt het allereerste belang van de spirituele oriëntatie om de hoek kijken. Daarover straks meer.
Ik meende nu wel ongeveer klaar te zijn met het aandragen van belangrijke documenten en video´s om het bedrog rond Covid-19, klimaat, de transgender gekte en meer aan te tonen, maar telkens als ik zo denk kom ik er toch weer op terug, want nog altijd zien zo ontzettend veel mensen niet in welke oplichting onze planeet al zo lang regeert. Ik heb me afgevraagd: welke video zou ik tonen aan iemand die nog geheel argeloos tegenover onze overheid staat waar het de corona pandemie betreft? Ik dacht onmiddellijk aan de film Plandemic. Omdat hier een tweede, onlangs ook een derde deel van is uitgekomen, heb ik besloten deze tot één bestand te maken en op mijn BitChute-kanaal te plaatsen.
Voor promotors van het LBTQ…ideaal met de regenboog symbolen heeft Ickonic een ontnuchterend documentaire verzorgd die de duistere werkelijkheid achter alle kleurrijke vlaggetjes goed toont. Maar durven ze te kijken? Je kunt het paard naar het water brengen, niet dwingen om te drinken.
En voor wie nog dan nog niet overtuigd is van het feit dat we in een omgekeerde wereld leven, waarin misdaad als deugd, leugen als waarheid wordt verkocht, een kort filmpje betreffende Julian Assange, de brenger van waarheid die daarvoor zwaar gestraft wordt.
We leven in een gekkenhuis, een open inrichting die zich langzaam als een digitale oester om ons heen sluit. Zijn we het eens? Wat kan spiritualiteit hier nog betekenen? Alles! De waanzin van de op materie, macht en lust gebaseerde wereldvisie mogen we bewezen achten nu alles om ons heen dit illustreert. Als het je nog niet gek gemaakt heeft kan dit als een wonder worden beschouwd. Het betekent dat je denken en voelen nog niet geheel door de dwingende matrix van de boevenbende is overgenomen. Dat deel dat nog vrijheid beseft spreek ik hier aan.
Om geestelijk gezond te blijven is het van belang je niet geheel blind te staren op het gekkenhuis. Ik zie spiritualiteit daarentegen ook niet als een optie om de wereld, omdat deze toch maar een illusie is, verder maar te negeren. Nee, mij gaat het om een gezond evenwicht tussen binnen- en buitenwereld, waarbij de buitenwereld niet de baas wordt over wat er in het innerlijk afspeelt. Wat mij leidt tot het eenvoudige principe dat zegt: origineel zijn we geboren, om originaliteit te handhaven dienen we, –zodra de wereld ons verwart, reactief maakt, dreigt te vangen–, naar binnen te keren, de stilte in, om onze oorspronkelijke onverdeeldheid weer te beseffen. Als we aldus opnieuw gegrond in werkelijkheid zijn, kunnen we opnieuw de wereld bezien en kritisch beschouwen, tot iets ons weer uit het evenwicht brengt, dan keren we onmiddellijk weer tot de contemplatie die onze originaliteit en gezondheid, zowel fysiek als geestelijk, verzorgt en beschermt.
That´s it, dit is het punt dat ik wilde maken. Maar er zijn vanzelfsprekend zeer veel wijzen waarop dit punt in het dagelijks leven ingebed en uitgebreid kan worden. Ontmoet de juiste mensen, doe de juiste dingen, lees geschikte boeken, etcetera. Ik eindig blij met het benoemen van de website welke ik gisteren heb opgezet en die geheel draait om een wijs en bijzonder humoristische man: Anthony de Mello. Ter ere van hem is het opgezet, maar op eer zat ie niet te wachten en feitelijk was mijn drijfveer veeleer hem, zijn wijsheid en prachtige voordrachten, nog eens goed onder de aandacht te brengen en voor zoveel mogelijk mensen beschikbaar te maken. Neem er een kijkje en vind audio- en video-opnamen als wel ebooks om te downloaden. In de loop van de tijd zal ik de site nog uitbreiden, veel plezier alvast, er ligt menig lach in het verschiet.
