Hedenavond is mij bekend geworden dat hier in Ierland de lockdown oudjaarsdag om 18.00 uur weer in zal gaan. Dit betekent onder andere dat niemand geoorloofd is bezoek te ontvangen. De beslissing is, naar ik begreep, vandaag genomen; het tijdsbestek tussen een besluit en de uitvoering wordt steeds korter. Alles om de mensen op stang te jagen. Hoeveel mensen zullen nog met deze onzin meebewegen en aan de onzinnige kwaadaardige regels voldoen? Als je eenmaal ziet wat hier gaande is, het gehele plaatje, dan valt de waanzin uit je kop, kun je weer je leven zonder corona oppakken.

De matrix, waarbinnen alle waanzin plaats heeft, wordt door een mens eerst als ´daarbuiten´ beleefd, maar als hij de hersenspoeling van eeuwen beseft, weet ie dat de matrix zich ook tussen de eigen oren bevindt. Het wereldwijde web is het digitale netwerk dat de uiterlijke matrix met het tussenoorse verbindt; als je de smartphone of computer niet aanzet bestaat de matrix niet, tenzij je tussen je oren gedachten over het web repeteert. Wie dit zonder weerstand ondergaat, ziet dit stilvallen, waarbij het onderscheid tussen de waarnemer en het waargenomene is opgeheven, en dan blijkt die hele matrix volledig fake.

De mens die steeds maar bezig is zichzelf te evalueren leeft het leven niet. Die evaluatie is aangesloten op het web, ontleedt de normen en het beoordelingsinstrumentarium aan dat web, verdeelt alleen maar. Volstrekt ijdel, misplaatst en schadelijk. Als de pijn groot genoeg is ontstaat vaak pas het lef de illusie te doorzien. De ´wetende´ mens is bang voor zichzelf, omdat ie in de grond niet-wetend is, onzeker over tijdelijke zaken, en hem is verteld dat controle het hoogste goed is. Deze tijd lijkt me uitermate illustratief in het aantonen van het tegendeel: controle is zelfoverschatting die de wereld verwoest.

Uit de matrix, het web, willen treden is onzinnig als je ziet dat het louter illusie is. Dan zoek je geen uitgang meer, is de matrix zelf gevallen tussen je oren. Vanzelfsprekend zal deze met iedere gedachte ook weer opstaan, maar nu onschadelijk, in vol besef. Dan ben je in de matrix, maar niet van de matrix.

Hier woont ook Liefde die geen voorwaarden behoeft. Wat nog voorwaarden behoeft om geluk te sorteren is gegarandeerd kwetsbaar voor later ongeluk. Het is een eenvoudige waarheid die, als je deze doorhebt, al je bindingen met het web, omdat je eenvoudig getuige bent van dit geestelijk proces en zo nergens fixeert, in as legt. Er bestaat geen oordeel meer over het denken nu je weet dat dat denken feitelijk niemand toebehoort. Zo komt het denken tot rust, valt de bron van stress weg en kan het lichaam weer haar natuurlijk evenwicht vinden.

Morgen de laatste dag van 2020, het jaar dat vanzelfsprekend vele herinneringen zal achterlaten. Het is dit verhaal dat aan banden van de matrix ligt, als een tijdsweb uitgespannen waarin iedere datum een historische betekenis zal krijgen. Die binnen het web al dan niet gecensureerd zullen worden in de digitale wereld, of eerder al, door zelfcensuur tussen de eigen oren. Ik vier oudjaar mee, diep van binnen besef ik dat het een dag is als alle andere dagen: mysterieus in tijdloosheid gebed.

Ik heb de overweging of ik gelovig ben of niet nooit adequaat gevonden; het Mysterie is er voor iedereen, gelovig of niet.

Ontspanning is dit zwijmelen in niet-weten. Vanzelfsprekend zijn we dagelijks verweven met bezigheden, waarin ons denken volledig meedoet, maar na iedere actie is het goed de natuurlijke terugval in niet-weten volstrekt te herkennen en toe te staan. Deze eenvoudig en zeer effectieve toewijding is een feest voor het lijf dat angst verruilt voor gemak nu originele energieën het leven leiden in plaats van een ijdele zelfoverschatting die meent het Mysterie te moeten controleren. We weten inmiddels heel goed wat van controlezucht komt. Niets verplicht me daarin betrokkenen te zijn.

Zelfonderzoek is prachtig. Het woord zelfonderzoek kan misleidend klinken, want er komt geen zoeken aan te pas. Er is juist sprake van zelfonderzoek als er geen zoeken gaande is. Zelfonderzoek let nergens specifiek op, is louter getuige van alle zoekbewegingen. Het begeeft zich als het ware onder het zoeken. Onderzoek onderkent dit ieder moment en kan zich niet vergissen, want iedere vergissing wordt gezien. Niets behoort iemand toe, alles stroomt en zij die menen dat je punten kunt fixeren en controleren zijn louter stapelgek. Dat is geen veroordeling, dat is wat we te zien krijgen en daar doen we het ook mee. Als dit geen probleem meer voor je is ben je vrij mens.

Mijn ervaring is dat ik heel vaak onvrijheid voel. Dan zie ik de gedachten die er mee gepaard gaan en krijg ik de conditionering, als ik ontspannen en wakker ben, in vol licht te zien. Dan zie ik dat ik dat niet ben, dat het een programma is dat zich in mij afspeelt. Dit zien is voldoende, gaat niets repareren dat als illusie is herkend. Waar dat eindigt is vrijheid altijd weer al het geval. Tot de volgende suggestie komt die een verwevenheid met het web verraadt. Vrijheid is onmiddellijk, van hieruit heeft de lichaamgeest zichtbaar tijd nodig onverlichte delen te bevrijden. Ik vind het een vergissing aan bevrijding te denken, nu vrijheid onmiddellijk al het geval is. Ik zoek geen oplossingen, het leven levert mij precies wat het levert, zelfonderzoek erkent hierin heer en meester. Maar das feitelijk onjuist gezegd, want het gaat niet om een autoriteit maar om Natuurlijke Wet. Tao heb ik er altijd een fijn woord voor gevonden.

Voortgaande dit beschouwen zie ik dat de mens eerst denkt dat de matrix zich om zichzelf heen bevindt, ´daarbuiten´. Dan realiseert ie zich dat ie erop aangesloten zit middels zaktelefoon, computer en zelfreflectie. En als dan het Mysterie van niet-weten scheuren in je wereldbeeld brengt, de paniek hierover onverdraaglijk is geworden, dan kun je zomaar stilvallen en zien dat welke verwevenheid met dat verhaal dan ook, de oorzaak van je lijden is en volstrekt overbodig.

Ik word altijd zo blij als ik hierover spreken mag en voel dat mensen me zullen lezen en verstaan. Er springt geen vonk over, als iemand me verstaat dan herkent ie in zichzelf wat ik vertolkte. Het is onmiddellijk. Er is geen weg heen, alle wegen leiden ervan af.

Als ik mijn consumptie van wijn en rookwaar overweeg nu, zie ik dat het woord ´verslaving´ eigenlijk zeer stigmatiserend is. Je bent vrij, vergeet dat nooit. Maar er zijn tendensen op zeker vlak ja. Vat dat maar niet als een persoonlijk falen op, dan voel je vanzelf de lol te gaan ontdekken welke overtuigingen, emoties en energieën zich binnen die ´verslaving´ afspelen, en je leert er vrij en blij over te communiceren, waardoor ieder gewicht ervan afvalt, het ´probleem´ uit zicht verdwijnt. Dan zie je vaak dat de stress zo imposant is verlaagd dat dat hele wijntje wordt vergeten terwijl ie er toch echt staat.

Karin zei dat het volgens haar gevoel, wat betreft het roken, goed kan helpen toch af en toe dat extra zetje te geven, met de wil. Dat klonk een beetje als controle, maar feitelijk was ik het met haar eens. Niet stoppen met roken maar het peukje even uitstellen heeft een broer van mij bijna van het roken afgeholpen. Dat uitstel tot het volgende sjekkie duurde twintig jaar. Toen ie er weer eens een rookte, rinkelden alle bellen in de lichaamscellen waar de herinnering van de junk liggen opgeslagen, en rookte hij weer met de laatste frequentie van de ketter die twintig jaar eerder gestopt was. Wordt het nog wat met die controle mensen?

Ik geniet deze dagen enorm van Jiddu Krisnamurti, het audioboek Freedom from the Known. waaraan ik twee keer eerder op dit weblog heb gerefereerd. Vanaf het begin adequate taal voor deze tijd, geweldig voor een ieder om te horen. Op zeker moment zegt hij iets dat ik zeer fraai geformuleerd vond, een prachtig eenvoudige wijze om dit punt te duiden. Hij had het over het afwijzen van autoriteit uit welk levensgebied dan ook, en voegde er toen aan toe: ook die van jouw denken. Yes!

Wat is toch die angst van mensen voor hun eigenste innerlijke stilte? Als die angst niet bestond liepen ze ook niet de verkeerde kant op. Dat was het beeld dat Karin van een diersoort gaf: bij schrik liepen ze weg, heel ver, tot ze niet verder konden, dan draaiden ze zich om en gingen op hun belager af. Was het de kwezel? Hoe dan ook, ik vond hierin overeenkomst met de lockdown die de mensen heel lang toestaan, totdat het te gek wordt en juist als ze met het vaccin voor onze deur staan de pleuris uitbreekt!

Stilte is vriendelijk. Tis geen isoleercel, integendeel, stilte bevrijdt alleen maar. Stilte vraagt of sommeert mij niet in stilte te verblijven, daarom vertrouw ik Haar. Zo leer ik Haar eerst in mezelf te zien, en dan ook in alle dingen. De stilte staat alle dingen toe, waar het denken keuzen maakt en zo verdeeldheid schept. Dit is ieder moment opnieuw zo. Vrijheid vraagt hier al je kaarten. Als je in je denken blijft wonen word je vanzelf een wrak. De uitnodiging van stilte is oneindig geduldig als het denken Haar nog even ontwijken wil. Stilte kent geen tijd, is de uitslag aller dingen al.

Wens een ieder die dit leest, in welke omstandigheid en gesteldheid dan ook, Liefde. Liefde is geen zak aardappelen die ik je kan overhandigen, maar wat ik zeg is hoorbaar kan, net de frequentie bevatten die je aanspreekt en je laat loskomen van het verhaal waaronder mensen lijden. Dat verhaal heeft de brandstof van je aandacht niet langer nodig. Als mensen ´fuck you!´ wensen tot iemand, dan bedoelen ze feitelijk altijd hun eigen verhaal en zie je de suïcidetendens in hen werkzaam. Mensen met leuker verhalen, die positief denken, tonen wel vriendelijker maar dragen het lijden natuurlijk ook niet tot het eind. Dus mijn wens voor iedereen mag meest eenvoudig zijn: het verhaal mag vallen, je was altijd al oneindig mooier dan dat.

https://bodemlozebeeldentuin.wordpress.com/

.