De wereld wijde waanzin, te volgen via the world wide web, neemt duidelijk geen genoegen met halfslachtigheid: iedere nieuwe dag wordt er gekte aan toegevoegd en een grens hieraan lijkt niet te bestaan. Het is niet zinnig iets van deze dwaasheid te verwachten, het is stellig wijzer te onderzoeken waar ik dit nog wel doe, en op die punten mijn waanzin te erkennen. Dit is het proces dat in mij gaande is en zo mag het af en toe gebeuren dat de hele boel vrij valt, dit bewustzijn waarnemend is zonder in enige mindfuck nog betrokken te zijn.
Mindfuck is geen incident, mindfuck is operationeel binnen de volledige bandbreedte van bewustzijn dat zich nog niet bevrijd heeft van identiteit. Je kunt identiteit gerust gelijk stellen met mindfuck; identiteit levert de haken en ogen die een mens aan de wereld wijde waanzin binden. Die binding is op zich niet werkelijk, een optische illusie te noemen, maar als je deze niet doorziet zijn de gevolgen tragisch. Wie van de tragiek verlost wil worden nodig ik uit de bereidheid te ontdekken deze wereld van overwegingen, die de persoonlijke identiteit maakt, te lossen precies op die momenten dat deze niet dienend is en tragiek sorteert. Zo bevrijdt leven zichzelf van beperkende concepten.
In vroeger dagen hing ik aan de vrije toestand woorden die ik in spirituele boekjes had gelezen, maar die boekjes stelden vrijheid als doel, en dus uit! Vrijheid is vanzelfsprekend pas vrijheid als het altijd reeds vrij is; iedere andere suggestie speelt vals.
Rond mijn 20ste levensjaar overwoog ik een vreemd aspect van mijn ´waarheid zoeken´. Ik stelde dat je de waarheid alleen kunt zoeken als je deze weet te herkennen, en dus al kent. Maar, zo redeneerde ik voort, als je de waarheid al kent, dan hoef je deze niet te zoeken!
Vrijheid is al het geval, als ik dit op gegeven moment niet ervaar, dan kan ik onmiddellijk zien welke concepten en geloofsovertuigingen mij belemmeren. Zoeken naar ´anders´ en ´elders´ is overgegaan tot onderzoek van wat al het geval is. In plaats van ´wegkijken´ van wat niet bevalt, is wat niet bevalt nu erkend als de waarheid van dit moment dat om mijn aandacht vraagt. Er is een enorme opluchting in deze omkering voelbaar, terwijl het leven toch echt niet per se makkelijker is geworden. De bereidheid tot kijken wekt veeleer nog meer ongewenste zaken uit de schaduwen en krochten van het onbewuste. Het niet meer bang zijn voor de angst, die weg wil kijken en zo niets verwerken kan, is hier de zegen.
Wat is dan de Essentie van bestaan? De geest die wil ´weten´ bakt allerlei broodjes van het eerste gegeven te bestaan, en het bestaan blijft maar aan die broodjes vooraf gaan. Niet-weten, de toestand van Zijn Zelf, is de Essentie die zich door concepten niet vangen laat. Zij komt tot uitdrukking als de geest stil ligt, Oorspronkelijke Geest door de levenskunstenaar zonder mentale obstakels heen mag vloeien. Zeggen alle kunstenaars niet hetzelfde: toen ik mijn beste werk maakte, was ik er niet. Dit is de vol-ledigheid door ieder mens verlangd, nooit in de toekomst en altijd hier te vinden.
https://efemerefenomenen.wordpress.com/
.