Opmerking: In een aantal artikelen heb ik overtuigend bewijs geleverd dat de sterfgevallen die aan COVID-19 worden toegeschreven, kunnen worden verklaard zonder te verwijzen naar een virus. Bovendien, wat voor verdiensten “alternatieve behandelingen” ook mogen hebben, zie ik geen overtuigend bewijs dat hun actie iets te maken heeft met “het neutraliseren van een virus”.
De hele tragische, criminele, moorddadige, domme, belachelijke COVID-fraude is gebaseerd op honderd jaar Rockefeller-geneeskunde – een farmaceutische tirannie waarin de blijvende kop luidt:
ÉÉN ZIEKTE, ÉÉN KIEM.
Dat is het motto dat op de poort van het medische kartel is gegraveerd.
-Duizenden zogenaamde afzonderlijke ziekten, elk veroorzaakt door een individuele kiem.
“Dood elke kiem met een giftig medicijn, voorkom elke kiem met een giftig vaccin.”
Zonder die honderd jaar van valse wetenschap en propaganda zou de promotie van COVID-19 als een slechte grap zijn overgegaan. Een paar zure lachjes, en dan niets, behalve mensen die doorgaan met hun leven.
De algehele gezondheid van een individueel mens heeft te maken met factoren die niets te maken hebben met “één ziekte, één kiem”.
Zoals ik bijvoorbeeld aan het einde van een recent artikel citeerde:
“The combined death rate from scarlet fever, diphtheria, whooping cough and measles among children up to fifteen shows that nearly 90 percent of the total decline in mortality between 1860 and 1965 had occurred before the introduction of antibiotics and widespread immunization. In part, this recession may be attributed to improved housing and to a decrease in the virulence of micro-organisms, but by far the most important factor was a higher host-resistance due to better nutrition.” Ivan Illich, Medical Nemesis, Bantam Books, 1977
(“Het gecombineerde sterftecijfer van roodvonk, difterie, kinkhoest en mazelen bij kinderen tot vijftien jaar toont aan dat bijna 90 procent van de totale daling van de sterfte tussen 1860 en 1965 plaatsvond vóór de introductie van antibiotica en wijdverbreide immunisatie. Deels kan deze recessie worden toegeschreven aan verbeterde huisvesting en een afname van de virulentie van micro-organismen, maar verreweg de belangrijkste factor was een hogere gastheerresistentie door betere voeding.” Ivan Illich, Medical Nemesis, Bantam Books, 1977)
En Robert F. Kennedy, Jr. : “After extensively studying a century of recorded data, the Centers for Disease Control and Prevention and Johns Hopkins researchers concluded: ‘Thus vaccinations does not account for the impressive declines in mortality from infectious diseases seen in the first half of the twentieth century’.”
(En Robert F. Kennedy, Jr. : “Na een eeuw aan vastgelegde gegevens uitgebreid te hebben bestudeerd, concludeerden de onderzoekers van de Centers for Disease Control and Prevention en Johns Hopkins: ‘Vaccinaties zijn dus geen verklaring voor de indrukwekkende afname van sterfte door infectieziekten die bij de eerste de helft van de twintigste eeuw zijn gezien’.”)
“Similarly, in 1977, Boston University epidemiologists (and husband and wife) John and Sonja McKinlay published their seminal work in the Millbank Memorial Fund Quarterly on the role that vaccines (and other medical interventions) played in the massive 74% decline in mortality seen in the twentieth century: ‘The Questionable Contribution of Medical Measures to the Decline of Mortality in the United States in the Twentieth Century’.”
(“Op dezelfde manier publiceerden de Boston University epidemiologen (en man en vrouw) John en Sonja McKinlay in 1977 hun baanbrekende werk in het Millbank Memorial Fund Quarterly over de rol die vaccins (en andere medische interventies) speelden bij de enorme daling van 74% in sterfte die werd gezien in de twintigste eeuw: ‘The Questionable Contribution of Medical Measures to the Decline of Mortality in the United States in the Twentieth Century’.”)
“In this article, which was formerly required reading in U.S. medical schools, the McKinlays pointed out that 92.3% of the mortality rate decline happened between 1900 and 1950, before most vaccines existed, and that all medical measures, including antibiotics and surgeries, ‘appear to have contributed little to the overall decline in mortality in the United States since about 1900 — having in many instances been introduced several decades after a marked decline had already set in and having no detectable influence in most instances’.”
(“In dit artikel, dat voorheen moest worden gelezen op Amerikaanse medische scholen, wezen de McKinlays erop dat 92,3% van de daling van het sterftecijfer plaatsvond tussen 1900 en 1950, voordat de meeste vaccins bestonden, en dat alle medische maatregelen, inclusief antibiotica en operaties, ‘weinig lijken te hebben bijgedragen aan de algehele daling van het sterftecijfer in de Verenigde Staten sinds ongeveer 1900 – het is in veel gevallen enkele decennia geïntroduceerd nadat er al een duidelijke daling was ingezet en het heeft in de meeste gevallen geen waarneembare invloed’.”)
Hoe het immuunsysteem (als het een systeem is) werkelijk werkt, gaat de huidige medische hypothesen te boven.
“T-cellen, B-cellen, neutrofielen, monocyten, natuurlijke killercellen, eiwitten,” worden samengevoegd tot een ademloos verhaal over een militaire machine die indringers van ziektekiemen aanvalt. Duwen en trekken. Zoeken en vernietigen.
Het idee dat DIT gezondheid schept, is dwaas.
Positieve vitaliteit is wat ons gezond houdt.
Een paar factoren van positieve vitaliteit staan op de tirannieke COVID-lijst van wat-moet-verpletterd worden: financiële overleving; open vermenging van vrienden en familie; mensen kijken (niet gemaskerd) naar mensen; open communicatie zonder angst voor censuur.
Voeding en sanitaire voorzieningen zijn natuurlijk belangrijke vitaliteitsfactoren.
En dan hebben we een doel om voor te leven: waar gieten mensen hun creatieve energieën in?
Het is duidelijk dat het vrij zijn van schadelijke medische behandelingen nodig is om de vitaliteit tot bloei te laten komen.
Onderdrukking van LEVEN, om een vermeende kiem te stoppen, is geïnstitutionaliseerde dood.
De moderne geneeskunde wordt sensationeel belicht in een recensie die ik de afgelopen 10 jaar tientallen keren heb genoemd: Geschreven door de overleden beroemde volksgezondheidsarts van Johns Hopkins, Barbara Starfield, het isgetiteld: “Is US Health Really the Best in the World?” Het werd op 26 juli 2000 gepubliceerd in het Journal of the American Medical Association.
Ze ontdekten dat het medische systeem in de VS elk jaar 225.000 mensen doodt.
Per decennium zou het dodental oplopen tot 2,25 miljoen mensen.
Dat vind je niet in CDC-rapporten.
In 2009 interviewde ik Dr. Starfield. Ik vroeg haar of de federale regering een grote inspanning had geleverd om de medisch veroorzaakte dood in Amerika te verhelpen, en of haar was gevraagd om bij een dergelijke poging de regering te raadplegen.
“Even ziek maken, om te voorkomen dat u ziek wordt”
Wereldwijd duiken de geluiden op dat meer mensen ziek worden en overlijden na het ontvangen van een vaccin. De verklaring is echter steeds dezelfde. De ene verklaring is: ‘het ligt niet aan het vaccin, maar onderliggende kwalen en de mensen waren er al slecht aan toe’. De andere verklaring is: ‘het komt door de oprukkende mutaties’.
Regionale media in Italië spreken van een ‘slachting in verpleeghuizen’ na de eerste vaccinatieronde tegen Covid-19. In een verpleeghuis in Rebbio, een stadje in de buurt van Como, raakten 85 van de 93 mensen besmet met het virus nadat ze het vaccin hadden gekregen. Daarvan zijn er al 21 gestorven. 91% van de ouderen testten positief (hoewel die test onzin is), net als 54 zorgmedewerkers.
In Noorwegen werd een officieel onderzoek gestart nadat 33 ouderen overleden na injectie met het Pfizer vaccin. Ook in de VS, Israël, Portugal, Zweden en Zwitserland stierven mensen kort na ontvangst van dit omstreden mRNA ‘nano’ vaccin. Bijna alle autoriteiten blijven beweren dat het ‘toeval’ is.
The Guardian berichtte op 20 januari dat het aantal doden in Engelse verpleeghuizen met maar liefst 46% was gestegen.
David Rasnick [1], PhD-chemicus, met een lange geschiedenis in de farmaceutische industrie (Abbott, Prototek, Arris), brak met de officiële wetenschap en diende als president van Rethinking AIDS: de groep voor de wetenschappelijke herbeoordeling van de HIV-hypothese. Hij was een lid van het Presidential AIDS Advisory Panel van Zuid-Afrika.
Hier is een recente explosieve verklaring die Rasnick maakte [2] over SARS-CoV-2 en HIV. Het doornemen ervan leidt tot een doorbraakopenbaring:
“Viruses are unstable, RNA [e.g, SARS-Cov-2] viruses especially. They are so unstable, there is no such thing as an un-mutated RNA virus. They are like snow flakes, no two are identical.”
(“Virussen zijn onstabiel, vooral RNA [bijvoorbeeld SARS-CoV-2] virussen. Ze zijn zo onstabiel dat er niet zoiets bestaat als een niet-gemuteerd RNA-virus. Ze zijn als sneeuwvlokken, geen twee zijn identiek.”)
“HIV is an RNA virus with 9,800 nucleotides. You can download the HIV Sequence Compendium here:” [3]
(“HIV is een RNA-virus met 9.800 nucleotiden. U kunt het HIV Sequence Compendium hier downloaden:” [3])
“In the Preface it says:”
(“In het voorwoord staat:”)
“The number of [genetic] sequences in the HIV database is still increasing. In total, at the end of 2017, there were 812,586 sequences in the HIV Sequence Database, an increase of 8.5% since the previous year.”
(“Het aantal [genetische] sequenties in de HIV-database neemt nog steeds toe. In totaal waren er eind 2017 812.586 sequenties in de HIV Sequence Database, een stijging van 8,5% ten opzichte van het voorgaande jaar.”)
“None of the sequences of the world destroying [sarcasm], computer generated coronavirus with its 30,000 or so nucleotides, are identical.”
(“Geen van de sequenties van het computergegenereerde coronavirus met zijn ongeveer 30.000 nucleotiden die de wereld vernietigd [sarcasme], is identiek.”)
“The virus maniacs use computers to compare the menagerie of sequences to come up with ‘A Consensus Sequence’ for HIV, Coronavirus, and all the rest. The consensus sequence exists in two places: in computers and in strings of RNA synthesized in the lab.”
(“De virusmaniakken gebruiken computers om de menagerie van sequenties te vergelijken om te komen tot ‘Een Consensussequentie’ voor HIV, Coronavirus en al het andere. De consensussequentie bestaat op twee plaatsen: in computers en in reeksen RNA die in het laboratorium worden gesynthetiseerd.”)
“Even consensus sequences are not stable. Different groups, using a variety of computer algorithms will invariably come up with different ‘consensus sequences’.”
(“Zelfs consensussequenties zijn niet stabiel. Verschillende groepen die verschillende computeralgoritmen gebruiken, zullen steevast met verschillende ‘consensussequenties’ komen.”)
De implicaties van Rasnick’s verklaring zijn enorm.
Vergeet allereerst het idee dat SARS-CoV-2 één genetische sequentie heeft.
En deze meervoudige sequenties worden niet samengesteld door door een magische microscoop (elektronenmicroscoop) te kijken. Ze worden samengesteld door computerprogramma’s met vooraf ingestelde algoritmen.
Met andere woorden, de sequenties worden gebouwd door AANNAMES (geen bewijs) ingebed in de algoritmen.
ELK vaccin ontwikkeld voor SARS-CoV-2 (zelfs als u gelooft in de theorie van hoe vaccins zouden moeten werken) zou de taak krijgen om immuniteit te produceren tegen een steeds muterend virus – niet slechts één gemuteerde stam, maar eindeloze aantallen mutaties.
Je zou een analoog hebben aan de seizoensgriep, waarin onderzoekers een gok doen over hoe de nieuwe versie van het virus er elk jaar uit zal zien en voor die gok een nieuw vaccin ontwikkelen.
Hoe goed werkt dit? Volksgezondheidsinstanties melden dat er elk jaar wereldwijd een MILJARD gevallen van seizoensgriep zijn.
Als we nog dieper gaan: als de genetische sequenties van de steeds muterende virussen niet worden ontdekt, maar worden bedacht via computerprogramma’s, hoe waarschijnlijk is het dan dat een vaccin dat die “gegevens” gebruikt, zou werken?
En onder aan de hele stapel giswerk staat natuurlijk het besef dat, als deze genetische sequenties worden verzonnen – waar is het WERKELIJKE geïsoleerde virus? WAAR IS HET BEWIJS DAT HET BESTAAT?
Waar is het, zoals ik nu al maanden rapporteer, onderzoekers verdraaien en martelen de betekenis van “geïsoleerd”, zodat het aangeeft “het virus zit ergens in een soep in een schaal in een laboratorium” – zeker NIET- geïsoleerd.
Dat is de “wetenschap” van de moderne virologie.
Maar maak je geen zorgen, wees gelukkig, de test “voor het coronavirus” moet accuraat zijn, de infectie- en sterftecijfers moeten accuraat zijn, en de daaruit voortvloeiende lockdowns die nationale economieën vernietigen en honderden miljoenen levens vernietigen zijn nodig… Toch?
Zeker. Waarom niet? Laten we zeggen dat het allemaal goed is. Iedereen kan weer gaan slapen en tirannen de beschaving van de aarde laten vernietigen.
OF je kunt REBELLEREN tegen de politiestaat die is gebouwd op basis van een huis van kaarten hoax genaamd “wetenschap”.
In tegenstelling tot “het virus” is vrijheid heel reëel. Mensen kunnen dit voelen in hun botten, in hun geest en ziel. Zelfs en vooral als ze slaven zijn, kunnen ze ze voelen.
Nu we het er toch over hebben of er daadwerkelijk een virus bestaat, hier is een artikel dat ik meerdere keren heb gepost:
BESTAAT HIV? EEN EXPLOSIEF INTERVIEW
(Wegens de lengte van dit gedeelte, is hier het onvertaalde stuk geplaatst.)
Before we get to Christine Johnson’s interview, a bit of background.
My first book, AIDS INC., was published in 1988. The research I engaged in then formed a foundation for my recent work in exposing the vast fraud called COVID-19.
In 1987-88, my main question eventually became: does HIV cause AIDS? For months, I had blithely assumed the obvious answer was yes. This created havoc in my investigation, because I was facing contradictions I couldn’t solve.
For example, in parts of Africa, people who were chronically ill and dying obviously needed no push from a new virus. All their “AIDS” conditions and symptoms could be explained by their environment: contaminated water supplies; sewage pumped directly into the drinking water; protein-calorie malnutrition; hunger, starvation; medical treatment with immunosuppressive vaccines and drugs; toxic pesticides; fertile farm land stolen by corporations and governments; wars; extreme poverty. The virus cover story actually obscured all these ongoing crimes.
Finally, in the summer of 1987, I found several researchers who were rejecting the notion that HIV caused AIDS. Their reports were persuasive.
I’m shortcutting a great deal of my 1987-8 investigation here, but once HIV was out of the picture for me, many pieces fell into place. I discovered that, in EVERY group supposedly at “high-risk” for AIDS, their conditions and symptoms could be entirely explained by factors that had nothing to do with a new virus.
AIDS was not one condition. It was an umbrella label, used to re-package a number of immunosuppressive conditions and create the illusion of a new and unique and single “pandemic.”
Several years after the publication of AIDS INC., I became aware of a quite different emerging debate going on under the surface of research: DOES HIV EXIST?
Was the purported virus ever truly discovered?
And THAT question led to: what is the correct procedure for discovering a new virus?
The following 1997 interview, conducted by brilliant freelance journalist, Christine Johnson, delves into these questions:
How should researchers prove that a particular virus exists? How should they isolate it? What are the correct steps?
These questions, and their answers, reside at the heart of most disease research—and yet, overwhelmingly, doctors never explore them or even consider them.
Johnson interviews Dr. Eleni Papadopulos, “a biophysicist and leader of a group of HIV/AIDS scientists from Perth in Western Australia. Over the past decade and more she and her colleagues have published many scientific papers questioning the HIV/AIDS hypothesis…”
Here I’m publishing and highlighting excerpts from the interview [4] [5]. Technical issues are discussed. Grasping them is not the easiest exercise you’ve ever done, but I believe the serious reader can comprehend the vital essentials.
CJ: Does HIV cause AIDS?
EP: There is no proof that HIV causes AIDS.
CJ: Why not?
EP: For many reasons, but most importantly, because there is no proof that HIV exists.
… CJ: Didn’t Luc Montagnier and Robert Gallo [purportedly the co-discoverers of HIV] isolate HIV back in the early eighties?
EP: No. In the papers published in Science by those two research groups, there is no proof of the isolation of a retrovirus from AIDS patients. [HIV is said to be a retrovirus.]
CJ: They say they did isolate a virus.
EP: Our interpretation of the data differs. To prove the existence of a virus you need to do three things. First, culture cells and find a particle you think might be a virus. Obviously, at the very least, that particle should look like a virus. Second, you have to devise a method to get that particle on its own so you can take it to pieces and analyze precisely what makes it up. Then you need to prove the particle can make faithful copies of itself. In other words, that it can replicate.
CJ: Can’t you just look down a microscope and say there’s a virus in the cultures?
EP: No, you can’t. Not all particles that look like viruses are viruses.
… CJ: My understanding is that high-speed centrifugation is used to produce samples consisting exclusively of objects having the same density, a so-called “density-purified sample.” Electron microscopy is used to see if these density-purified samples consist of objects which all have the same appearance — in which case the sample is an isolate — and if this appearance matches that of a retrovirus, in terms of size, shape, and so forth. If all this is true, then you are three steps into the procedure for obtaining a retroviral isolate. (1) You have an isolate, and the isolate consists of objects with the same (2) density and (3) appearance of a retrovirus. Then you have to examine this isolate further, to see if the objects in it contain reverse transcriptase [an enzyme] and will replicate when placed in new cultures. Only then can you rightfully declare that you have obtained a retroviral isolate.
EP: Exactly. It was discovered that retroviral particles have a physical property which enables them to be separated from other material in cell cultures. That property is their buoyancy, or density, and this was utilized to purify the particles by a process called density gradient centrifugation.
The technology is complicated, but the concept is extremely simple. You prepare a test tube containing a solution of sucrose, ordinary table sugar, made so the solution is light at the top but gradually becomes heavier, or more dense, towards the bottom. Meanwhile, you grow whatever cells you think may contain your retrovirus. If you’re right, retroviral particles will be released from the cells and pass into the culture fluids. When you think everything is ready, you decant a specimen of culture fluids and gently place a drop on top of the sugar solution. Then you spin the test tube at extremely high speeds. This generates tremendous forces, and particles present in that drop of fluid are forced through the sugar solution until they reach a point where their buoyancy prevents them from penetrating any further. In other words, they drift down the density gradient until they reach a spot where their own density is the same as that region of the sugar solution. When they get there they stop, all together. To use virological jargon, that’s where they band. Retroviruses band at a characteristic point. In sucrose solutions they band at a point where the density is 1.16 gm/ml.
That band can then be selectively extracted and photographed with an electron microscope. The picture is called an electron micrograph, or EM. The electron microscope enables particles the size of retroviruses to be seen, and to be characterized by their appearance.
CJ: So, examination with the electron microscope tells you what fish you’ve caught?
EP: Not only that. It’s the only way to know if you’ve caught a fish. Or anything at all.
CJ: Did Montagnier and Gallo do this?
EP: This is one of the many problems. Montagnier and Gallo did use density gradient banding, but for some unknown reason they did not publish any Ems [photos] of the material at 1.16 gm/ml…this is quite puzzling because in 1973 the Pasteur Institute hosted a meeting attended by scientists, some of whom are now amongst the leading HIV experts. At that meeting the method of retroviral isolation was thoroughly discussed, and photographing the 1.16 band of the density gradient was considered absolutely essential.
CJ: But Montagnier and Gallo did publish photographs of virus particles.
EP: No. Montagnier and Gallo published electron micrographs of culture fluids that had not been centrifuged, or even separated from the culture cells, for that matter. These EMs contained, in addition to many other things, including the culture cells and other things that clearly are not retroviruses, a few particles which Montagnier and Gallo claimed are retroviruses, and which all belonged to the same retroviral species, now called HIV. But photographs of unpurified particles don’t prove that those particles are viruses. The existence of HIV was not established by Montagnier and Gallo — or anyone since — using the method presented at the 1973 meeting.
CJ: And what was that method?
EP: All the steps I have just told you. The only scientific method that exists. Culture cells, find a particle, isolate the particle, take it to pieces, find out what’s inside, and then prove those particles are able to make more of the same with the same constituents when they’re added to a culture of uninfected cells.
CJ: So before AIDS came along there was a well-tried method for proving the existence of a retrovirus, but Montagnier and Gallo did not follow this method?
EP: They used some of the techniques, but they did not undertake every step including proving what particles, if any, are in the 1.16 gm/ml band of the density gradient, the density that defines retroviral particles.
CJ: But what about their pictures?
EP: Montagnier’s and Gallo’s electron micrographs…are of entire cell cultures, or of unpurified fluids from cultures…”
—end of interview excerpt—
If you grasp the essentials of this discussion, you’ll see there is every reason to doubt the existence of HIV, because the methods for proving its existence were not followed.
And so…as I’ve reported these past few months, there is every reason to doubt and reject the existence of the COVID virus, since correct large-scale electron microscope studies have never been done.
I kept the Christine Johnson interview, and other similar information, in mind when, for example, I explored the dud epidemics called SARS and 2009 Swine Flu.
How many viruses have been named as causes of disease, when in fact those viruses have never been isolated or proved to exist?
Of course, conventional-consensus researchers and doctors will scoff at any attempt to raise these issues. For them, “the science is settled.” Meaning: they don’t want to think. They don’t want to stir the waters.
A few years ago, chemist David Rasnick sent a request to the CDC, asking for evidence demonstrating that the Ebola virus had ever been isolated from a human. The answers he received did not begin to approach a level of certainty.
After 30 years working as a reporter in the area of deep medical-research fraud, I’ve seen that false science occurs in levels.
The deeper you go, the stranger it gets. To put it another way: the deeper you go, the worse it gets.
Zoals mijn lezers weten, heb ik het afgelopen jaar besteed aan het weerleggen van elk zogenaamd COVID-feit dat door volksgezondheidsfunctionarissen wordt gepromoot – inclusief het verkeerde idee dat het bewezen is dat SARS-CoV-2 bestaat.
In dit artikel laat ik gewoon zien dat toegewijden van de COVID cult hun eigen aannames tegenspreken. Alleen ter argumentatie gaan we ervan uit dat het virus bestaat, zich snel verspreidt en ziekte veroorzaakt.
Als dat het geval is, werken lockdowns niet.
Dit blijkt uit rapporten van bijna elk land ter wereld. Hoe langer de lockdowns, hoe meer COVID-gevallen.
Het virus is niet te stoppen. Het reist razendsnel naar alle uithoeken van de wereld.
Conclusie? De enige manier om immuniteit voor kuddes te bereiken, is door de hele bevolking van de planeet in de open lucht te laten leven en trainen, de pandemie te doorstaan en uiteindelijk te winnen.
Dat is de gevolgtrekking die u kunt trekken als u eenmaal de gangbare visie op het virus en de pandemie accepteert.
Maar het openen van de wereld is natuurlijk niet de conclusie van de experts of de politieke leiders. Ze hebben de tegenovergestelde mening: meer lockdowns.
Ze handelen tegen hun eigen “wetenschap”.
Waarom?
Het is duidelijk dat ze de bevolking willen opsluiten, levens en economieën willen vernietigen. Of ze gaan op zijn minst mee met de mensen die dat willen.
Hoe zit het met het vaccin als methode om kuddeimmuniteit op te wekken? We horen al over een tweede gemuteerde stam van het COVID-virus. Als er twee soorten zijn, zullen er zeker meer zijn. Veel meer. Dit zorgt voor een analoog aan het griepvaccin: elk jaar een nieuwe versie, in de hoop de laatste mutatie te voorspellen.
Hoe werkt dat voor de griep? Levert het iets op dat vaag lijkt op kudde-immuniteit? Verre van dat. Volksgezondheidsinstanties melden elk jaar wereldwijd een MILJARD gevallen van griep. Kunnen de beschermende effecten van het vaccin zwakker zijn?
Opmerking: heeft iemand aanbevolen de planeet af te sluiten vanwege de griep? Natuurlijk niet. Een miljard gevallen per jaar zijn precies “waar we mee moeten leven”.
Waarom zou u niet dezelfde strategie volgen voor COVID?
Overheidsfunctionarissen zouden een einde moeten eisen aan lockdowns.
Dr. Scott Atlas, voormalig coronavirusadviseur van het Witte Huis: “We know the lockdowns don’t work, they do not eliminate the virus, we see it all over the world. We have 80% of people in the US wearing masks, we have all these various levels of restrictions on businesses, on in-person schools, and the virus is not eliminated by that.”
(“We weten dat de lockdowns niet werken, ze elimineren het virus niet, we zien het over de hele wereld. We hebben 80% van de mensen in de VS die maskers dragen, we hebben al deze verschillende niveaus van beperkingen voor bedrijven, voor persoonlijke scholen, en het virus wordt daardoor niet geëlimineerd.”)
Onderzoekers Sunetra Gupta (Oxford University), Jay Bhattacharya (Stanford University), Martin Kildorff (Harvard): “It would be a devastating mistake to do so and it will run the risk of severely damaging and crippling the country.”
(“Het huidige lockdown-beleid heeft verwoestende gevolgen voor de volksgezondheid op korte en lange termijn.”)
Dr. John Ioannidis, hoogleraar geneeskunde, epidemiologie en volksgezondheid, en biomedische datawetenschap en statistiek aan de Stanford University, antwoordde op een vraag over lockdowns in Griekenland: “It would be a devastating mistake to do so and it will run the risk of severely damaging and crippling the country.”
(“Het zou een verwoestende fout zijn om dat te doen en lopen het risico het land ernstig te beschadigen en te verlammen.”)
The Lancet, 21 juli 2020: “…government actions such as border closures, full lockdowns, and a high rate of COVID-19 testing were not associated with statistically significant reductions in the number of critical cases or overall mortality,”
(“…acties van de overheid zoals grensafsluitingen, volledige lockdowns en een hoog percentage COVID-19-tests gingen niet gepaard met een statistisch significante vermindering van het aantal kritieke gevallen of de algehele mortaliteit”)
Paper uit 2006 in Biosecurity and Bioterrorism, “Disease Mitigation Measures in the Control of Pandemic Influenza” door Thomas V. Inglesby, Jennifer B. Nuzzo, Tara O’Toole en D.A. Henderson. De auteurs concluderen: “There are no historical observations or scientific studies that support the confinement by quarantine of groups of possibly infected people for extended periods in order to slow the spread of influenza.”
(“Er zijn geen historische waarnemingen of wetenschappelijke studies die de opsluiting door quarantaine van groepen mogelijk besmette mensen voor langere perioden ondersteunen om de verspreiding van influenza te vertragen.”)
Dit is slechts een verzameling van reguliere verwijzingen uit een veel grotere schat, wat aangeeft dat lockdowns schadelijk zijn en niet werken.
Nou, ze werken als een politiestaat het doel is.
De conventionele gangbare wetenschappelijke kijk op het virus en zijn vermogen om zich te verspreiden leidt onvermijdelijk tot de conclusie: het stoppen door middel van lockdowns is als proberen water uit een bos te houden.
“Nou, als we een baldakijn boven alle bomen bouwen, als we elke boom in lagen plastic wikkelen, als we om de zes voet ondergrondse zuigpompen installeren, als we chemicaliën in de lucht sproeien om wolkenvorming te verspreiden, als we elke beek afvoeren en stroom, als we dammen bouwen in de bergen om de smeltende sneeuw binnen te houden … zullen we nog steeds falen.”
“… the WHO protocols Pfizer used to produce the mRNA [for the vaccine] do not appear to identify any nucleotide sequences that are unique to the SARS-CoV-2 virus. When investigator Fran Leader questioned Pfizer they confirmed: ‘The DNA template does not come directly from an isolated virus from an infected person’.”
(“… De WHO-protocollen die Pfizer gebruikte om het mRNA [voor het vaccin] te produceren, lijken geen nucleotidesequenties te identificeren die uniek zijn voor het SARS-CoV-2-virus. Toen onderzoeker Fran Leader Pfizer ondervroeg, bevestigden ze: ‘Het DNA-sjabloon komt niet rechtstreeks van een geïsoleerd virus van een geïnfecteerde persoon’.”)
En daar zijn we, precies waar ik het over had, enige tijd geleden. Als u het geïsoleerde virus niet heeft, hoe kunt u dan beweren dat u de sequentie heeft bepaald?
En als je de sequentie hebt bepaald op basis van AANNAME en GISSEN, hoe kun je dan claimen dat de sequentie – of het virus – echt is?
Antwoord: U ZEGT dat de volgorde en het virus echt zijn, maar u heeft geen enkel bewijs. Omdat je een “wetenschappelijke autoriteit” bent, geloven mensen automatisch wat je ZEGT.
Een man bezoekt een grote autosloperij op zoek naar onderdelen. Boven de deur van het kantoor ziet hij een bord: “Ferrari 365 GTB / 4 Daytona Spider uit 1972. Informeer binnen.”
De eigenaar van het autokerkhof vertelt hem: “We bieden aandelen in de Ferrari aan. Drieduizend per aandeel. Als we het uiteindelijk verkopen, verdient u minstens het dubbele van uw investering.”
De man zegt: “Waar is de auto? Ik zou het graag willen zien.”
“Nou,” zegt de eigenaar van het autokerkhof, “kijk eens om je heen. We hebben enkele vierkante kilometers aan auto’s en onderdelen. De Ferrari is daar ergens. We hebben onlangs een test gedaan op uitlaatgassen met een speciaal instrument. De conclusie luidde dat de Ferrari van ’72 hier onlangs door de werf was gereden…”
Dit zijn de soort dingen die gebeuren in de virologie.
Natuurlijk zou geen enkele reguliere viroloog het toegeven. Die zou spreken over analogen en genenbanken en PCR en representatieve monsters en in silico (computermodellering).
Maar de grimmige realiteit is duidelijk.
Aanname en gissen en gladde gevolgtrekkingen zijn niet van toepassing.
Je hebt het geïsoleerde virus of je hebt het niet. Als je dat niet doet, is alles wat je erover zegt nutteloos. Je kunt niet op geldige wijze beweren dat het bestaat.
Zoals ik al tientallen keren heb geschreven en gezegd, is de virologische betekenis van het woord “isoleren” heel anders dan de gewone betekenis.
In de technische wereld van de zwendel en de drukte betekent “geïsoleerd virus”: “We hebben het virus in een soep in een schaal in het laboratorium. De soep bevat menselijke cellen en apencellen, giftige medicijnen en chemicaliën en ander genetisch materiaal. Sommige cellen sterven. Dit betekent dat het virus hen doodt.”
Die bewering is onjuist. De medicijnen en chemicaliën kunnen de cellen doden. En de cellen krijgen geen vitale voedingsstoffen meer. Dat alleen al zou de celdood kunnen verklaren.
Bovendien is een vermeend virus vermengd in een soep in een schaal in een laboratorium zeker niet “geïsoleerd”.
Kort gezegd: er is geen overtuigend bewijs dat er een virus in de soep zit.
Wat zit er in het COVID-vaccin? Onder andere een vermeend fragment van een verondersteld virus waarvan niet bewezen is dat het bestaat.
Overweeg de PCR-test. Er zijn verschillende niveaus van deugdelijk kritiek op de test gericht.
Allereerst zullen verschillende labs met verschillende tegenstrijdige testresultaten komen. Dit is waar.
Wanneer verder wordt gekeken, is de test, wanneer deze het weefselmonster van een patiënt versterkt, nutteloos en gevaarlijk wanneer meer dan 34 cycli of amplificatiestappen worden ingezet. Waarom? Omdat er dan enorme aantallen fout-positieven optreden.
Wanneer nog verder wordt gekeken, ontdekken we dat de PCR helemaal geen virus detecteert. Het identificeert een stukje RNA waarvan wordt aangenomen dat het afkomstig is van een virus.
En tot slot identificeert de test een stukje RNA van een virus waarvan niet is bewezen dat het bestaat.
