Als kind verstond ik deze Bijbelse zinsnede als verwijzend naar een gebeurtenis in de geschiedenis, of beter gesteld: de gebeurtenis waarmee tijd en geschiedenis begon. In het jaar 2020 na Christus besef ik de actuele waarde ervan: de spreuk verwijst nog altijd naar hoe een scheppingsdaad heden verloopt.
Een baby ziet, dat maken we op uit de bewegingen van baby´s ogen. Maar de baby weet niet wat het ziet, omdat het nog geen begrippen kent om voorwerpen mee te onderscheiden.
Er werd eens een lid van een primitieve stam door New York geleid en achteraf vroeg de antropoloog die hem begeleidde wat hij gezien had. De man antwoordde dat hij niet veel had gezien, maar hij herinnerde zich wel een olifant met een vracht bananen op de rug. De antropoloog had zelf een vrachtwagen vol bananen waargenomen en besefte dat de man een vrachtwagen niet kon herkennen, dit werd zo een olifant. Voor de wolkenkrabbers en verkeerslichten, om maar enkele zaken te noemen, had de man geen termen dus die kwamen in zijn verhaal niet voor. Die waren niet tot schepping voor hem gekomen.
De scheppingskracht van het woord is zo onnoemelijk groot dat zelfs woorden voor zaken die niet bestaan mensen de stuipen op het lijf kunnen jagen. Denk maar eens aan het begrip Covid-19. Het virus, waar het woord naar zou verwijzen, is nog nooit geïsoleerd, dus niet aangetoond. Maar zelfs als we aannemen dat het bestaat, dan blijkt uit statistieken dat er griepseizoenen met meer dodelijke slachtoffers zijn geweest. De vrees wordt dus niet aangemaakt door een virus, maar door het verhaal over het virus dat mensen wordt aangepraat. En aanpraten lukt alleen bij goedgelovigen, die geen kritisch vermogen operatief hebben.
Oké, als dit zo werkt, we dit goed beseffen, dan kunnen we de angst prima tackelen. We weten nu dat de angst wordt geproduceerd door onze eigen mentale mechanismen. Door deze te doorzien keert de vrede weer. Dit zelfonderzoek is in feite de praktijk van zenboeddhisten die niet van geloof maar van eigen waarneming uitgaan. Omdat waarneming gefilterd is door wat we al denken en ononderzocht hebben aangenomen, kiezen ze voor meditatie om de filters in zicht te krijgen. Meditatie is niets anders dan niet meer achter gedachten aanrennen zodat groter overzicht kan ontstaan.
Karin benoemde vandaag tijdens een wandeling dat de geest al vanaf de eerste levensuren is geconditioneerd, en dat hier vrij van komen nogal wat betekent. Dat is zo ja, maar zodra je dit beseft en onbevooroordeeld waarneemt, ben je feitelijk al uit de conditionering. De suggestie geconditioneerd te zijn kan snel weer terug zijn; dit ziende ben je er al weer uit. Het idee dat je eerst al de conditioneringen af moet pellen houdt je gefixeerd op die condities. Tis dan ook Genadig te noemen als je beseft dat je oorspronkelijk niet-weten, waarbinnen nog niets gevangen is middels woorden en concepten, altijd en overal beschikbaar is.
Dit Niet-weten is God. Onkenbaar is dit het Kennen Zelf. Zenboeddhisten noemen dit Ware Natuur. Het is onmiddellijk besef dat niet vertaalt, en zo ook niet verdeelt. Het is de Getuige die alles als Zichzelf herkent, niet de observator die alles van een afstandje bekijkt zonder door iets geraakt te worden. De observator weet nog teveel, het woord schept hier veelheid en afstand. De observator vindt een textiel masker zo blijkbaar aanvaardbaar. Ware Natuur vanzelfsprekend nooit.
Het woord ´inkeer´ vind ik hier van belang, want wie in zichzelf ziet vindt geen ik dat de bron van dit leven is. Inkeer ziet tijdelijke opvattingen die vallen als ze doorzien zijn. Uiteindelijk rest er geen opvatting en ben je stil. Dit betekent het herleven van originele gevoeligheid omdat de mechanismen waarmee je voorheen dingen vermeed niet langer werkzaam zijn.
Mijn zelfverwijt, mijn zonde, voel ik als ik weer verzand ben geraakt in wat ik het poppetjesbewustzijn noem. Poppetjesbewustzijn doet net alsof iedereen op zichzelf staat, een eigen identiteit heeft en aldus benaderd kan worden. Dat kan wel, maar ik zie het steeds weer als mijn vergissing. Dan weet ik al teveel.
Niet-weten betekent totale beschikbaarheid voor wat zich ook maar aandient. Het is ontvankelijkheid, waar poppetjesbewustzijn uitgaand is, met prooien voor zijn of haar missie voor ogen. Dit laatste begint al met verdeeldheid en kan dit louter vergroten. Waar niets geweten wordt is er de openheid die alle verdeeldheden kan ontvangen en, zonder reactief te zijn, kan laten smelten. De dienst aan de mensheid is feitelijk dus een niet-doen, een toestaan. Weersta het kwade niet, want dat maakt het sterker.
Vrede ervaren omdat je je zin krijgt is natuurlijk geen vrede, maar een tijdelijke afwezigheid van conflict. Werkelijke vrede kent geen reactieve emoties meer, ongeacht hoe mensen zich gedragen. Of kent ze wel, maar verdraagt deze dan zonder er vanuit te opereren. Dit is vrijheid en ja, vrijheid kan goed pijn doen maar vrede verstoort het zo niet.
Angst kan alleen bestaan als feiten vermeden worden; wat vermeden wordt komt later terug en ieder mens weet dit, bewust of onbewust. Waar vermijdingsgedrag is overwonnen resteert de karmisch in de cellen opgeslagen vrees, die dan gaandeweg vrij kan komen en doorzien kan worden. Dit geeft de mens de voorheen opgesloten energie terug, omdat deze bevrijdt wordt uit de verinnerlijkte lockdownwaanzin die de wereld al eeuwen lang in mensen pompte.
Slavernij gaat zeer diep, zo diep, dat de slaven kunnen denken dat ze vrij zijn.
Gelukzaligheid, minder is onaanvaardbaar. En ik bedoel niet dat je veel geld, seks en andere dromen van je ziet uitkomen, ik bedoel juist dat niets meer hoeft uit te komen en de tijd is verdwenen. Op school zeiden ze dat ik goed mijn best moest doen, dan kreeg ik een goede baan. De goede baan zei dat ik goed mijn best moest doen dan kreeg ik een goed fortuin. Een goed fortuin zei mij dat de vrouwen er dan als kippetjes bij zijn en dan had ik goede seks. Altijd belofte, nimmer werkelijkheid zoals die al is. Een fuik waar de gehele maatschappij op gebouwd is. De werkelijkheid is ontzaglijk schoner dan deze mindfuck.
De frustratie anderen niet te kunnen bereiken, vanuit poppetjesbewustzijn, maakt mij kwaadaardig. Het hele idee anderen te moeten bereiken is kwaadaardig. De bijbel zegt dan ook: doe het goede, laat de oogst aan God.
Gelukzaligheid is ten diepste volledige tevredenheid met je alleen-zijn. Ik leef samen met Karin en de kinderen, zou er niets van willen missen; het is juist in dit samenzijn dat ik dieper heb door mogen doordringen in de originele wijsheid van alleen te staan. Relaties die niet lang duren mankeren dit; twee halve cirkels willen een cirkel vormen en dit gaat altijd fout. Alleen-zijn betekent dat je al volledig bent, de ander niks oplegt en ook niks eist. Als twee mensen het hier over eens zijn zie je dat alle momenten van conflict verdieping en vergrote vrijheid in beiden sorteren.
Nu duidelijk is dat eerst het woord nodig is voor schepping, is ook duidelijk het belang van exact de woorden te kiezen die bij je ware intentie passen. Als die niet meteen komen, spreek dan niet automatisch wat wel opkomt, pauzeer even. Je zal zien dat je leven enorm transformeert door eenvoudig dit advies in acht te nemen.
Weten wat je wilt is oorspronkelijk, weten wat je niet wilt reactief. Ik hoor de meeste mensen spreken vanuit weerstand over wat ze niet willen. Ze lopen zo aan de leiband van autoriteiten die in mijn ogen geen enkel gezag hebben. Ik heb geen contract met die lui. Vrijheid wordt me niet door een ander verleend. Nooit.
Eerst was het woord, daarvoor is het Stil. Stil is je Ware Natuur. Stil kent nog alle mogelijkheden waar de wetende zichzelf, in zijn of haar mentale koers, gaandeweg meer op slot zet. Dit heet arrogantie, dit heet zonde, dit heet heel veel meer dingen, maar in feite is dit diefstal van je Oorspronkelijke Natuur. Wees Stil en zie je eigen mechanismen werken als ze je tot oorlog willen verleiden. Het hoeft niet meer. Dit herkennen is altijd al vrij.
https://bodemlozebeeldentuin.wordpress.com/
.