Selecteer een pagina

De filosoof Emmanuel Levinas weigerde God als een abstractie los van de mens te zien, hij herkende God juist in het gelaat van de Ander. Het laat zich dan ook raden wat hij zou vinden van de huidige mondkapjes maskerade: het beleid van satan! Velen weten dat de maskers geen zin hebben, zelfs schade doen, maar dragen deze toch met als argument dat ze de ander niet ongerust willen maken. Het is een vals argument waarmee je God bedekt. Het masker toont wie je besloten hebt te dienen.

Kwam een fraaie foto tegen op Twitter die ik hier graag, na wat stevige bewerkingen, plaats om de minder spiritueel geopende mannen onder ons mee aan te spreken. Als de metafysica geen beroep op hun harten doet, dan heb ik graag voor dit doel op de lagere chakra´s van de seksualiteit een beroep gedaan om de heren de onheuse vermomming van de bakkes te laten halen.

Zeg, ken jij de gemaskerde mens? Niets in mij twijfelt eraan dat ieder mens zich in deze tijd van oplichting en destructie voor de keuze gesteld weet diep van binnen: waarheid of leugen? Je in antwoord op deze vraag verlaten op de media is geen optie meer; de waarheid wordt alleen in en als jezelf gerealiseerd. Of niet, als dat je keuze is omdat je bang bent zonder masker rond te gaan, hangend aan wat anderen over je oordelen kunnen. Als je een masker draagt zeg je feitelijk: ik wil mijzelf en mijn ware moed ontkennen.

Zodra je de gemaskerde mens volslagen herkent, de vermomming als aangepraat en oneigen, valt het masker. Dit kun je dan achteraf wel een keuze noemen, maar tis feitelijk een organisch gevolg van helder zien zelf. Er zit geen ´ik´ in waarheid, ´ik´ vind je louter waar het bedrog zich afspeelt.

Nee nee, ik ben niet tegen het ik; het ik is perfect noodzakelijk om bestaand bedrog te kunnen ontmoeten en doorzien. Hard gaan roepen dat je zonder ik leeft, zoals ik veel non-dualistische dwaalgeesten heb horen doen, is alweer een masker, nog verderfelijker dan het ego. Deze quasi non-duale filosofen vergroten het dualisme alleen maar, en dit volstrekt onnodig.

Ergens tegen zijn, terwijl het wel bestaat, is op voorhand een leven in conflict. Geen goed idee. Alles is reeds omarmd, vanuit dit besef kun je vanzelfsprekend toewerken naar een mooiere wereld. Dit is origineel en ten diepste werken aan jezelf, als aan het kunstwerk dat je leven is. Aldus leef je creatief, als een artiest die de tekenen van de tijd leest zonder erover te struikelen, en binnen de huidige ordening van elementen, de wijsheid van de eigen vorm toepast. In plaats van eisen aan de wereld te stellen, geef je de wereld zo steeds het beste van je leven.

Want het masker in een ieder gaat diep, het stoffen lapje op de snuit is er een symptoom van. Wie het stoffen lapje afzet heeft de reis naar binnen aanvaard en zal alles dat hem of haar ooit is aangeleerd en aangepraat aan hernieuwd onderzoek onderwerpen. Niet via boeken, nee, nu ben je zelf het open boek dat je leest zoals de bladzijden en tekstdelen zichzelf wensen te presenteren. Dit kun je gehoorzaamheid noemen, maar tis niet aan iemand meer, en ook niet aan verdelende krachten.

Vanzelfsprekend helpt het je, als je het masker hebt afgezet, je actief met ongemaskerden te verbinden. Mensen zonder masker weten dat de wetenschap, politiek en rechtspraak corrupt zijn, dat Covid-19 niet voor meer doden heeft gezorgd dan er in andere jaren vielen. Vrije mensen dragen geen masker, houden onderling geen afstand en blijven niet binnen omdat onuitgenodigde krachten menen dat God overruled kan worden door hun machtsinstrumenten. Vrije mensen denken niet de hele dag vanuit reactie op deze waanzin, ze zijn liever stil van binnen, bereiden een gezond maal, wandelen in de natuur, en uiten zich oorspronkelijk op allerlei creatieve wijzen.

Een vrij mens verbeeldt zich niet iets of iemand te zijn, zo beseft ie ieder moment werkelijkheid, en leeft hier vanuit. Dit is geen denkproces, dit is natuurlijkheid. Een vrij mens denkt zich geen vrij mens, is bereid alle onvrije mechanismen en conditioneringen in zichzelf te onderkennen voordat hij anderen ermee lastig valt. Een vrij mens is niet te trots, als hij iets niet weet op te lossen, er anderen niet mee lastig te vallen. Vrijheid is niet hoe velen het verschillend inkaderen, vrijheid is het al die inkaderingen te durven ervaren, doorzien en achter te laten.

Voor Liefde geldt feitelijk hetzelfde: het is niet wat ik er ooit van dacht, het is precies wat nu mijn Liefde vraagt. Zoiets verzin je niet, dit Is. Liefde is niet dat mijn hartsverlangen wordt ingewilligd zodat ik kan chillen in de armen van de prachtige beminde; als het vrouwtje vreemd gaat breekt dit tere hartje en slaat aantrekkingskracht om in haat. Zo is de term ´onvoorwaardelijke Liefde´ ontstaan, om Liefde los te maken van de egocentrische popsongs die het woord hebben ingezet voor dierlijk verlangen. Niks mis mee, maar niet de Liefde die bevrijdt.

Ik ken het genoegen te leven in een gezin waarin geen geloof wordt gehecht aan de maskerade. Je kan dan denken dat ik mazzel heb. Met mijn familie en vrienden in Nederland heb ik echter geen contact meer, omdat ze de hoax geloven, of er althans in meebewegen. Hiermee kom ik terug op wat ik eerder al aan tipte: het maakt niet uit waar je nu staat, een ieder is nu voor de keuze gesteld: waarheid of leugen? Onvoorwaardelijke Liefde leeft nu en nu en nu waarheid en klaagt niet om wie niet meedoen. Ik heb vandaag nog excuses doen uitgaan, omdat ik mensen persoonlijk heb veroordeeld, aldus innerlijk conflict sorteerde. Dit innerlijk conflict bleef zeuren. Iedereen weet wat ie moet weten om nu de eerste ware stap te zetten, ongeacht wat tot hiertoe je verleden was. En iedere ware stap genereert energie voor een grotere volgende.

Binnen religieuze context wordt dan van inkeer gesproken, je kan het ook los van spiritualiteit ommekeer noemen. Het komt voor mij neer op de eenvoudige ont-dekking, open-baring en ont-maskering van het idee dat je gebonden bent aan de waanideeën van wie dan ook, inclusief die van ´jezelf´. Hier ontspruit de Creativiteit die niet meet meer werkzaam is vanuit concepten en ideeën als startpunt, maar het Hart laat spreken, waarna alle reeds bestaande concepten en ideeën in deze oerstroom van het Hart worden opgenomen en hun ware essentie terug herkennen als je tekent, schildert, danst, zingt, tokkelt, drumt, schrijft en je geliefden ontmoet.

Dat gehele rationele schakelmechanisme dat men je heeft aangeleerd beschrijft nog geen procent van de werkelijke potentie die in de mens vrijkomt als je zonder dat programma weet te leven. Tis meest eenvoudig, het is ultiem vreugdevol, en het leeft niet van pieken en dalen als het Aanwezigheid zelf viert en eert. Welkom in je eigen bestaan, Dit is Het!

https://bodemlozebeeldentuin.wordpress.com/

.