Elk jaar komen ’s werelds rijkste en machtigste zakenmensen, bankiers, mediakopstukken, academische leiders en politici achter gesloten deuren bijeen om te bespreken hoe ze de wereld kunnen vormgeven terwijl ze een status quo in stand houden die zeer gunstig is geweest voor een select groepje. We hebben het natuurlijk over de jaarlijkse, en altijd supergeheimzinnige, Bilderberg bijeenkomst.
De 68ste Bilderberg bijeenkomst werd dit jaar gehouden in Washington, D.C., die duurde van donderdag tot en met zondag (02-06-2022 t/m 05-06-2022).
Pfizer CEO Albert Bourla, voormalig Google CEO Eric Schmidt, Henry Kissinger, en CIA directeur William J. Burns waren onder de 120 genodigden (klik hier voor de volledige lijst) dit jaar uit 21 landen… hoewel niet veel Russen.
Bilderberg gaat er prat op de Chatham House Rule te handhaven, volgens welke deelnemers vrij zijn om alle kostbare informatie te gebruiken die ze maar willen omdat degenen die deze bijeenkomsten bijwonen verplicht zijn om de bron van gevoelige informatie of wat er precies gezegd is niet bekend te maken. Dat draagt bij tot de legendarische geheimhouding van Bilderberg – de reden voor talloze samenzweringstheorieën. Maar, zoals Pepe Escobar opmerkt, dat betekent niet dat het vreemde geheim niet onthuld mag worden.
Volgens de groep is dit de lijst van te bespreken onderwerpen:
1. Geopolitieke Heroriëntaties
2. NAVO-uitdagingen
3. China
4. Heroriëntatie Indo-Pacifisch gebied
5. Sino-VS Technologieconcurrentie
6. Rusland
7. Continuïteit van de Regering en de Economie
8. Verstoring van het Mondiale Financiële Systeem
9. Desinformatie
10. Energiezekerheid en Duurzaamheid
11. Post-pandemische Gezondheid
12. Versnippering van Democratische Samenlevingen
13. Handel en Deglobalisatie
14. Oekraïne
Zoals men kan zien, zullen de leden (tweederde van de deelnemers uit Europa en de rest uit Noord-Amerika) discussiëren (plannen smeden?) over manieren om de opkomst van een bipolaire wereld in goede banen te leiden. Ook lijkt de agenda zich af te keren van vrijheid, aangezien de groep plannen zal bespreken om “desinformatie” te bestrijden, oftewel elites die hun tegenstanders het zwijgen opleggen.
Het hoofdthema van het weekend is “Geopolitieke herschikkingen” na de Russische inval in Oekraïne. Het tweede onderwerp is “Uitdagingen voor de NAVO” en waarschijnlijk hoe de Europese leden de Russische agressie zullen afschrikken. En de derde is China, nu Peking dreigt Taiwan binnen te vallen.
Uiteindelijk zal wat besloten wordt nooit het daglicht zien, maar het zal wel het officiële beleid worden dat de Bilderberg elite dient. En als de geschiedenis een graadmeter is, zal het de huidige wereldsituatie alleen maar verergeren.
"If the Bilderberg Group is not a conspiracy of some sort, it is conducted in such a way as to give a remarkably good imitation of one,"
- schreef C. Gordon Tether, een schrijver voor de Financial Times, ooit in mei 1975.
En hier is hoe de Bilderberg Groep de wereld controleert.
Ondertussen…
The CEO of Pfizer, the head of the CIA, the Director of the NSC, the VP of Facebook, the King of Holland and the Secretary General of NATO are all secretly meeting right now behind closed doors in DC.
It's called Bilderberg, & not a single major media outlet has reported on it.
Aangezien deze groep elites al tientallen jaren regelmatig bijeenkomt, zijn wij er zeker van dat de gebeurtenissen van de laatste jaren niets met hen te maken hebben.
Tenslotte merken wij op dat Alastair Crooke van mening is dat het begin van het einde van de Bilderberg/Soros visie in zicht is.
De Oude Orde zal zich vastklampen, zelfs tot de laatste vingernagels. De Bilderberg visie is de notie van multi-cultureel, internationaal kosmopolitisme dat het oude nationalisme overstijgt, het einde van grenzen inluidt, en leidt naar een door de VS geleid, 'technocratisch', globaal economisch en politiek bestuur.
De wortels ervan liggen bij figuren als James Burnham, een anti-Stalin, voormalig Trotskist, die reeds in 1941 schreef dat de hefbomen van de financiële en economische macht in handen moesten worden gegeven van een beheersklasse: een elite - die als enige in staat zou zijn de hedendaagse staat te besturen - dankzij de markt- en financieel-technische kennis van deze elite. Het was, ronduit, een oproep tot een deskundige, technocratische oligarchie.
Burnham deed in 1940 afstand van zijn trouw aan Trotski en het marxisme in al zijn vormen, maar hij zou de tactieken en strategieën voor infiltratie en subversie (geleerd als lid van Leon Trotski's inner circle) met zich meenemen, en hij zou het Trotskistische management van "identiteitspolitiek" verheffen tot het fragmentatie-"apparaat" dat klaar stond om de nationale cultuur op een nieuw toneel te laten exploderen, in de Westerse sfeer. Zijn boek uit 1941, "The Managerial Revolution", trok de aandacht van Frank Wisner, later een legendarische CIA figuur, die in het werk van Burnham en zijn collega, een mede Trotskist, Sidney Hook, het vooruitzicht zag van een effectieve alliantie van voormalige Trotskisten tegen het Stalinisme.
Maar daarnaast zag Wisner de verdiensten ervan als de blauwdruk voor een door de CIA geleide, pseudo-liberale, door de VS geleide wereldorde. ('Pseudo', omdat, zoals Burnham duidelijk verwoordde in The Machiavellians, Defenders of Freedom, zijn versie van vrijheid allesbehalve intellectuele vrijheid betekende of de vrijheden die in Amerika's grondwet zijn vastgelegd. "Wat het werkelijk betekende was conformiteit en onderwerping").
Kortom, (zoals Paul Fitzgerald en Elizabeth Gould hebben opgemerkt), "in 1947 was James Burnham's transformatie van communistische radicaal, tot Amerikaanse conservatief van de Nieuwe Wereldorde voltooid. Zijn Strijd om de Wereld, [omgezet in een memo voor het US Office of Strategic Services (OSS, de voorloper van de CIA)], had een 'Franse draai' gemaakt van Trotsky's permanente communistische revolutie, en veranderde het in een permanent strijdplan voor een globaal Amerikaans imperium. Alles wat nodig was om Burnham's dialectiek te voltooien was een permanente vijand, en dat zou een geraffineerde psychologische campagne vereisen om de haat tegen Rusland "generaties lang" levend te houden.
Toch is, zoals Charlie Skelton eerder schreef, de grootste ethische vraag waarvoor de top zich gesteld ziet niet of de waanzin van de oorlog uitgemolken moet worden voor winst. Het bombarderen en heropbouwen van landen, raketten en schulden, dat is allemaal prima: dat is gewoon hoe het neoliberalisme werkt. Wat moeilijker te rechtvaardigen valt, binnen een democratisch kader, is het praktische proces waarbij conflicten achter gesloten deuren worden besproken door topbeleidsmakers in samenspraak met miljardair-industriëlen en profiteurs uit de particuliere sector. De minister-president van Nederland die in luxueuze privacy mondiale brandhaarden bespreekt met de CEO van Royal Dutch Shell en de voorzitter van Goldman Sachs International. Het is een verschrikkelijke optiek.
Noam Chomsky, een bekende Asjkenazisch joodse immigrantenzoon uit Philadelphia, was getuige van praktisch alle grote historische gebeurtenissen, van de tweede wereldoorlog, Hiroshima, Tsjernobyl tot de laatste financiële crisis en de huidige “coronavirus pandemie”.
Als je zijn kennis over manipulatietechnieken bekijkt, zou je bijna denken dat Chomsky misschien zelf wel de architect van grote wereldwijde psychologische operaties is, maar dat zou complotdenken zijn en daar doen wij niet aan. Is Chompsky de PsyOp-master die de handleiding schreef voor de propagandamachines wereldwijd en die lang genoeg leefde om de resultaten van zijn 10 basisregels succesvol te zien worden? Nee joh…
In mijn boeken beschrijf ik hoe niet alleen geschiedvervalsing, maar ook real-time actualiteitsvervalsing (voorbeeld) kan worden gerealiseerd met psychologische operaties, waarbij een heel social media leger klaar staat om de groepsdruk op de meningsvorming uit te oefenen via pear pressure. Dat deel van manipulatie, komt opmerkelijk genoeg niet in Chomsky’s vocabulaire voor, terwijl hij oud genoeg is om bijvoorbeeld weet te hebben van het feit dat 1 op de 50 in het voormalig Oost Duitse DDR een Inoffizieller Mitarbeiter was (en dat zijn dan de officiële cijfers).
Het is echter toch interessant om zijn kennis van manipulatietechnieken eens nader onder de loep te nemen. Hoewel ook beweerd is dat Chomsky deze 10 basisregels nooit zo kort en bondig heeft opgesteld en het slechts een interpretatie is van journalist Eduardo Aliverti, is het toch nuttig om het overzicht eens te bestuderen:
In dit artikel (Lees hier meer…) worden de volgende punten genoemd en uitgebreid besproken: De afleidingsstrategie; Creëer een probleem om de oplossing te introduceren; De gradatie strategie; De uitstel strategie; Spreek het publiek toe alsof je kinderen toespreekt; Gebruik het emotionele aspect meer dan de rede; Houd het publiek in onwetendheid en middelmatigheid; Stimuleer het publiek om domheid en middelmatigheid trendy te vinden; Zelf-culpabiliteit (schuldgevoel); Breng alleen de experts op de hoogte van de echte technologische stand van zaken.
Democratie bestaat alleen als ze wordt gehandhaafd, en als een burgerij dat niet doet, maakt ze zichzelf weerloos voor een toenemende tirannie.
Voor zo’n ’toenemende tirannie’ is controle afhankelijk van de vraag of de burgerij tevreden is met een steeds groter wordende ‘illusie van democratie’. Zo’n constructie moet zijn proefpersonen de indruk geven dat ze “vrije keuze” hebben in wat hun toekomst en manier van leven vormgeeft, inclusief: wie zullen hun “vrienden” zijn en wie zullen hun “vijanden” zijn.
En daardoor is oorlog altijd afhankelijk geweest van een betrouwbaar systeem om zijn propaganda te verspreiden.
De Arthashastra, geschreven door Chankya (350-283 v.Chr.), Die hoofdadviseur was van keizer Chandragupta (de eerste heerser van het Mauryan-rijk), bespreekt propaganda en hoe je die kunt verspreiden en toepassen in oorlogsvoering. Het is een van de oudste verslagen van het essentialisme van propaganda in oorlogsvoering.
Propaganda is van vitaal belang in tijden van oorlog, omdat het absoluut noodzakelijk is dat de mensen, die vaak de grootste offers moeten brengen en het meest moeten lijden, geloven dat een dergelijke oorlog gerechtvaardigd is en dat een dergelijke oorlog hun veiligheid zal bieden. In de mate dat ze geloven dat dit waar is, des te groter de mate van opoffering en lijden die ze bereid zijn zich te onderwerpen aan de genoemde “beloofde zekerheid”.
Het is cruciaal dat wanneer de mensen naar de “vijand” kijken, ze iets onmenselijks zien, want als ze erkennen dat die “vijand” in feite menselijkheid heeft, is de mal zogezegd op.
En daardoor worden we dag in dag uit, uur na uur gebombardeerd met herinneringen waarom de “vijand” niet menselijk is zoals wij, niet medelevend zoals wij, niet geduldig, rechtvaardig en wijs zoals wij.
Oorlog is ongetwijfeld een noodzakelijke reactie geweest toen tirannie een leger had gevormd om voor de zaak te vechten, maar ik zou willen stellen dat de meeste oorlogen nogal onnodig en ronduit gemanipuleerd waren voor het ontwerp van een kleine groep mensen.
Massapropaganda is precies de reden waarom we in dit zogenaamde “tijdperk van informatie” meer verward en van elkaar gescheiden zijn dan ooit …
In het verleden was algemeen aangenomen, en niet zonder grond, dat tirannie alleen kon bestaan op voorwaarde dat de mensen analfabeet werden gehouden en onwetend over hun onderdrukking. Om te erkennen dat men “onderdrukt” was, betekende dat ze eerst een idee moesten hebben van wat “vrijheid” was, en als men het “voorrecht” zou krijgen om te leren lezen, was deze ontdekking onvermijdelijk.
Als onderwijs van de massa de meerderheid van de bevolking geletterd zou kunnen maken, dacht men dat de hogere ideeën, het soort ‘gevaarlijke ideeën’ dat Mustapha Mond bijvoorbeeld uitdrukt in ‘The Brave New World’, snel de massa en revolutie zouden organiseren. tegen hun “controllers” zou onvermijdelijk zijn. Met andere woorden, kennis is vrijheid, en je kunt degenen die leren ‘denken’ niet tot slaaf te maken.
Het is echter niet precies zo verlopen, toch?
Het staat de overgrote meerderheid van ons vrij om te lezen wat we maar willen, in termen van de eens “verboden boeken”, zoals die opgesomd door The Index Librorum Prohibitorum (1). We kunnen alle geschriften lezen die werden verboden in “The Brave New World”, met name de werken van Shakespeare die werden genoemd als absoluut gevaarlijke vormen van “kennis”.
We zijn nu zeer vrij om onszelf te “onderwijzen” over de “ideeën” die door tirannen uit het verleden werden erkend als het “tegengif” voor een leven in slavernij. En toch is er vandaag de dag een angst voor precies dat ding, dat je door “weten” je als een outcast uit een “gezonde” samenleving bestempeld zult zien. Dat het simpele verlangen om te weten het begin is van rebellie.
Het wordt, zij het oppervlakkig, erkend dat wie het verleden beheerst, het heden en daarmee de toekomst beheerst. George Orwell’s boek ‘1984’ hamert op dit als het essentiële kenmerk dat het Big Brother-apparaat in staat stelt om absolute controle te behouden over angst, perceptie en loyaliteit aan de partij, en toch, ondanks zijn populariteit, is er vandaag de dag nog steeds een gebrek aan interesse in zich informeren over het verleden.
Wat maakt het eigenlijk uit als het verleden wordt beheerst en herschreven om bij het heden te passen? Zoals de Big Brother-ondervrager O’Brien tegen Winston zegt: “Wij, de partij, beheren alle gegevens en wij controleren alle herinneringen. Dan beheersen we het verleden, nietwaar? [En daardoor zijn we vrij om het te herschrijven zoals we willen …] “
Natuurlijk bevinden we ons niet in dezelfde situatie als Winston… we zijn veel beter af. We kunnen studeren en leren over het “verleden” als we dat willen, helaas is het een keuze die velen als vanzelfsprekend beschouwen. En daardoor, door ons onvermogen om de juiste vragen te stellen en de juiste antwoorden te zoeken, bevinden we ons steeds meer in de verontrustende positie van een Winston… we zijn verslaafd aan het gebrek aan eigen wil.
In Orwells “1984” zijn er drie belangrijke superstaten in de wereld: Oceanië, Eurazië en Oost-Azië die in een of andere combinatie voortdurend in oorlog met elkaar zijn en dat de afgelopen 25 jaar ook zijn geweest.
In het geval van Winston heeft hij alleen Oceanië gekend (de Britse gemenebest en de VS), hij weet in wezen niets van Eurazië of Oost-Azië, behalve dat Oceanië soms in oorlog is met Eurazië en soms in oorlog met Oost-Azië. In feite is zelfs deze herinnering, dat de vijand niet constant is, niet iets dat Winston zich moet herinneren of erkennen. Alleen al door juist dit te doen, pleegt hij een “denkcriminaliteit”.
Winstons ervaring roept de vraag op: als iemand geboren zou worden in een fascistische, totalitaire staat, zouden ze dat dan weten? Natuurlijk zou de staat zichzelf niet als zodanig omschrijven. Hoe zou je je “vrijheid” kunnen vergelijken met de “onderdrukking” van de vijand, terwijl je alleen kreeg wat de staat ervoor koos je te geven?
Hoe weet u dat wat uw overtuigingen, uw overtuigingen en uw angsten heeft gevormd, echt van u is en niet door een ander is neergezet?
We zijn allemaal erg gevoelig voor deze verontrustende vraag, want ironisch genoeg is die ook in ons geplaatst. Het was wat deze hele zaak van “mind control” begon, ziet u, het moest worden gedaan … voor onze “bescherming”.
Oorlogvoering in de 21e eeuw
“For to win one hundred victories in one hundred battles is not the pinnacle of skill. To subdue the enemy without fighting is the pinnacle of skill.“
– Sun Tzu
Er zijn veel verschillende vormen van oorlogvoering, maar er is namelijk oorlog die bestaat in het fysieke domein van agressie versus verdediging en oorlog die bestaat in het mentale domein van ideeën.
De meerderheid van de tirannen van de oudheid tot nu, hebben altijd een netwerk van machtige mensen achter zich gehad (of ze zich er nu van bewust waren of niet) dat een pad voor hen opende om als het ware op de troon te zitten. We weten nu bijvoorbeeld dat er een zeer directe steun van Hitler afkomstig was van de Bank of England en andere zeer invloedrijke instellingen. Dat wil zeggen, Hitler kwam niet ‘van nature’ aan de macht of louter door zijn verdienste.
De wanhoop van die economische omgeving in Duitsland was voorspelbaar geformuleerd als een direct gevolg van het Verdrag van Versailles, dat in wezen een doodvonnis voor het Duitse volk was. En Hitler die een kleine naam voor zichzelf begon te maken, werd geselecteerd en onderschreven als het ‘gezicht’ van wat al was besloten dat het lot van Duitsland zou zijn.
Oorlogen zijn bijna altijd het resultaat geweest van financiering en organisatie van machtige groepen met geopolitieke belangen, vaak van het imperium, die een omgeving van desinformatie en wanhoop onder de mensen creëren door middel van economische en militaire oorlogvoering en kleurenrevoluties.
Toen er echter eenmaal atoombommen werden gemaakt, veranderde de geopolitieke oorlogsvoering voor altijd.
Hoewel we tegenwoordig nog steeds veel van dezelfde oude strategieën gebruiken, situeert oorlog zich steeds meer op het vlak van ideeën, en daarmee ook de steeds toenemende focus op de manipulatie van informatie en het perspectief van de bevolking op wie goed is en wie slecht.
De oorlog die tegen de huidige tirannie moet worden gevoerd, wordt dus steeds meer een mentale oorlog. In het geval van de bevolking hebben ze allemaal samen meer macht dan ze beseffen. De echte crisis van het westerse denken van vandaag is dat de mensen zijn vergeten hoe ze moeten denken. De aandachtsspanne is drastisch afgenomen, samen met een functioneel vocabulaire. Mensen worden steeds meer gedomineerd door op afbeeldingen gebaseerde berichten in plaats van inhoud die meer dan 10 minuten aandacht vereist. Artikelen in het nieuws worden steeds korter omdat mensen schijnbaar geen last kunnen hebben van te veel lezen. Samen met de ernstige afname van het lezen in de plaats van snel amusement (succesvoller dan enig boekverbranding in de geschiedenis), nemen mensen niet langer de moeite om voor een alomvattend standpunt te werken. Informatie wordt een vervelend spervuur van advertentiecampagnes, waarbij de ene luider en vaker schreeuwt dan de andere.
De oplossingen voor onze problemen, zoals de aanstaande economische ineenstorting (voor het geval je niet hebt gemerkt dat we alles hetzelfde doen als vóór 2008), hebben hun oplossingen in wat Rusland en China presenteren.
Het begin van oorlog is bijna altijd gepresenteerd als een valse ‘noodzaak’, dat wil zeggen als reactie op het dominerende geopolitieke ‘evenwicht’, dat in feite bedoeld is om het huidige imperiumsysteem te dienen, en het onjuiste geloof in nulsomspel.
Dit systeem begrijpt dat snel geld parasitair is en in strijd is met de langetermijninvesteringen die nodig zijn voor projecten die een revolutie teweeg zullen brengen in de infrastructuur van een land, waaronder programma’s voor wetenschappelijke aandrijvingen.
Die schuld voor dergelijke langetermijnprojecten is kwalitatief niet hetzelfde als de huidige schuld die we vandaag zien opbouwen, en die schuld om te investeren in de toekomst zal altijd een hoger rendement opleveren dan de kosten in de loop van de tijd. Dit is de reden waarom schulden voor langetermijninvesteringen in infrastructuur- en wetenschappelijke aandrijvende projecten, zoals ruimteverkenning, altijd duurzaam zullen zijn met een enorm kwantitatief en kwalitatief rendement. Terwijl het gokken van snel geld zeer voorspelbaar zal leiden tot een ineenstorting, zoals duidelijk werd aangegeven door de financiële crisis van 2008, en die waanzinnig genoeg nog moet worden aangepakt met een serieuze bankhervorming.
Het hogere slagveld wordt gevochten op het gebied van ideeën en welk voorgestelde ‘nieuwe systeem’ het huidige instortende systeem zal vervangen waar we ons momenteel in bevinden. Aan de ene kant de heerschappij van een wereldregering die denkt dat ze geweld kan gebruiken en onderdrukking om te regeren en aan de andere kant een multipolair systeem van samenwerkende natiestaten die zich inzetten voor vooruitgang die een echt kwalitatief rendement voor de toekomst zal bieden.
De kunst van het dubbel denken
“OORLOG IS VREDE, VRIJHEID IS SLAVERNIJ, ONWETENDHEID IS KRACHT”
George Orwells “1984” (Big Brother Mantra)
Een echt meeslepend propagandasysteem, dat noodzakelijkerwijs vol tegenstrijdigheden met de waarheid zal zijn, vereist absoluut dat de onderwerpen voldoen aan ‘dubbel denken’, dat wil zeggen, het vermogen om twee tegenstrijdige gedachten in je geest te accepteren zonder te erkennen dat ze in feite tegenpolen zijn.
Orwell identificeert dit onder twee vormen van “dubbeldenken”, namelijk “crimestop” en “blackwhite”. “Crimestop” betekent het vermogen om kort te stoppen, als door instinct, op de drempel van een gevaarlijke gedachte.
Orwell stelt verder: “Het omvat de kracht om geen analogieën te begrijpen, logische fouten niet te zien, de eenvoudigste argumenten verkeerd te begrijpen… en om zich te vervelen of af te stoten door elke gedachtegang die in een ketterse richting kan leiden. Kort gezegd betekent Crimestop beschermende domheid. “
“Blackwhite”, is het tegenspreken van duidelijke feiten, toegepast op een tegenstander. En wanneer toegepast op de partij, is het de bereidheid om te zeggen dat zwart wit is als de partijdiscipline dat vereist.
Zoals Orwell het beschrijft “betekent het het vermogen om te geloven dat zwart wit is, en meer, te weten dat zwart wit is, en te vergeten dat men ooit het tegendeel heeft geloofd. Dit vereist een voortdurende verandering van het verleden … De verandering van het verleden is nodig om twee redenen … De secundaire reden is dat … hij moet worden afgesneden van het verleden, net zoals hij moet worden afgesneden van het buitenland, omdat het noodzakelijk is voor hem om te geloven dat hij beter af is … [de voorzorgsreden] verreweg de belangrijkste reden voor de aanpassing van het verleden is de noodzaak om de onfeilbaarheid van de partij te vrijwaren.”
Orwell vervolgt: “De opsplitsing van de intelligentie die de partij van haar leden verlangt en die gemakkelijker bereikt kan worden in een oorlogssfeer, is nu bijna universeel, maar hoe hoger men komt, hoe duidelijker het wordt. Juist in de Innerlijke Partij zijn oorlogshysterie en haat tegen de vijand het sterkst. “
Dat wil zeggen, het zijn de leden van de Innerlijke Partij die het meest geïndoctrineerd zijn, het beste in het opwekken van “mind control” of “dubbeldenken” over zichzelf, en tegelijkertijd geloven dat dit het beste en juiste is om te doen.
Orwell beschrijft “doublethink” als volgt: “Het proces moet bewust zijn, of het zou niet met voldoende precisie worden uitgevoerd, maar het moet ook onbewust zijn, of het zou een gevoel van valsheid en dus schuld met zich meebrengen … opzettelijke leugens terwijl je ze oprecht gelooft, om elk feit te vergeten dat ongemakkelijk is geworden, en dan, wanneer het weer nodig wordt, het terug te trekken uit de vergetelheid, net zo lang als nodig is, om het bestaan van objectieve realiteit en al het andere te ontkennen. terwijl om rekening te houden met de realiteit die men ontkent – dit alles is onmisbaar. Zelfs bij het gebruik van het woord doublethink is het noodzakelijk om doublethink te beoefenen.”
Wat velen niet begrijpen bij het lezen van “1984”, is dat Orwell niet alleen het personage Winston is, hij is ook het personage O’Brien. Hij is het lid van de Buitenste Partij dat revolutionair is geworden, en hij is de ordehouder van de Binnenste Partij.
Hij is zowel de kwelgeest-programmeur als de gekwelde-geprogrammeerde.
Winston breekt uiteindelijk en laat het enige dat hem menselijk hield, zijn liefde en loyaliteit aan Julia, los. Uiteindelijk wordt er aangekondigd dat Oceanië steeds dichter bij het winnen van de oorlog komt en Winston kijkt op naar een grote poster van Big Brother en huilt met gin gevulde tranen van vreugde en opluchting, want hij was eindelijk van Big Brother gaan houden.
Hij was O’Brien geworden.
Dus wie is de genoemde “vijand”?
De vijand is ons mindere zelf.
Onze meest basale angsten, verlangens en obsessies. De stem die in onze oren fluistert en zegt dat we in niets echts of eerlijks moeten geloven, dat de wereld waarin we leven zichzelf uiteindelijk zal vernietigen en dat het dus allemaal gaat om uitkijken naar nummer één. Dat het ons lot is om speelgoed van hogere machten te zijn.
Dit is de stem van een gevangene van Plato’s grot, met zijn nek geketend en alleen naar schaduwen op een muur kijkend. Dit is niet de realiteit. Dit is de stem van iemand die het grootste deel van zijn leven tot slaaf is gemaakt. De stem van iemand die zo machteloos is geworden dat ze alle lelijke omstandigheden die hun worden opgelegd volledig accepteren en zelfs zullen werken om die te verdedigen als dat nodig is.
Er is een uitweg uit dit alles, maar je zult een optimist moeten worden om de oplossing te zien.
“We must not be enemies. Though passion may have strained, it must not break our bonds of affection. The mystic chords of memory will swell when again touched, as surely they will be, by the better angels of our nature.”
