“There is gonna be a new world order out there and we’ve gotta lead it! And we gotta unite the rest of the world in doing it!”
Dat is wat Biden verkondigde in een recente toespraak.
Maar aangezien Biden de neiging heeft om zijn toespraken verkeerd te brengen, wat hij bedoelde te zeggen was:
“There is gonna be a new world DIS-order out there and we’ve gotta lead it!”
Helaas heeft de president van de VS, zoals de wereld in vele toespraken heeft kunnen horen, er geen idee van dat zijn “imperium” om hem heen aan het instorten is.
Maar helaas voor Biden zijn de VS helemaal geen imperium maar een failliete natie zonder leiderschap. Maar wat nog erger is, de VS heeft zich zojuist in een laatste wanhoopsdaad niet alleen in de voet, maar ook in het hoofd geschoten.
CONSEQUENTIES
Zeer weinig of geen van de wereldleiders van vandaag begrijpen de gevolgen van hun daden en Biden duidelijk niet.
Nu de wereld het einde van een economisch tijdperk meemaakt, krijgen we de leiders die we verdienen en dus de aangewezen leiders om de wereld naar Armageddon te brengen.
De wereld gaat nu dus de eindstrijd in, een strijd met totaal incompetente staatshoofden die ertoe zal leiden dat iedereen verliest.
De weg naar Armageddon zal rampzalig zijn voor de wereld. Verontruste leiders zullen rampzalige acties ondernemen, waardoor niet alleen het probleem van hun eigen land zal verergeren, maar ook dat van de rest van de wereld.
En dat is precies wat we nu zien met het ergst mogelijke samenraapsel van schuldtekorten, geldontwaarding en decadentie. De gevolgen waren natuurlijk altijd voorspelbaar op basis van de geschiedenis. Maar geen enkele leider in het huidige tijdperk is een echte student van de geschiedenis. En dat is de reden waarom de wereld in zo’n puinhoop zit.
HYPERINFLATIE GEVOLGD DOOR EEN DEFLATOIRE DEPRESSIE
Ik heb in vele artikelen de loop der gebeurtenissen geschetst die ik vanaf hier zie – inflatie, hyperinflatie, ineenstorting van schulden, ineenstorting van activa, leidend tot economische ellende en uiteindelijk tot een deflatoire depressie. “All Hell Will Break Loose for Humanity” zoals ik in een recent artikel schreef.
Er zal blijvende migratie zijn, maar waarschijnlijk in mindere mate omdat er geen beloofde landen zullen zijn die de migranten een beter leven zullen bieden. Er zal isolationisme zijn en veel landen zullen proberen hun grenzen te sluiten.
Helaas zullen er ook oorlogen zijn, cyberoorlogen, burgeroorlogen en zelfs grote militaire oorlogen. De mensheid is nooit voor een langere periode weg gebleven van oorlogen en zeker niet in perioden van economische depressie en hoge schulden. Oorlogen zijn zo’n prachtig excuus voor slechte leiders om meer geld bij te drukken en als excuus te gebruiken voor de ellende die het volk lijdt.
De door het Westen gedomineerde media en propaganda geven Poetin natuurlijk de schuld van de oorlog. En veel leiders, waaronder Biden, willen hem weg hebben.
OORLOGEN HEBBEN DE WERELD OPGEBOUWD
Oorlogen zijn natuurlijk verschrikkelijk, wie ze ook begint, maar zoals ik zojuist al zei, is de geschiedenis van de wereld in hoge mate gebaseerd op oorlogen en imperiumvorming, of we het nu hebben over Perzische, Romeinse, Han, Mongoolse, Ottomaanse, Spaanse, Russische of Britse rijken. Veel van deze rijken werden en worden nog steeds vereerd om wat zij tot stand hebben gebracht, terwijl sommige, zoals de Mongolen, weinig positieve sporen nalieten voor het nageslacht.
Het Britse Rijk bijvoorbeeld was opmerkelijk. Een klein eiland creëerde het grootste rijk in de geschiedenis dat meer dan 300 jaar duurde en 26% van de wereld omvatte. De culturele en taalkundige invloed is nog steeds aanzienlijk.
Er gaan vandaag maar weinig stemmen op om te eisen dat de koningen of keizers uit die tijd postuum veroordeeld worden voor oorlogsmisdaden.
De VS hebben nooit een imperium gesticht, maar vielen zonder aanleiding landen als Vietnam, Irak, Libië en Syrië aan. Meer dan 300.000 burgers zijn gedood in deze door de VS geleide oorlogen.
Terwijl vrijwel de hele westerse wereld Poetin als een oorlogsmisdadiger beschouwt, hebben we geen vergelijkbare aanvallen gehoord op de leiders van de VS, het VK of Frankrijk die bij de bovengenoemde recente oorlogen betrokken waren.
Zonder partij te willen kiezen, waarom zouden we verschillende regels of wetten moeten hebben voor verschillende oorlogsmisdadigers? Er is duidelijk geen sprake van een gelijk speelveld.
EEN RUSSISCHE BEER IN HET NAUW DRIJVEN HEEFT GEVOLGEN
Terugkomend op de gevolgen: elke intelligente westerse leider had de recente acties van Rusland kunnen voorspellen sinds de Maidan-revolutie in Oekraïne in 2014. Dit was toen een door de VS en het Westen geleide staatsgreep die de verkozen Oekraïense leider en regering afzette en een Westers bevriend leiderschap installeerde.
Deze staatsgreep, in combinatie met nieuwe NAVO-leden rond Rusland, was zo’n duidelijke bedreiging voor Rusland dat de reactie van Poetin voor de hand lag. Een Russische beer in het nauw drijven is zeer gevaarlijk.
Een sterke westerse leider en staatsman zou dit hebben voorzien en met Rusland in onderhandeling zijn getreden. Maar de Westerse leiders hebben alle waarschuwingen van Poetin en Rusland in de wind geslagen en daarom verkeert de wereld niet alleen in een puinhoop, maar ook in een situatie die geopolitiek zeer gevaarlijk is.
Sommige waarnemers beweren dat de huidige situatie door de Amerikaanse neocons in elkaar is gezet om een conflict/oorlog met Rusland te beginnen.
SANCTIES HEBBEN CONSEQUENTIES
Het Romeinse Rijk bloeide eeuwenlang dankzij de vrije handel binnen en buiten de grenzen. Maar het sanctioneren van een land als Rusland, dat ’s werelds grootste natuurlijke hulpbronnen bezit, voor een bedrag van 75 biljoen dollar, is totale waanzin. Erger nog, wanneer dit gesanctioneerde land bijna half Europa van energie voorziet, schiet je jezelf niet alleen in de voet, maar ook in het hoofd. Zie mijn artikel “A Global Monetary Inferno of Nuclear proportions”.
Dit zal niet alleen leiden tot energie- en voedseltekorten in het Westen, maar ook tot een enorme daling van de wereldhandel en van het BBP.
De CEO van BASF, ’s werelds grootste chemieproducent, zei onlangs:
“Cutting off energy from Russia will spiral Germany into its most “catastrophic economic crisis going back to the end of WWII!”
Maar dit zou voor studenten van geschiedenis niet als een verrassing moeten komen. Aan het eind van grote economische cycli krijgen landen de slechte leiders die zij verdienen en deze leiders geven blijk van een totaal gebrek aan zowel intelligentie als staatsmanschap. Helaas is er niet één leider die in staat is met Poetin te onderhandelen.
In feite lijkt de VS helemaal geen leider te hebben. En de nieuwe leider van Duitsland, Scholz, had nauwelijks zijn voeten onder de tafel gekregen voordat hij werd geconfronteerd met het kleine probleem dat zijn land 55% van zijn aardgas betrekt van zijn vijand Rusland. Hoe ongelegen. Duitsland heeft duidelijk nooit de uitdrukking “bijt niet de hand af die je voedt” geleerd.
Zowel Boris “Partygate” Johnson van Groot-Brittannië als “Manu” Macron van Frankrijk mogen van geluk spreken dat de oorlog de aandacht van hun binnenlandse problemen heeft weggenomen.
HET FINANCIËLE IMPERIUM VAN DE VS OP WEG NAAR DE ONDERGANG
De VS waren ooit een financieel imperium, maar helaas is het land nu op weg naar de ondergang.
Zoals ik al vele malen heb aangegeven, kunnen de VS met de volgende abominabele cijfers noch een economische noch een morele leider van de wereld zijn:
- Federale schuld en tekort groeien elk jaar sinds 1930 (met 4 kleine uitzonderingen)
- Sinds 1971 is de federale schuld 60X gestegen van $500 miljard tot $30 biljoen
- De totale schuld van het land is sinds 1971 53X gestegen tot $90 biljoen, terwijl het BBP slechts 22X is gestegen
- Betalingsbalans vertoont tekort sinds begin jaren '70
Het is werkelijk verbijsterend dat de rest van de wereld aanvaardt dat zij wordt gedicteerd door een land dat zijn houdbaarheidsdatum ver voorbij is en alleen valse groei kan genereren door eindeloze hoeveelheden waardeloos geld bij te drukken. Voor de jaren ’70 had de VS een sterke economie met een gerespecteerde munt. Maar sinds Nixon het goudvenster sloot in 1971, heeft de VS zich op een hellend vlak begeven met een exploderende schuld en een instortende munt.
Zoals de grafiek hieronder laat zien, heeft de dollar in reële termen (goud) 88% verloren sinds 1999 en 98% sinds 1971 (niet getoond).
De val naar NUL is gegarandeerd, aangezien alle valuta’s, zonder uitzondering, in de loop van de geschiedenis zijn uitgestorven.
Maar hebben we ooit een hoofd van een centrale bank of een president hun mensen horen vertellen dat de munt waardeloos zal worden door hun roekeloze acties?
Nee, natuurlijk niet. Ten eerste begrijpen of bestuderen ze de geschiedenis niet en ten tweede kan geen enkele verkozen politicus ooit de waarheid vertellen, want als ze dat deden, zouden ze nooit verkozen worden.
Denk maar aan “Tricky Dick” Nixon:
Het is duidelijk dat Nixon niet begreep wat er met geld gebeurt wanneer de munt niet door goud, maar door schulden wordt gedekt. Of heeft hij gewoon gelogen, zoals hij gewoonlijk deed?
Hoe dan ook, hij orkestreerde een val van de dollar (van de Matterhorn zoals hierboven geïllustreerd) van 98% met de resterende paar procent verlies tot 100% in de komende paar jaar.
Biden heeft met zijn huidige rampzalige acties het perfecte klimaat geschapen voor het bereiken van de laatste 2% daling van de dollar. Maar vergeet niet, dat is een daling van 100% vanaf hier.
HET BEVRIEZEN VAN ACTIVA HEEFT GEVOLGEN
Door de centrale banken van de wereld te laten zien dat de VS de valutareserves van elk land buiten hun land kunnen bevriezen, hebben het mondiale financiële stelsel en de centrale bankiers een les geleerd die de manier waarop zij zaken doen voorgoed zal veranderen.
Geen enkel verstandig land zal ooit zijn reserves in Amerikaanse dollars of andere valuta aanhouden bij een bank die de Amerikaanse regering direct of indirect kan controleren.
Evenmin zullen landen vertrouwen hebben in het Swift-systeem dat de VS eenzijdig kunnen manipuleren.
De vlucht uit de US-dollar zal niet van de ene dag op de andere gebeuren, maar wel sneller dan iemand zich kan voorstellen.
Geen enkel verstandig hoofd van een centrale bank zal ooit overwegen zijn valutareserves af te staan aan de VS, een failliete natie, met een ineenstortende munt die in een opwelling de reserves van andere landen kan confisqueren.
Maar dat niet alleen, wie zou ooit zijn geld in Amerikaanse staatsobligaties steken. Beleggers zouden niet alleen hun totale investering verliezen op de dalende waarde van de dollar, maar ook op de VS als een onbetrouwbare schuldenaar die gemakkelijk in gebreke kan blijven door de munt tot NUL te devalueren of de schuld kwijt te schelden.
Rusland zag dit enkele jaren geleden al aankomen en heeft daarom al zijn Amerikaanse staatsobligaties geliquideerd. In plaats daarvan kochten ze wijselijk goud.
De schuld van de VS doet nu mee aan het “geef het pakje door”-spel en geen enkele investeerder wil met het pakje blijven zitten.
Gevolgen onze Amerikaanse vrienden, Gevolgen! Ziet u nu in dat uw regering niet alleen zichzelf in de voet heeft geschoten, maar uw land een dodelijke hoofdwond heeft toegebracht.
De nevenschade zal duidelijk leiden tot wantrouwen, niet alleen in de VS, maar in alle regeringen en alle munteenheden. Globalisme verandert nu in isolationisme.
EN HET VOOR DE HAND LIGGENDE GEVOLG DAARVAN ZAL EEN VLUCHT ZIJN NAAR GRONDSTOFFEN EN VOORAL NAAR FYSIEK GOUD EN ZILVER, DAT OP EEN ZEER VEILIGE PLAATS WORDT BEWAARD.
Noam Chomsky, een bekende Asjkenazisch joodse immigrantenzoon uit Philadelphia, was getuige van praktisch alle grote historische gebeurtenissen, van de tweede wereldoorlog, Hiroshima, Tsjernobyl tot de laatste financiële crisis en de huidige “coronavirus pandemie”.
Als je zijn kennis over manipulatietechnieken bekijkt, zou je bijna denken dat Chomsky misschien zelf wel de architect van grote wereldwijde psychologische operaties is, maar dat zou complotdenken zijn en daar doen wij niet aan. Is Chompsky de PsyOp-master die de handleiding schreef voor de propagandamachines wereldwijd en die lang genoeg leefde om de resultaten van zijn 10 basisregels succesvol te zien worden? Nee joh…
In mijn boeken beschrijf ik hoe niet alleen geschiedvervalsing, maar ook real-time actualiteitsvervalsing (voorbeeld) kan worden gerealiseerd met psychologische operaties, waarbij een heel social media leger klaar staat om de groepsdruk op de meningsvorming uit te oefenen via pear pressure. Dat deel van manipulatie, komt opmerkelijk genoeg niet in Chomsky’s vocabulaire voor, terwijl hij oud genoeg is om bijvoorbeeld weet te hebben van het feit dat 1 op de 50 in het voormalig Oost Duitse DDR een Inoffizieller Mitarbeiter was (en dat zijn dan de officiële cijfers).
Het is echter toch interessant om zijn kennis van manipulatietechnieken eens nader onder de loep te nemen. Hoewel ook beweerd is dat Chomsky deze 10 basisregels nooit zo kort en bondig heeft opgesteld en het slechts een interpretatie is van journalist Eduardo Aliverti, is het toch nuttig om het overzicht eens te bestuderen:
In dit artikel (Lees hier meer…) worden de volgende punten genoemd en uitgebreid besproken: De afleidingsstrategie; Creëer een probleem om de oplossing te introduceren; De gradatie strategie; De uitstel strategie; Spreek het publiek toe alsof je kinderen toespreekt; Gebruik het emotionele aspect meer dan de rede; Houd het publiek in onwetendheid en middelmatigheid; Stimuleer het publiek om domheid en middelmatigheid trendy te vinden; Zelf-culpabiliteit (schuldgevoel); Breng alleen de experts op de hoogte van de echte technologische stand van zaken.
Democratie bestaat alleen als ze wordt gehandhaafd, en als een burgerij dat niet doet, maakt ze zichzelf weerloos voor een toenemende tirannie.
Voor zo’n ’toenemende tirannie’ is controle afhankelijk van de vraag of de burgerij tevreden is met een steeds groter wordende ‘illusie van democratie’. Zo’n constructie moet zijn proefpersonen de indruk geven dat ze “vrije keuze” hebben in wat hun toekomst en manier van leven vormgeeft, inclusief: wie zullen hun “vrienden” zijn en wie zullen hun “vijanden” zijn.
En daardoor is oorlog altijd afhankelijk geweest van een betrouwbaar systeem om zijn propaganda te verspreiden.
De Arthashastra, geschreven door Chankya (350-283 v.Chr.), Die hoofdadviseur was van keizer Chandragupta (de eerste heerser van het Mauryan-rijk), bespreekt propaganda en hoe je die kunt verspreiden en toepassen in oorlogsvoering. Het is een van de oudste verslagen van het essentialisme van propaganda in oorlogsvoering.
Propaganda is van vitaal belang in tijden van oorlog, omdat het absoluut noodzakelijk is dat de mensen, die vaak de grootste offers moeten brengen en het meest moeten lijden, geloven dat een dergelijke oorlog gerechtvaardigd is en dat een dergelijke oorlog hun veiligheid zal bieden. In de mate dat ze geloven dat dit waar is, des te groter de mate van opoffering en lijden die ze bereid zijn zich te onderwerpen aan de genoemde “beloofde zekerheid”.
Het is cruciaal dat wanneer de mensen naar de “vijand” kijken, ze iets onmenselijks zien, want als ze erkennen dat die “vijand” in feite menselijkheid heeft, is de mal zogezegd op.
En daardoor worden we dag in dag uit, uur na uur gebombardeerd met herinneringen waarom de “vijand” niet menselijk is zoals wij, niet medelevend zoals wij, niet geduldig, rechtvaardig en wijs zoals wij.
Oorlog is ongetwijfeld een noodzakelijke reactie geweest toen tirannie een leger had gevormd om voor de zaak te vechten, maar ik zou willen stellen dat de meeste oorlogen nogal onnodig en ronduit gemanipuleerd waren voor het ontwerp van een kleine groep mensen.
Massapropaganda is precies de reden waarom we in dit zogenaamde “tijdperk van informatie” meer verward en van elkaar gescheiden zijn dan ooit …
In het verleden was algemeen aangenomen, en niet zonder grond, dat tirannie alleen kon bestaan op voorwaarde dat de mensen analfabeet werden gehouden en onwetend over hun onderdrukking. Om te erkennen dat men “onderdrukt” was, betekende dat ze eerst een idee moesten hebben van wat “vrijheid” was, en als men het “voorrecht” zou krijgen om te leren lezen, was deze ontdekking onvermijdelijk.
Als onderwijs van de massa de meerderheid van de bevolking geletterd zou kunnen maken, dacht men dat de hogere ideeën, het soort ‘gevaarlijke ideeën’ dat Mustapha Mond bijvoorbeeld uitdrukt in ‘The Brave New World’, snel de massa en revolutie zouden organiseren. tegen hun “controllers” zou onvermijdelijk zijn. Met andere woorden, kennis is vrijheid, en je kunt degenen die leren ‘denken’ niet tot slaaf te maken.
Het is echter niet precies zo verlopen, toch?
Het staat de overgrote meerderheid van ons vrij om te lezen wat we maar willen, in termen van de eens “verboden boeken”, zoals die opgesomd door The Index Librorum Prohibitorum (1). We kunnen alle geschriften lezen die werden verboden in “The Brave New World”, met name de werken van Shakespeare die werden genoemd als absoluut gevaarlijke vormen van “kennis”.
We zijn nu zeer vrij om onszelf te “onderwijzen” over de “ideeën” die door tirannen uit het verleden werden erkend als het “tegengif” voor een leven in slavernij. En toch is er vandaag de dag een angst voor precies dat ding, dat je door “weten” je als een outcast uit een “gezonde” samenleving bestempeld zult zien. Dat het simpele verlangen om te weten het begin is van rebellie.
Het wordt, zij het oppervlakkig, erkend dat wie het verleden beheerst, het heden en daarmee de toekomst beheerst. George Orwell’s boek ‘1984’ hamert op dit als het essentiële kenmerk dat het Big Brother-apparaat in staat stelt om absolute controle te behouden over angst, perceptie en loyaliteit aan de partij, en toch, ondanks zijn populariteit, is er vandaag de dag nog steeds een gebrek aan interesse in zich informeren over het verleden.
Wat maakt het eigenlijk uit als het verleden wordt beheerst en herschreven om bij het heden te passen? Zoals de Big Brother-ondervrager O’Brien tegen Winston zegt: “Wij, de partij, beheren alle gegevens en wij controleren alle herinneringen. Dan beheersen we het verleden, nietwaar? [En daardoor zijn we vrij om het te herschrijven zoals we willen …] “
Natuurlijk bevinden we ons niet in dezelfde situatie als Winston… we zijn veel beter af. We kunnen studeren en leren over het “verleden” als we dat willen, helaas is het een keuze die velen als vanzelfsprekend beschouwen. En daardoor, door ons onvermogen om de juiste vragen te stellen en de juiste antwoorden te zoeken, bevinden we ons steeds meer in de verontrustende positie van een Winston… we zijn verslaafd aan het gebrek aan eigen wil.
In Orwells “1984” zijn er drie belangrijke superstaten in de wereld: Oceanië, Eurazië en Oost-Azië die in een of andere combinatie voortdurend in oorlog met elkaar zijn en dat de afgelopen 25 jaar ook zijn geweest.
In het geval van Winston heeft hij alleen Oceanië gekend (de Britse gemenebest en de VS), hij weet in wezen niets van Eurazië of Oost-Azië, behalve dat Oceanië soms in oorlog is met Eurazië en soms in oorlog met Oost-Azië. In feite is zelfs deze herinnering, dat de vijand niet constant is, niet iets dat Winston zich moet herinneren of erkennen. Alleen al door juist dit te doen, pleegt hij een “denkcriminaliteit”.
Winstons ervaring roept de vraag op: als iemand geboren zou worden in een fascistische, totalitaire staat, zouden ze dat dan weten? Natuurlijk zou de staat zichzelf niet als zodanig omschrijven. Hoe zou je je “vrijheid” kunnen vergelijken met de “onderdrukking” van de vijand, terwijl je alleen kreeg wat de staat ervoor koos je te geven?
Hoe weet u dat wat uw overtuigingen, uw overtuigingen en uw angsten heeft gevormd, echt van u is en niet door een ander is neergezet?
We zijn allemaal erg gevoelig voor deze verontrustende vraag, want ironisch genoeg is die ook in ons geplaatst. Het was wat deze hele zaak van “mind control” begon, ziet u, het moest worden gedaan … voor onze “bescherming”.
Oorlogvoering in de 21e eeuw
“For to win one hundred victories in one hundred battles is not the pinnacle of skill. To subdue the enemy without fighting is the pinnacle of skill.“
– Sun Tzu
Er zijn veel verschillende vormen van oorlogvoering, maar er is namelijk oorlog die bestaat in het fysieke domein van agressie versus verdediging en oorlog die bestaat in het mentale domein van ideeën.
De meerderheid van de tirannen van de oudheid tot nu, hebben altijd een netwerk van machtige mensen achter zich gehad (of ze zich er nu van bewust waren of niet) dat een pad voor hen opende om als het ware op de troon te zitten. We weten nu bijvoorbeeld dat er een zeer directe steun van Hitler afkomstig was van de Bank of England en andere zeer invloedrijke instellingen. Dat wil zeggen, Hitler kwam niet ‘van nature’ aan de macht of louter door zijn verdienste.
De wanhoop van die economische omgeving in Duitsland was voorspelbaar geformuleerd als een direct gevolg van het Verdrag van Versailles, dat in wezen een doodvonnis voor het Duitse volk was. En Hitler die een kleine naam voor zichzelf begon te maken, werd geselecteerd en onderschreven als het ‘gezicht’ van wat al was besloten dat het lot van Duitsland zou zijn.
Oorlogen zijn bijna altijd het resultaat geweest van financiering en organisatie van machtige groepen met geopolitieke belangen, vaak van het imperium, die een omgeving van desinformatie en wanhoop onder de mensen creëren door middel van economische en militaire oorlogvoering en kleurenrevoluties.
Toen er echter eenmaal atoombommen werden gemaakt, veranderde de geopolitieke oorlogsvoering voor altijd.
Hoewel we tegenwoordig nog steeds veel van dezelfde oude strategieën gebruiken, situeert oorlog zich steeds meer op het vlak van ideeën, en daarmee ook de steeds toenemende focus op de manipulatie van informatie en het perspectief van de bevolking op wie goed is en wie slecht.
De oorlog die tegen de huidige tirannie moet worden gevoerd, wordt dus steeds meer een mentale oorlog. In het geval van de bevolking hebben ze allemaal samen meer macht dan ze beseffen. De echte crisis van het westerse denken van vandaag is dat de mensen zijn vergeten hoe ze moeten denken. De aandachtsspanne is drastisch afgenomen, samen met een functioneel vocabulaire. Mensen worden steeds meer gedomineerd door op afbeeldingen gebaseerde berichten in plaats van inhoud die meer dan 10 minuten aandacht vereist. Artikelen in het nieuws worden steeds korter omdat mensen schijnbaar geen last kunnen hebben van te veel lezen. Samen met de ernstige afname van het lezen in de plaats van snel amusement (succesvoller dan enig boekverbranding in de geschiedenis), nemen mensen niet langer de moeite om voor een alomvattend standpunt te werken. Informatie wordt een vervelend spervuur van advertentiecampagnes, waarbij de ene luider en vaker schreeuwt dan de andere.
De oplossingen voor onze problemen, zoals de aanstaande economische ineenstorting (voor het geval je niet hebt gemerkt dat we alles hetzelfde doen als vóór 2008), hebben hun oplossingen in wat Rusland en China presenteren.
Het begin van oorlog is bijna altijd gepresenteerd als een valse ‘noodzaak’, dat wil zeggen als reactie op het dominerende geopolitieke ‘evenwicht’, dat in feite bedoeld is om het huidige imperiumsysteem te dienen, en het onjuiste geloof in nulsomspel.
Dit systeem begrijpt dat snel geld parasitair is en in strijd is met de langetermijninvesteringen die nodig zijn voor projecten die een revolutie teweeg zullen brengen in de infrastructuur van een land, waaronder programma’s voor wetenschappelijke aandrijvingen.
Die schuld voor dergelijke langetermijnprojecten is kwalitatief niet hetzelfde als de huidige schuld die we vandaag zien opbouwen, en die schuld om te investeren in de toekomst zal altijd een hoger rendement opleveren dan de kosten in de loop van de tijd. Dit is de reden waarom schulden voor langetermijninvesteringen in infrastructuur- en wetenschappelijke aandrijvende projecten, zoals ruimteverkenning, altijd duurzaam zullen zijn met een enorm kwantitatief en kwalitatief rendement. Terwijl het gokken van snel geld zeer voorspelbaar zal leiden tot een ineenstorting, zoals duidelijk werd aangegeven door de financiële crisis van 2008, en die waanzinnig genoeg nog moet worden aangepakt met een serieuze bankhervorming.
Het hogere slagveld wordt gevochten op het gebied van ideeën en welk voorgestelde ‘nieuwe systeem’ het huidige instortende systeem zal vervangen waar we ons momenteel in bevinden. Aan de ene kant de heerschappij van een wereldregering die denkt dat ze geweld kan gebruiken en onderdrukking om te regeren en aan de andere kant een multipolair systeem van samenwerkende natiestaten die zich inzetten voor vooruitgang die een echt kwalitatief rendement voor de toekomst zal bieden.
De kunst van het dubbel denken
“OORLOG IS VREDE, VRIJHEID IS SLAVERNIJ, ONWETENDHEID IS KRACHT”
George Orwells “1984” (Big Brother Mantra)
Een echt meeslepend propagandasysteem, dat noodzakelijkerwijs vol tegenstrijdigheden met de waarheid zal zijn, vereist absoluut dat de onderwerpen voldoen aan ‘dubbel denken’, dat wil zeggen, het vermogen om twee tegenstrijdige gedachten in je geest te accepteren zonder te erkennen dat ze in feite tegenpolen zijn.
Orwell identificeert dit onder twee vormen van “dubbeldenken”, namelijk “crimestop” en “blackwhite”. “Crimestop” betekent het vermogen om kort te stoppen, als door instinct, op de drempel van een gevaarlijke gedachte.
Orwell stelt verder: “Het omvat de kracht om geen analogieën te begrijpen, logische fouten niet te zien, de eenvoudigste argumenten verkeerd te begrijpen… en om zich te vervelen of af te stoten door elke gedachtegang die in een ketterse richting kan leiden. Kort gezegd betekent Crimestop beschermende domheid. “
“Blackwhite”, is het tegenspreken van duidelijke feiten, toegepast op een tegenstander. En wanneer toegepast op de partij, is het de bereidheid om te zeggen dat zwart wit is als de partijdiscipline dat vereist.
Zoals Orwell het beschrijft “betekent het het vermogen om te geloven dat zwart wit is, en meer, te weten dat zwart wit is, en te vergeten dat men ooit het tegendeel heeft geloofd. Dit vereist een voortdurende verandering van het verleden … De verandering van het verleden is nodig om twee redenen … De secundaire reden is dat … hij moet worden afgesneden van het verleden, net zoals hij moet worden afgesneden van het buitenland, omdat het noodzakelijk is voor hem om te geloven dat hij beter af is … [de voorzorgsreden] verreweg de belangrijkste reden voor de aanpassing van het verleden is de noodzaak om de onfeilbaarheid van de partij te vrijwaren.”
Orwell vervolgt: “De opsplitsing van de intelligentie die de partij van haar leden verlangt en die gemakkelijker bereikt kan worden in een oorlogssfeer, is nu bijna universeel, maar hoe hoger men komt, hoe duidelijker het wordt. Juist in de Innerlijke Partij zijn oorlogshysterie en haat tegen de vijand het sterkst. “
Dat wil zeggen, het zijn de leden van de Innerlijke Partij die het meest geïndoctrineerd zijn, het beste in het opwekken van “mind control” of “dubbeldenken” over zichzelf, en tegelijkertijd geloven dat dit het beste en juiste is om te doen.
Orwell beschrijft “doublethink” als volgt: “Het proces moet bewust zijn, of het zou niet met voldoende precisie worden uitgevoerd, maar het moet ook onbewust zijn, of het zou een gevoel van valsheid en dus schuld met zich meebrengen … opzettelijke leugens terwijl je ze oprecht gelooft, om elk feit te vergeten dat ongemakkelijk is geworden, en dan, wanneer het weer nodig wordt, het terug te trekken uit de vergetelheid, net zo lang als nodig is, om het bestaan van objectieve realiteit en al het andere te ontkennen. terwijl om rekening te houden met de realiteit die men ontkent – dit alles is onmisbaar. Zelfs bij het gebruik van het woord doublethink is het noodzakelijk om doublethink te beoefenen.”
Wat velen niet begrijpen bij het lezen van “1984”, is dat Orwell niet alleen het personage Winston is, hij is ook het personage O’Brien. Hij is het lid van de Buitenste Partij dat revolutionair is geworden, en hij is de ordehouder van de Binnenste Partij.
Hij is zowel de kwelgeest-programmeur als de gekwelde-geprogrammeerde.
Winston breekt uiteindelijk en laat het enige dat hem menselijk hield, zijn liefde en loyaliteit aan Julia, los. Uiteindelijk wordt er aangekondigd dat Oceanië steeds dichter bij het winnen van de oorlog komt en Winston kijkt op naar een grote poster van Big Brother en huilt met gin gevulde tranen van vreugde en opluchting, want hij was eindelijk van Big Brother gaan houden.
Hij was O’Brien geworden.
Dus wie is de genoemde “vijand”?
De vijand is ons mindere zelf.
Onze meest basale angsten, verlangens en obsessies. De stem die in onze oren fluistert en zegt dat we in niets echts of eerlijks moeten geloven, dat de wereld waarin we leven zichzelf uiteindelijk zal vernietigen en dat het dus allemaal gaat om uitkijken naar nummer één. Dat het ons lot is om speelgoed van hogere machten te zijn.
Dit is de stem van een gevangene van Plato’s grot, met zijn nek geketend en alleen naar schaduwen op een muur kijkend. Dit is niet de realiteit. Dit is de stem van iemand die het grootste deel van zijn leven tot slaaf is gemaakt. De stem van iemand die zo machteloos is geworden dat ze alle lelijke omstandigheden die hun worden opgelegd volledig accepteren en zelfs zullen werken om die te verdedigen als dat nodig is.
Er is een uitweg uit dit alles, maar je zult een optimist moeten worden om de oplossing te zien.
“We must not be enemies. Though passion may have strained, it must not break our bonds of affection. The mystic chords of memory will swell when again touched, as surely they will be, by the better angels of our nature.”
Zojuist hield Sigrid Kaag haar overwinningstoespraak, maar het leek eerder een speech voor een eurofiel-congres. Sigrid Kaag is helemaal in extase nadat ze de lijsttrekkersverkiezingen van D66 heeft gewonnen – haar overwinning kwam nu niet bepaald onverwacht aan, maar enfin. De toon is direct gezet, D66 onder Kaag wordt een soort van Timmerfrans aan de EU-anabolen.
D66 was natuurlijk altijd al extreem pro-EU – en zelfs pro federaal Europa – maar onder Kaag gaan we nog meer megalomane retoriek tegemoet dan we gewend zijn van onze Frans Timmermans.
In een jaar waar de EU nagenoeg onzichtbaar was is het nog maar de vraag of dit een slimme zet is. De EU had veel lof kunnen verdienen als ze sterk op trad tijdens de coronacrisis, echter ontbrak enige vorm van leiderschap. Toch is Kaag duidelijk, Nederland moet haar macht afdragen aan de EU. Bij onze nationale vlag hoort nu eenmaal de sterren van de EU….
„Betekent dat een opoffering van nationale soevereiniteit? Ja, daar moeten we eerlijk over zijn”
Verder moeten politici het voortouw nemen volgens Kaag. Politici in Den Haag zijn teveel bezig met peilingen. Grappig dat ze dit zegt aangezien D66 bekend staat als de partij die met iedere wind meewaait.
„Als de peilingen laten zien dat sommige mensen geen prioriteit zien in het uitbannen van institutioneel racisme, dan zeg je dat Zwarte Piet alleen maar een traditie is.”
‘Kaag wil wel samenwerken met terreurorganisatie, maar niet met Nederlandse volksvertegenwoordigers?’
Foto: Minister Kaag ontvangt Melinda Gates (Ministerie van Buitenlandse Zaken CC BY-SA 2.0)
Het ministerie van Sigrid Kaag (D66) gaf de hulporganisatie UAWC, die banden met terroristen heeft, miljoenen euro’s belastinggeld. Twee oud-medewerkers van deze club zijn verdacht van het plegen van een bomaanslag op de Westelijke Jordaanoever afgelopen jaar, waarbij een 17-jarig Israëlisch meisje werd gedood. Al in 2012 was Nederland gewaarschuwd voor de banden die de UAWC onderhoudt met terroristen. Toch liet het ministerie de subsidiekraan nog jarenlang wagenwijd openstaan.
Diezelfde Kaag, de kersverse D66-leider, heeft in het tv-programma Buitenhof laten weten dat ze samenwerking met PVV en FvD uitsluit. Ze gaf aan dat ze niet met deze partijen in een kabinet wil. “Dan zou half D66 weglopen.” Zaterdag gaf ze haar overwinningstoespraak, waarin ze onder meer zei dat Nederland ‘soevereiniteit moet opofferen aan Europa’.
Zeer ondemocratisch
Veel mensen reageren vol ongeloof op de uitspraken van de minister. “Begrijp ik het nu goed? Dat Kaag wel wil samenwerken met een buitenlandse terroristische organisatie, maar niet met democratisch gekozen Nederlandse volksvertegenwoordigers?” vraagt Gert-Wim Dubbeldam zich hardop af.
“Sigrid Kaag over uitsluiting PVV en FvD: ‘Het is een begin, maar we zijn er nog lang niet. Wij streven uiteraard naar nog veel meer uitsluitingen. Hoe groter D66 wordt, hoe minder we andere partijen nodig hebben voor samenwerking. Het zou prachtig zijn als we alleen overblijven’,” schrijft Elise De Windt.
Ook Kamerlid Wybren van Haga haalt uit naar de nieuwe D66-leider: “Vreemd hoe een democratische partij als D66 zich in de praktijk zeer ondemocratisch gedraagt. Door afschaffing van het referendum en het uitsluiten van grote groepen kiezers van FvD en PVV wordt de ‘wil van het volk’ beperkt.”
In de peilingen staat D66 in vergelijking met de vorige verkiezingen op een verlies van 5 zetels.
Begrijp ik het nu goed? Dat Kaag wel wil samenwerken met een buitenlandse terroristische organisatie maar niet met democratisch gekozen Nederlandse volksvertegenwoordigers?
