Ze zijn weer lekker bezig, zei je,
kijkend naar de hemel, en
terwijl ze gif over ons uitstrooiden
liepen we in bosrijk gebied
langs de Atlantische Oceaan
over wat wel een bruidspad leek
met beiderzijds bloempjes, lila en
witte van wilde knoflookplantjes
waarvan je twee handjes plukte,
om in de avond pesto uit te bereiden,
voor bij het avondmaal met de jongens,
toen we wereldse wanen bespraken
en elkaar menig lach ontlokten.

De domheid van mensen, zei je,
waarop je de vrouw benoemde
die met bankkaart wou betalen
en van je hoorde: liever cash,
want de CBDC dringt zich op…
en je kon niet uitspreken,
ze onderbrak je en zei:
O ja, cash dus, dat moeten we
dan maar snel opmaken.

Van alle grote monden die vonden
na WO II: dit nooit meer,
gaat nu toch weer een meerderheid
voor nooit vertoond veel groter zonde
als collaborateur in globale genocide
en slavernij voor wie dit overleven.

Ziende blind, zei je,
zelfverkozen domheid, beaamde ik,
en tevens vonden we dat lafheid
de scepter in menig hersenpan zwaait
nu andermaal gevoel, intuïtie en onafhankelijk
zien is uitgeschakeld
voor de valse veiligheid van de kuddegeest,
waarmee we geen schapen willen beledigen,
want die voldoen wel aan hun ware natuur.

Wat is de grootste leugen?
vroeg Jensen in zijn show onlangs
en jij zei:
mensen geven hun authenticiteit weg
door te hangen aan opvattingen van anderen
en ik zei:
het is allemaal begonnen toen ons als kind
de valse notie werd verkocht dat een ieder
afgescheiden van het geheel bestaat,
aldus verantwoordelijk voor de opgedrongen,
middels trauma ingebeelde, persona gemaakt;
–zonder deze eerste leugen kan de huidige
globale mindfuck niet plaatsvinden.

Herkenning maakt zwaarte plots licht
als ons lachen om meest beroerde zaken
ons toont: inderdaad,
de waarheid zet vrij.

https://efemerefenomenen.wordpress.com/