De wereldwijde medische gemeenschap beweert dat “een pandemie wordt veroorzaakt door een virus, SARS-CoV-2.”
Maar wat als het virus niet bestaat?
Mensen vroegen me om een stapsgewijze analyse van een gangbare claim van virusisolatie. Nou, hier is het.
“Isolatie” zou moeten betekenen dat het virus gescheiden is van al het omringende materiaal, zodat onderzoekers kunnen zeggen: “Kijk, we hebben het. Het bestaat.”
Ik nam een typische passage uit een gepubliceerde studie, een sectie “methoden”, waarin onderzoekers beschrijven hoe ze “het virus isoleerden”. Ik stuurde het naar Dr. Andrew Kaufman [1], en hij gaf zijn analyse in detail.
Ik vond verschillende onderzoeken waarin zeer vergelijkbare taal werd gebruikt om uit te leggen hoe “SARS-CoV-2 werd geïsoleerd”. Bijvoorbeeld: Severe Acute Respiratory Syndrome Coronavirus 2 from Patient with Coronavirus Disease, United States, (Emerging Infectious Diseases, Vol. 26, No. 6 — June 2020)” [2].
Ten eerste wil ik wat achtergrondinformatie geven die de lezer zal helpen begrijpen wat er in het onderzoek aan de hand is.
De onderzoekers maken in het lab een soepje. Deze soep bevat een aantal compounds (stoffen). De onderzoekers gaan er zonder bewijs van uit dat “het virus” in deze soep zit. Ze scheiden het vermeende virus nooit van het omringende materiaal in de soep. Isolatie van het virus vindt niet plaats.
Ze begonnen te laten zien dat de aap (en / of menselijke cellen) die ze in de soep stoppen, aan het sterven zijn. Deze celdood, zo beweren ze, wordt veroorzaakt door “het virus”. Zoals u zult zien, ontmantelt Dr. Kaufman deze bewering.
Er is geen reden om aan te nemen dat SARS-CoV-2 überhaupt in de soep zit, of dat het cellen doodt.
Ten slotte beweren de onderzoekers, zonder bewijs of rationele verklaring, dat ze in staat waren om de genetische sequentie van “het virus” te ontdekken.
Hier zijn de verklaringen van het onderzoek waarin wordt beweerd dat ze geïsoleerd zijn, afgewisseld met de analyse van Dr. Kaufman:
STUDY: “We used Vero CCL-81 cells for isolation and initial passage…”
(STUDIE: “We gebruikten Vero CCL-81-cellen voor isolatie en eerste passage…”)
KAUFMAN: “Verocellen zijn lichaamsvreemde cellen uit de nieren van apen en een bron van besmetting. Virusdeeltjes moeten rechtstreeks uit klinische monsters worden gezuiverd om te bewijzen dat het virus echt bestaat. Isolatie betekent scheiding van al het andere. Dus hoe kun je een virus scheiden / isoleren als je het aan iets anders toevoegt?”
STUDY: “… We cultured Vero E6, Vero CCL-81, HUH 7.0, 293T, A549, and EFKB3 cells in Dulbecco minimal essential medium (DMEM) supplemented with heat-inactivated fetal bovine serum (5% or 10%)…”
(STUDIE: “… We hebben Vero E6-, Vero CCL-81-, HUH 7.0-, 293T-, A549- en EFKB3-cellen gekweekt in Dulbecco minimaal essentieel medium (DMEM) aangevuld met door hitte geïnactiveerd foetaal runderserum (5% of 10%)…”)
KAUFMAN: “Waarom minimale essentiële media gebruiken, die zorgen voor onvolledige voeding [aan de cellen]? Foetaal runderserum is een bron van vreemd genetisch materiaal en extracellulaire blaasjes, die niet te onderscheiden zijn van virussen.”
STUDY: “… We used both NP and OP swab specimens for virus isolation. For isolation, limiting dilution, and passage 1 of the virus, we pipetted 50 μL of serum-free DMEM into columns 2–12 of a 96-well tissue culture plate, then pipetted 100 μL of clinical specimens into column 1 and serially diluted 2-fold across the plate…”
(STUDIE: “… We gebruikten zowel NP- als OP-uitstrijkjes voor virusisolatie. Voor isolatie, beperkende verdunning en passage 1 van het virus pipetteerden we 50 μl serumvrij DMEM in kolommen 2-12 van een weefselkweekplaat met 96 putjes, pipetteerden vervolgens 100 μl klinische monsters in kolom 1 en werden serieel 2-voudig verdund over de plaat…”)
KAUFMAN: “Nogmaals, misbruik van het woord isolatie.”
STUDY: “… We then trypsinized and resuspended Vero cells in DMEM containing 10% fetal bovine serum, 2× penicillin/streptomycin, 2× antibiotics/antimycotics, and 2× amphotericin B at a concentration of 2.5 × 105 cells/mL…”
(STUDIE: “… We hebben vervolgens Vero-cellen getrypsiniseerd en geresuspendeerd in DMEM met 10% foetaal runderserum, 2 × penicilline / streptomycine, 2 × antibiotica / antimycotica en 2 × amfotericine B in een concentratie van 2,5 × 105 cellen / ml…”)
KAUFMAN: “Trypsine is een pancreasenzym dat eiwitten verteert. Zou dat geen schade toebrengen aan de cellen en deeltjes in de kweek die eiwitten op hun oppervlak hebben, inclusief het zogenaamde spike-eiwit?”
KAUFMAN: “Waarom worden antibiotica toegevoegd? Voor de kweek wordt een steriele techniek gebruikt. Bacteriën kunnen gemakkelijk uit het klinische monster worden gefilterd door in de handel verkrijgbare filters (GIBCO) [3]. Ten slotte kunnen bacteriën gemakkelijk onder de microscoop worden gezien en gemakkelijk worden geïdentificeerd als ze het monster verontreinigen. De specifieke antibiotica die worden gebruikt, streptomycine en amfotericine (ook bekend als ‘amfo-verschrikkelijk’), zijn giftig voor de nieren en we gebruiken niercellen in dit experiment! Merk ook op dat ze worden gebruikt in een ‘2X’-concentratie, die twee keer de normale hoeveelheid lijkt te zijn. Deze zullen zeker schade aanrichten aan de Vero-cellen.”
STUDY: “… We added [not isolated] 100 μL of cell suspension directly to the clinical specimen dilutions and mixed gently by pipetting. We then grew the inoculated cultures in a humidified 37°C incubator in an atmosphere of 5% CO2 and observed for cytopathic effects (CPEs) daily. We used standard plaque assays for SARS-CoV-2, which were based on SARS-CoV and Middle East respiratory syndrome coronavirus (MERS-CoV) protocols…”
(STUDIE: “… We hebben [niet geïsoleerd] 100 μl celsuspensie rechtstreeks aan de klinische monsterverdunningen toegevoegd en voorzichtig gemengd door te pipetteren. Vervolgens groeiden we de geïnoculeerde culturen in een bevochtigde incubator van 37 °C in een atmosfeer van 5% CO2 en werden ze dagelijks geobserveerd op cytopathische effecten (CPE’s). We gebruikten standaard plaque-assays voor SARS-CoV-2, die waren gebaseerd op SARS-CoV en Middle East Respiratory Syndrome Coronavirus (MERS-CoV) -protocollen…”)
STUDY: “When CPEs were observed, we scraped cell monolayers with the back of a pipette tip…”
(STUDIE: “Toen CPE’s werden waargenomen, schraapten we celmonolagen met de achterkant van een pipetpunt…”)
KAUFMAN: “Er werd geen negatief controle-experiment beschreven. Controle-experimenten zijn vereist voor een geldige interpretatie van de resultaten. Hoe kunnen we zonder dat weten of het de giftige soep van antibiotica, minimale voeding en stervend weefsel van een zieke persoon was die de cellulaire schade of een fantoomvirus veroorzaakte? Een goede controle zou bestaan uit exact hetzelfde experiment, behalve dat het klinische exemplaar afkomstig zou moeten zijn van een persoon met een ziekte die geen verband houdt met COVID, zoals kanker, aangezien dat geen virus zou bevatten.”
STUDY: “… We used 50 μL of viral lysate for total nucleic acid extraction for confirmatory testing and sequencing. We also used 50 μL of virus lysate to inoculate a well of a 90% confluent 24-well plate.”
(STUDIE: “… We gebruikten 50 μL viraal lysaat voor totale nucleïnezuurextractie voor bevestigingstesten en sequentiebepaling. We gebruikten ook 50 μl viruslysaat om een putje van een 90% confluente plaat met 24 putjes te inoculeren.”)
KAUFMAN: “Hoe bevestig je iets waarvan nooit eerder is aangetoond dat het bestaat? Waar heb je de genetische sequenties mee vergeleken? Hoe weet je waar het genetisch materiaal vandaan komt, aangezien het afkomstig is van een celkweek die materiaal bevat van mensen en al hun microflora, foetale koeien en apen?”
—Einde van studiecitaten en Kaufman-analyse—
Mijn commentaar: Dr. Kaufman doet hier verschillende dingen. Hij laat zien dat isolatie, in de zin van het woord “isolatie”, niet voorkomt.
Dr. Kaufman laat ook zien dat de onderzoekers schade aan de cellen en celdood willen gebruiken als bewijs dat “het virus” in de soep zit die ze aan het maken zijn. Met andere woorden, de onderzoekers gaan ervan uit dat als de cellen doodgaan, het virus de moordenaar moet zijn. Maar Dr. Kaufman laat zien dat er duidelijke andere redenen zijn voor celbeschadiging en -dood die niets met een virus te maken hebben. Daarom is er geen bewijs dat “het virus” in de soep zit of überhaupt bestaat.
En tot slot legt Dr. Kaufman uit dat de claim van genetische sequentiebepaling van “het virus” absurd is, omdat er geen bewijs is dat het virus aanwezig is. Hoe kun je iets op volgorde zetten als je niet hebt laten zien dat het bestaat?
Lezers die niet bekend zijn met mijn werk (meer dan 300 artikelen over het onderwerp “pandemie” in het afgelopen jaar [4]) zullen vragen: waarom gaan er dan mensen dood? Hoe zit het met het enorme aantal gevallen en sterfgevallen? Ik heb deze en andere vragen tot in detail beantwoord. Het onderwerp van dit artikel is: hebben onderzoekers bewezen dat SARS-CoV-2 bestaat?
Opmerking: In een aantal artikelen heb ik overtuigend bewijs geleverd dat de sterfgevallen die aan COVID-19 worden toegeschreven, kunnen worden verklaard zonder te verwijzen naar een virus. Bovendien, wat voor verdiensten “alternatieve behandelingen” ook mogen hebben, zie ik geen overtuigend bewijs dat hun actie iets te maken heeft met “het neutraliseren van een virus”.
De hele tragische, criminele, moorddadige, domme, belachelijke COVID-fraude is gebaseerd op honderd jaar Rockefeller-geneeskunde – een farmaceutische tirannie waarin de blijvende kop luidt:
ÉÉN ZIEKTE, ÉÉN KIEM.
Dat is het motto dat op de poort van het medische kartel is gegraveerd.
-Duizenden zogenaamde afzonderlijke ziekten, elk veroorzaakt door een individuele kiem.
“Dood elke kiem met een giftig medicijn, voorkom elke kiem met een giftig vaccin.”
Zonder die honderd jaar van valse wetenschap en propaganda zou de promotie van COVID-19 als een slechte grap zijn overgegaan. Een paar zure lachjes, en dan niets, behalve mensen die doorgaan met hun leven.
De algehele gezondheid van een individueel mens heeft te maken met factoren die niets te maken hebben met “één ziekte, één kiem”.
Zoals ik bijvoorbeeld aan het einde van een recent artikel citeerde:
“The combined death rate from scarlet fever, diphtheria, whooping cough and measles among children up to fifteen shows that nearly 90 percent of the total decline in mortality between 1860 and 1965 had occurred before the introduction of antibiotics and widespread immunization. In part, this recession may be attributed to improved housing and to a decrease in the virulence of micro-organisms, but by far the most important factor was a higher host-resistance due to better nutrition.” Ivan Illich, Medical Nemesis, Bantam Books, 1977
(“Het gecombineerde sterftecijfer van roodvonk, difterie, kinkhoest en mazelen bij kinderen tot vijftien jaar toont aan dat bijna 90 procent van de totale daling van de sterfte tussen 1860 en 1965 plaatsvond vóór de introductie van antibiotica en wijdverbreide immunisatie. Deels kan deze recessie worden toegeschreven aan verbeterde huisvesting en een afname van de virulentie van micro-organismen, maar verreweg de belangrijkste factor was een hogere gastheerresistentie door betere voeding.” Ivan Illich, Medical Nemesis, Bantam Books, 1977)
En Robert F. Kennedy, Jr. : “After extensively studying a century of recorded data, the Centers for Disease Control and Prevention and Johns Hopkins researchers concluded: ‘Thus vaccinations does not account for the impressive declines in mortality from infectious diseases seen in the first half of the twentieth century’.”
(En Robert F. Kennedy, Jr. : “Na een eeuw aan vastgelegde gegevens uitgebreid te hebben bestudeerd, concludeerden de onderzoekers van de Centers for Disease Control and Prevention en Johns Hopkins: ‘Vaccinaties zijn dus geen verklaring voor de indrukwekkende afname van sterfte door infectieziekten die bij de eerste de helft van de twintigste eeuw zijn gezien’.”)
“Similarly, in 1977, Boston University epidemiologists (and husband and wife) John and Sonja McKinlay published their seminal work in the Millbank Memorial Fund Quarterly on the role that vaccines (and other medical interventions) played in the massive 74% decline in mortality seen in the twentieth century: ‘The Questionable Contribution of Medical Measures to the Decline of Mortality in the United States in the Twentieth Century’.”
(“Op dezelfde manier publiceerden de Boston University epidemiologen (en man en vrouw) John en Sonja McKinlay in 1977 hun baanbrekende werk in het Millbank Memorial Fund Quarterly over de rol die vaccins (en andere medische interventies) speelden bij de enorme daling van 74% in sterfte die werd gezien in de twintigste eeuw: ‘The Questionable Contribution of Medical Measures to the Decline of Mortality in the United States in the Twentieth Century’.”)
“In this article, which was formerly required reading in U.S. medical schools, the McKinlays pointed out that 92.3% of the mortality rate decline happened between 1900 and 1950, before most vaccines existed, and that all medical measures, including antibiotics and surgeries, ‘appear to have contributed little to the overall decline in mortality in the United States since about 1900 — having in many instances been introduced several decades after a marked decline had already set in and having no detectable influence in most instances’.”
(“In dit artikel, dat voorheen moest worden gelezen op Amerikaanse medische scholen, wezen de McKinlays erop dat 92,3% van de daling van het sterftecijfer plaatsvond tussen 1900 en 1950, voordat de meeste vaccins bestonden, en dat alle medische maatregelen, inclusief antibiotica en operaties, ‘weinig lijken te hebben bijgedragen aan de algehele daling van het sterftecijfer in de Verenigde Staten sinds ongeveer 1900 – het is in veel gevallen enkele decennia geïntroduceerd nadat er al een duidelijke daling was ingezet en het heeft in de meeste gevallen geen waarneembare invloed’.”)
Hoe het immuunsysteem (als het een systeem is) werkelijk werkt, gaat de huidige medische hypothesen te boven.
“T-cellen, B-cellen, neutrofielen, monocyten, natuurlijke killercellen, eiwitten,” worden samengevoegd tot een ademloos verhaal over een militaire machine die indringers van ziektekiemen aanvalt. Duwen en trekken. Zoeken en vernietigen.
Het idee dat DIT gezondheid schept, is dwaas.
Positieve vitaliteit is wat ons gezond houdt.
Een paar factoren van positieve vitaliteit staan op de tirannieke COVID-lijst van wat-moet-verpletterd worden: financiële overleving; open vermenging van vrienden en familie; mensen kijken (niet gemaskerd) naar mensen; open communicatie zonder angst voor censuur.
Voeding en sanitaire voorzieningen zijn natuurlijk belangrijke vitaliteitsfactoren.
En dan hebben we een doel om voor te leven: waar gieten mensen hun creatieve energieën in?
Het is duidelijk dat het vrij zijn van schadelijke medische behandelingen nodig is om de vitaliteit tot bloei te laten komen.
Onderdrukking van LEVEN, om een vermeende kiem te stoppen, is geïnstitutionaliseerde dood.
De moderne geneeskunde wordt sensationeel belicht in een recensie die ik de afgelopen 10 jaar tientallen keren heb genoemd: Geschreven door de overleden beroemde volksgezondheidsarts van Johns Hopkins, Barbara Starfield, het isgetiteld: “Is US Health Really the Best in the World?” Het werd op 26 juli 2000 gepubliceerd in het Journal of the American Medical Association.
Ze ontdekten dat het medische systeem in de VS elk jaar 225.000 mensen doodt.
Per decennium zou het dodental oplopen tot 2,25 miljoen mensen.
Dat vind je niet in CDC-rapporten.
In 2009 interviewde ik Dr. Starfield. Ik vroeg haar of de federale regering een grote inspanning had geleverd om de medisch veroorzaakte dood in Amerika te verhelpen, en of haar was gevraagd om bij een dergelijke poging de regering te raadplegen.
Dit artikel maakt deel uit van mijn huidige serie over de COVID PCR-test [1]. Deze artikelen bewijzen dat de test fataal gebrekkig is, leidt tot enorm opgeblazen en valse zaaknummers (zogenaamde corona/COVID-gevallen), die op hun beurt leiden tot onnodige en brute lockdowns.
Ik hoop dat lezers deze informatie ver en wijd zullen verspreiden.
OKÉ, daar gaan we. Dit is de smoking gun, de jackpot.
Rechtstreeks uit de mond van de man waarvan ons is verteld dat hij de nummer één COVID-expert van het land is. Wat Fauci zegt, is de gouden waarheid.
Nou, hoe zit het met DIT?
16 juli 2020, podcast, “This Week In Virology” [2]: Tony Fauci zegt dat de COVID PCR-test nutteloos en misleidend is wanneer de test wordt uitgevoerd op “35 cycli of hoger”. Een positief resultaat, dat duidt op een infectie, kan niet worden geaccepteerd of geloofd.
Hier, in technische taal, is een fragment uit Fauci’s belangrijkste citaat (beginnend bij 3m50s) [2]: “… If you get [perform the test at] a cycle threshold of 35 or more… the chances of it being replication-competent [aka accurate] are miniscule… you almost never can culture virus [detect a true positive result] from a 37 threshold cycle… even 36…”
(“… Als je [de test uitvoert bij] een cyclusdrempel van 35 of meer… is de kans dat het replicatie-competent is [ook wel accuraat] is, minuscuul… je kunt bijna nooit een virus kweken [een echt positief resultaat detecteren] bij een drempelcyclus van 37… zelfs 36…”)
Elke “cyclus” van de test is een enorme sprong voorwaarts in versterking en vergroting van het testmonster dat van de patiënt wordt afgenomen.
Te veel cycli, en de test zal allerlei irrelevant materiaal opleveren dat ten onrechte als relevant wordt geïnterpreteerd.
Dat wordt een vals positief genoemd.
Wat Fauci niet zei op de video, is dat de FDA, die de test voor openbaar gebruik toestaat, aanbeveelt om de test uit te voeren tot 40 cycli. Niet tot 35.
Daarom nemen alle laboratoria (in de VS), die de FDA-richtlijn volgen, bewust of onbewust deel aan fraude. Fraude op een monsterlijk niveau, omdat…
Miljoenen Amerikanen te horen krijgen dat ze besmet zijn met het virus op basis van een vals positief resultaat, en…
Het totale aantal COVID-gevallen in Amerika – dat is gebaseerd op de test – is een grove onwaarheid.
De lockdowns en andere beperkende maatregelen zijn gebaseerd op deze frauduleuze zaaknummers.
Herhaling. Fauci zegt dat de test nutteloos is als deze wordt uitgevoerd met 35 cycli of hoger. De FDA zegt de test tot 40 cycli uit te voeren om te bepalen of het virus er is. Dit is de misdaad in een notendop.
“Hallo, Amerikanen, jullie zijn bedrogen, voorgelogen, opgelicht en meegenomen voor een verwoestende rit. Op basis van nepwetenschap werd het land op slot gedaan.”
Als iemand in het Congres een paar hersencellen laat werken, sleep dan Fauci mee naar een hoorzitting, live uitgezonden op televisie, en maak binnen tien minuten gehakt van de nepwetenschap die deze hele smerige, door stank geteisterde aanval op de wereldeconomie en haar bijna 8 miljard burgers heeft veroorzaakt.
Oké, hier zijn twee brokken bewijs voor wat ik hierboven heb geschreven. Ten eerste hebben we een CDC-citaat op de FDA-website, in een document met de titel [3] [3a] [3b]: “CDC 2019-Novel Coronavirus (2019-nCoV) Real-Time RT-PCR Diagnostic Panel For Emergency Use Only.” Zie pdf pagina 38 (doc pagina 37). Dit document is gemarkeerd met “Effective: 12/01/2020.” Dat betekent dat, ook al wordt naar het virus verwezen met zijn oudere naam, het document nog steeds relevant is vanaf december 2020. “For Emergency Use Only” verwijst naar het feit dat de FDA de PCR-test heeft gecertificeerd onder een traditionele categorie genaamd “Emergency Use Authorization.”
FDA: “… a specimen is considered positive for 2019-nCoV [virus] if all 2019-nCoV marker (N1, N2) cycle threshold growth curves cross the threshold line within 40.00 cycles ([less than] 40.00 Ct).”
(“… een testexemplaar wordt als positief beschouwd voor 2019-nCoV [virus] als alle 2019-nCoV marker (N1, N2) cyclusdrempelgroeicurven de drempelwaarde overschrijden binnen 40,00 cycli ([minder dan] 40,00 Ct).”)
Natuurlijk zouden VEEL testlaboratoria die deze richtlijn lezen, concluderen: “Om te zien of het virus aanwezig is bij een patiënt, moeten we de test tot 40 cycli uitvoeren. Dat is het officiële advies.”
“Most tests set the limit at 40 [cycles]. A few at 37.”
(“De meeste tests stellen de limiet op 40 [cycli]. Een paar op 37.”)
“Set the limit” zou meestal betekenen, “We gaan helemaal naar 40 cycli kijken om te zien of het virus er is.”
The Times: “This number of amplification cycles needed to find the virus, called the cycle threshold, is never included in the results sent to doctors and coronavirus patients…”
(“Dit aantal versterkingscycli dat nodig is om het virus te vinden, de zogenaamde cyclusdrempel, wordt nooit meegenomen in de resultaten die naar artsen en coronaviruspatiënten worden gestuurd…”)
Boem. Dat is de klapper, de grote finale. Labs onthullen of zullen hun heimelijke verstandhouding bij deze misdaad niet onthullen.
Snapt u het?
Ik hoop het.
Als een advocaat met dit alles niet naar de rechtbank wil, of als een rechter niet oplet en het licht niet ziet, moeten ze van hun baan worden ontdaan en naar de Noordpool worden gestuurd om sneeuw te verkopen.
Je kunt het werk van Christine Massey bekijken op haar site, fluoridefreepeel.ca (ook twitter: [1]). Ze verdient de dank van ieder denkend persoon.
Massey [2] citerend: “I (CM), along with some anonymous helpers, have submitted Freedom of Information requests to various Canadian institutions seeking records that describe the isolation of ‘SARS-COV-2’ (the alleged ‘COVID-19 virus’) from an unadulterated sample taken from a diseased patient.”
(“Ik (CM) heb, samen met enkele anonieme helpers, verzoeken om vrijheid van informatie ingediend bij verschillende Canadese instellingen die gegevens zoeken die de isolatie van ‘SARS-COV-2’ (het vermeende ‘COVID-19 virus ‘) van een onvervalst monster genomen van een zieke patiënt beschrijven.”)
“My requests were intentionally worded to weed out the fraudulent, illogical and unscientific claims of having ‘isolated SARS-COV-2’, of which there are many…”
(“Mijn verzoeken waren opzettelijk geformuleerd om de frauduleuze, onlogische en onwetenschappelijke beweringen van het hebben van ‘geïsoleerde SARS-COV-2’ uit de wereld te helpen, waarvan er veel zijn…”)
“My requests were not limited to records of isolation performed by the respective institution, and not limited to records authored by the respective institution, rather they were open to records of isolation performed by anyone, anywhere on the planet.”
(“Mijn verzoeken waren niet beperkt tot vermeldingen van isolatie uitgevoerd door de respectieve instelling, en niet beperkt tot vermeldingen geschreven door de respectieve instelling, maar stonden open voor vermeldingen van isolatie uitgevoerd door iedereen, waar ook ter wereld.”)
“Colleagues in numerous other countries have obtained responses to the same and similar information requests from dozens of additional institutions.”
(“Collega’s in tal van andere landen hebben van tientallen andere instellingen reacties gekregen op dezelfde en soortgelijke informatieverzoeken.”)
“As of January 22, 2021 46 institutions and offices have responded to said requests. Every institution has failed to provide, or cite, even 1 record describing the actual isolation of any ‘SARS-COV-2’ from a patient sample by anyone, anywhere on the planet, ever.”
(“Op 22 januari 2021 hebben 46 instellingen en kantoren op deze verzoeken gereageerd. Elke instelling heeft nagelaten om zelfs maar één vermelding te verstrekken of aan te halen dat de feitelijke isolatie beschrijft van een ‘SARS-COV-2’ van een patiëntenmonster door wie dan ook, waar dan ook ter wereld, ooit.”)
Hier is een typisch antwoord op een Massey-verzoek van het Ministerie van Volksgezondheid van Ontario. De reactie kwam na vier maanden: “This is to inform you that no responsive records were located. A reasonable search of the ministry was conducted, and no responsive records were found. Dr. David C. Williams, Chief Medical Officer of Health, is responsible for this decision.”
(“Dit is om u te informeren dat er geen responsieve vermeldingen zijn gevonden. Het ministerie werd redelijk doorzocht en er werden geen responsieve verslagen gevonden. Dr. David C. Williams, Chief Medical Officer of Health, is verantwoordelijk voor deze beslissing.”)
GEEN vermeldingen die aangeven dat SARS-CoV-2 is geïsoleerd. “Geïsoleerd” betekent “gescheiden van ander materiaal”. Het betekent “we hebben het virus daadwerkelijk gevonden en konden het identificeren”.
WERKELIJKE ISOLATIE BETEKENT DAT HET VIRUS BESTAAT. ONMOGELIJKHEID OM HET TE ISOLEREN BETEKENT DAT ER GEEN BEWIJS IS DAT HET VIRUS BESTAAT.
Als, zoals Massey aangeeft, 46 verschillende instanties hetzelfde zeggen – “geen gegevens over isolatie beschikbaar” – vragen we ons niet meer af wat er aan de hand is. We weten dat er sprake is van FRAUDE.
Zoals ik al vaak heb gezegd [3] [4], verdraaien en veranderen virologen de betekenis van het woord “geïsoleerd”. Ze beweren dat ze het virus in een soep in een schaal in het laboratorium hebben. “In een soep” is precies het tegenovergestelde van “geïsoleerd”.
De soep bevat dierlijke en menselijke cellen, giftige chemicaliën en giftige medicijnen, en ander genetisch materiaal. Sommige cellen sterven. De onderzoekers stellen (belachelijk) dat de dood het gevolg moet zijn van het virus dat deze cellen aanvalt.
De chemicaliën en medicijnen zouden echter de moord kunnen plegen. En de menselijke en dierlijke cellen worden uitgehongerd aan voedingsstoffen – wat alleen al voldoende is om ze te laten sterven.
Daarom is er geen bewijs dat het vermeende (en niet-geïsoleerde) virus in de soep in de schaal in het laboratorium zit.
Dit “bewijs van isolatie” is op het niveau van beweren dat de zon de maan is, Alaska een kleine stad op Saturnus is en een konijn een ruimteschip is.
Het is geen toeval dat het meedogenloze onderzoek van Christine Massey nul gegevens van daadwerkelijke isolatie heeft opgeleverd.
David Rasnick [1], PhD-chemicus, met een lange geschiedenis in de farmaceutische industrie (Abbott, Prototek, Arris), brak met de officiële wetenschap en diende als president van Rethinking AIDS: de groep voor de wetenschappelijke herbeoordeling van de HIV-hypothese. Hij was een lid van het Presidential AIDS Advisory Panel van Zuid-Afrika.
Hier is een recente explosieve verklaring die Rasnick maakte [2] over SARS-CoV-2 en HIV. Het doornemen ervan leidt tot een doorbraakopenbaring:
“Viruses are unstable, RNA [e.g, SARS-Cov-2] viruses especially. They are so unstable, there is no such thing as an un-mutated RNA virus. They are like snow flakes, no two are identical.”
(“Virussen zijn onstabiel, vooral RNA [bijvoorbeeld SARS-CoV-2] virussen. Ze zijn zo onstabiel dat er niet zoiets bestaat als een niet-gemuteerd RNA-virus. Ze zijn als sneeuwvlokken, geen twee zijn identiek.”)
“HIV is an RNA virus with 9,800 nucleotides. You can download the HIV Sequence Compendium here:” [3]
(“HIV is een RNA-virus met 9.800 nucleotiden. U kunt het HIV Sequence Compendium hier downloaden:” [3])
“In the Preface it says:”
(“In het voorwoord staat:”)
“The number of [genetic] sequences in the HIV database is still increasing. In total, at the end of 2017, there were 812,586 sequences in the HIV Sequence Database, an increase of 8.5% since the previous year.”
(“Het aantal [genetische] sequenties in de HIV-database neemt nog steeds toe. In totaal waren er eind 2017 812.586 sequenties in de HIV Sequence Database, een stijging van 8,5% ten opzichte van het voorgaande jaar.”)
“None of the sequences of the world destroying [sarcasm], computer generated coronavirus with its 30,000 or so nucleotides, are identical.”
(“Geen van de sequenties van het computergegenereerde coronavirus met zijn ongeveer 30.000 nucleotiden die de wereld vernietigd [sarcasme], is identiek.”)
“The virus maniacs use computers to compare the menagerie of sequences to come up with ‘A Consensus Sequence’ for HIV, Coronavirus, and all the rest. The consensus sequence exists in two places: in computers and in strings of RNA synthesized in the lab.”
(“De virusmaniakken gebruiken computers om de menagerie van sequenties te vergelijken om te komen tot ‘Een Consensussequentie’ voor HIV, Coronavirus en al het andere. De consensussequentie bestaat op twee plaatsen: in computers en in reeksen RNA die in het laboratorium worden gesynthetiseerd.”)
“Even consensus sequences are not stable. Different groups, using a variety of computer algorithms will invariably come up with different ‘consensus sequences’.”
(“Zelfs consensussequenties zijn niet stabiel. Verschillende groepen die verschillende computeralgoritmen gebruiken, zullen steevast met verschillende ‘consensussequenties’ komen.”)
De implicaties van Rasnick’s verklaring zijn enorm.
Vergeet allereerst het idee dat SARS-CoV-2 één genetische sequentie heeft.
En deze meervoudige sequenties worden niet samengesteld door door een magische microscoop (elektronenmicroscoop) te kijken. Ze worden samengesteld door computerprogramma’s met vooraf ingestelde algoritmen.
Met andere woorden, de sequenties worden gebouwd door AANNAMES (geen bewijs) ingebed in de algoritmen.
ELK vaccin ontwikkeld voor SARS-CoV-2 (zelfs als u gelooft in de theorie van hoe vaccins zouden moeten werken) zou de taak krijgen om immuniteit te produceren tegen een steeds muterend virus – niet slechts één gemuteerde stam, maar eindeloze aantallen mutaties.
Je zou een analoog hebben aan de seizoensgriep, waarin onderzoekers een gok doen over hoe de nieuwe versie van het virus er elk jaar uit zal zien en voor die gok een nieuw vaccin ontwikkelen.
Hoe goed werkt dit? Volksgezondheidsinstanties melden dat er elk jaar wereldwijd een MILJARD gevallen van seizoensgriep zijn.
Als we nog dieper gaan: als de genetische sequenties van de steeds muterende virussen niet worden ontdekt, maar worden bedacht via computerprogramma’s, hoe waarschijnlijk is het dan dat een vaccin dat die “gegevens” gebruikt, zou werken?
En onder aan de hele stapel giswerk staat natuurlijk het besef dat, als deze genetische sequenties worden verzonnen – waar is het WERKELIJKE geïsoleerde virus? WAAR IS HET BEWIJS DAT HET BESTAAT?
Waar is het, zoals ik nu al maanden rapporteer, onderzoekers verdraaien en martelen de betekenis van “geïsoleerd”, zodat het aangeeft “het virus zit ergens in een soep in een schaal in een laboratorium” – zeker NIET- geïsoleerd.
Dat is de “wetenschap” van de moderne virologie.
Maar maak je geen zorgen, wees gelukkig, de test “voor het coronavirus” moet accuraat zijn, de infectie- en sterftecijfers moeten accuraat zijn, en de daaruit voortvloeiende lockdowns die nationale economieën vernietigen en honderden miljoenen levens vernietigen zijn nodig… Toch?
Zeker. Waarom niet? Laten we zeggen dat het allemaal goed is. Iedereen kan weer gaan slapen en tirannen de beschaving van de aarde laten vernietigen.
OF je kunt REBELLEREN tegen de politiestaat die is gebouwd op basis van een huis van kaarten hoax genaamd “wetenschap”.
In tegenstelling tot “het virus” is vrijheid heel reëel. Mensen kunnen dit voelen in hun botten, in hun geest en ziel. Zelfs en vooral als ze slaven zijn, kunnen ze ze voelen.
Nu we het er toch over hebben of er daadwerkelijk een virus bestaat, hier is een artikel dat ik meerdere keren heb gepost:
BESTAAT HIV? EEN EXPLOSIEF INTERVIEW
(Wegens de lengte van dit gedeelte, is hier het onvertaalde stuk geplaatst.)
Before we get to Christine Johnson’s interview, a bit of background.
My first book, AIDS INC., was published in 1988. The research I engaged in then formed a foundation for my recent work in exposing the vast fraud called COVID-19.
In 1987-88, my main question eventually became: does HIV cause AIDS? For months, I had blithely assumed the obvious answer was yes. This created havoc in my investigation, because I was facing contradictions I couldn’t solve.
For example, in parts of Africa, people who were chronically ill and dying obviously needed no push from a new virus. All their “AIDS” conditions and symptoms could be explained by their environment: contaminated water supplies; sewage pumped directly into the drinking water; protein-calorie malnutrition; hunger, starvation; medical treatment with immunosuppressive vaccines and drugs; toxic pesticides; fertile farm land stolen by corporations and governments; wars; extreme poverty. The virus cover story actually obscured all these ongoing crimes.
Finally, in the summer of 1987, I found several researchers who were rejecting the notion that HIV caused AIDS. Their reports were persuasive.
I’m shortcutting a great deal of my 1987-8 investigation here, but once HIV was out of the picture for me, many pieces fell into place. I discovered that, in EVERY group supposedly at “high-risk” for AIDS, their conditions and symptoms could be entirely explained by factors that had nothing to do with a new virus.
AIDS was not one condition. It was an umbrella label, used to re-package a number of immunosuppressive conditions and create the illusion of a new and unique and single “pandemic.”
Several years after the publication of AIDS INC., I became aware of a quite different emerging debate going on under the surface of research: DOES HIV EXIST?
Was the purported virus ever truly discovered?
And THAT question led to: what is the correct procedure for discovering a new virus?
The following 1997 interview, conducted by brilliant freelance journalist, Christine Johnson, delves into these questions:
How should researchers prove that a particular virus exists? How should they isolate it? What are the correct steps?
These questions, and their answers, reside at the heart of most disease research—and yet, overwhelmingly, doctors never explore them or even consider them.
Johnson interviews Dr. Eleni Papadopulos, “a biophysicist and leader of a group of HIV/AIDS scientists from Perth in Western Australia. Over the past decade and more she and her colleagues have published many scientific papers questioning the HIV/AIDS hypothesis…”
Here I’m publishing and highlighting excerpts from the interview [4] [5]. Technical issues are discussed. Grasping them is not the easiest exercise you’ve ever done, but I believe the serious reader can comprehend the vital essentials.
CJ: Does HIV cause AIDS?
EP: There is no proof that HIV causes AIDS.
CJ: Why not?
EP: For many reasons, but most importantly, because there is no proof that HIV exists.
… CJ: Didn’t Luc Montagnier and Robert Gallo [purportedly the co-discoverers of HIV] isolate HIV back in the early eighties?
EP: No. In the papers published in Science by those two research groups, there is no proof of the isolation of a retrovirus from AIDS patients. [HIV is said to be a retrovirus.]
CJ: They say they did isolate a virus.
EP: Our interpretation of the data differs. To prove the existence of a virus you need to do three things. First, culture cells and find a particle you think might be a virus. Obviously, at the very least, that particle should look like a virus. Second, you have to devise a method to get that particle on its own so you can take it to pieces and analyze precisely what makes it up. Then you need to prove the particle can make faithful copies of itself. In other words, that it can replicate.
CJ: Can’t you just look down a microscope and say there’s a virus in the cultures?
EP: No, you can’t. Not all particles that look like viruses are viruses.
… CJ: My understanding is that high-speed centrifugation is used to produce samples consisting exclusively of objects having the same density, a so-called “density-purified sample.” Electron microscopy is used to see if these density-purified samples consist of objects which all have the same appearance — in which case the sample is an isolate — and if this appearance matches that of a retrovirus, in terms of size, shape, and so forth. If all this is true, then you are three steps into the procedure for obtaining a retroviral isolate. (1) You have an isolate, and the isolate consists of objects with the same (2) density and (3) appearance of a retrovirus. Then you have to examine this isolate further, to see if the objects in it contain reverse transcriptase [an enzyme] and will replicate when placed in new cultures. Only then can you rightfully declare that you have obtained a retroviral isolate.
EP: Exactly. It was discovered that retroviral particles have a physical property which enables them to be separated from other material in cell cultures. That property is their buoyancy, or density, and this was utilized to purify the particles by a process called density gradient centrifugation.
The technology is complicated, but the concept is extremely simple. You prepare a test tube containing a solution of sucrose, ordinary table sugar, made so the solution is light at the top but gradually becomes heavier, or more dense, towards the bottom. Meanwhile, you grow whatever cells you think may contain your retrovirus. If you’re right, retroviral particles will be released from the cells and pass into the culture fluids. When you think everything is ready, you decant a specimen of culture fluids and gently place a drop on top of the sugar solution. Then you spin the test tube at extremely high speeds. This generates tremendous forces, and particles present in that drop of fluid are forced through the sugar solution until they reach a point where their buoyancy prevents them from penetrating any further. In other words, they drift down the density gradient until they reach a spot where their own density is the same as that region of the sugar solution. When they get there they stop, all together. To use virological jargon, that’s where they band. Retroviruses band at a characteristic point. In sucrose solutions they band at a point where the density is 1.16 gm/ml.
That band can then be selectively extracted and photographed with an electron microscope. The picture is called an electron micrograph, or EM. The electron microscope enables particles the size of retroviruses to be seen, and to be characterized by their appearance.
CJ: So, examination with the electron microscope tells you what fish you’ve caught?
EP: Not only that. It’s the only way to know if you’ve caught a fish. Or anything at all.
CJ: Did Montagnier and Gallo do this?
EP: This is one of the many problems. Montagnier and Gallo did use density gradient banding, but for some unknown reason they did not publish any Ems [photos] of the material at 1.16 gm/ml…this is quite puzzling because in 1973 the Pasteur Institute hosted a meeting attended by scientists, some of whom are now amongst the leading HIV experts. At that meeting the method of retroviral isolation was thoroughly discussed, and photographing the 1.16 band of the density gradient was considered absolutely essential.
CJ: But Montagnier and Gallo did publish photographs of virus particles.
EP: No. Montagnier and Gallo published electron micrographs of culture fluids that had not been centrifuged, or even separated from the culture cells, for that matter. These EMs contained, in addition to many other things, including the culture cells and other things that clearly are not retroviruses, a few particles which Montagnier and Gallo claimed are retroviruses, and which all belonged to the same retroviral species, now called HIV. But photographs of unpurified particles don’t prove that those particles are viruses. The existence of HIV was not established by Montagnier and Gallo — or anyone since — using the method presented at the 1973 meeting.
CJ: And what was that method?
EP: All the steps I have just told you. The only scientific method that exists. Culture cells, find a particle, isolate the particle, take it to pieces, find out what’s inside, and then prove those particles are able to make more of the same with the same constituents when they’re added to a culture of uninfected cells.
CJ: So before AIDS came along there was a well-tried method for proving the existence of a retrovirus, but Montagnier and Gallo did not follow this method?
EP: They used some of the techniques, but they did not undertake every step including proving what particles, if any, are in the 1.16 gm/ml band of the density gradient, the density that defines retroviral particles.
CJ: But what about their pictures?
EP: Montagnier’s and Gallo’s electron micrographs…are of entire cell cultures, or of unpurified fluids from cultures…”
—end of interview excerpt—
If you grasp the essentials of this discussion, you’ll see there is every reason to doubt the existence of HIV, because the methods for proving its existence were not followed.
And so…as I’ve reported these past few months, there is every reason to doubt and reject the existence of the COVID virus, since correct large-scale electron microscope studies have never been done.
I kept the Christine Johnson interview, and other similar information, in mind when, for example, I explored the dud epidemics called SARS and 2009 Swine Flu.
How many viruses have been named as causes of disease, when in fact those viruses have never been isolated or proved to exist?
Of course, conventional-consensus researchers and doctors will scoff at any attempt to raise these issues. For them, “the science is settled.” Meaning: they don’t want to think. They don’t want to stir the waters.
A few years ago, chemist David Rasnick sent a request to the CDC, asking for evidence demonstrating that the Ebola virus had ever been isolated from a human. The answers he received did not begin to approach a level of certainty.
After 30 years working as a reporter in the area of deep medical-research fraud, I’ve seen that false science occurs in levels.
The deeper you go, the stranger it gets. To put it another way: the deeper you go, the worse it gets.
