Wat een film!
Welke filosofie ik er ook op na hou over hoe de levensfilm tot stand is gekomen, de film is er toch maar en het belangrijkste is te ontdekken hoe ik niet aan de film lijd. Dan denk ik onmiddellijk aan de woorden van Jezus van Nazareth: “In de wereld, maar niet van de wereld.” Anders gezegd: in de film, maar niet van de film. Hoe krijg je dat voor elkaar? Uitzoomen. Als je in de bioscoop zit, en de film wordt te aangrijpend of beangstigend, dan kan het helpen je te realiseren dat het maar een film betreft. Als de projector wordt uitgezet blijft er een leeg doek over en is er niks aan de hand. In de levensfilm ben ik zelf de projector. Ik projecteer middels de mij aangeleerde woorden en ideeën die de onverdeelde schepping breekt tot: ik hier, en al die vormen daar buiten mijn vel.
Dan is het ook nog eens zo dat wat we in vroeger dagen via radio en tv kregen voorgeschoteld, in deze dagen via het internet, grotendeels in scene is gezet. De perceptie van de kijker wordt gemanipuleerd. Hollywood leverde films die de mensen aan een te komen ´realiteit´ moesten laten wennen, opdat ze de hun opgedrongen agenda makkelijker zouden slikken. Nu zijn er talloze bewijzen dat ´het nieuws´ bestaat uit in scene gezette beelden met bloedige slachtoffers die na de opname rustig een kopje thee gaan drinken. Ook zagen we lijkzakken liggen op een stuk grond, waar het één van die zogenaamde lijken wat te lang duurde allemaal, dus die besloot een sigaretje op te steken. Roken bleek bepaald niet dodelijk, eerder levenwekkend. Jazeker, er vallen in grote getale ook werkelijke slachtoffers, maar dit neemt niet weg dat ook deze gebeurtenissen volledig gescript zijn, ook al zijn de figuranten hier nooit over ingelicht.
Wat is nog echt? Ik kan je niets aanwijzen dat met zekerheid echt is. De natuur met al haar prachtige vormen? Als de projector wordt uitgezet is zelfs het originele regenwoud verdwenen. Waar is de wereld in de diepe droomloze slaap? De film suggereert tijd en ruimte, zonder film in de spoel is er louter licht.
Alles van naam en vorm is illusoir. Illusie is dat wat schijnbaar verschijnt maar niet blijven kan. Ook de Himalaya´s, waarvan gezegd wordt dat die eeuwen oud zijn, kan ik binnen dit bewustzijn nog geen drie seconden vasthouden. De soliditeit van wat dan ook is een suggestie. Menen dat de Himalaya´s ook bestaan als ik me er niet van bewust ben is doen alsof materie aan geest vooraf gaat. Dat gaat het evident niet, want zonder geest kan er geen materie verschijnen. Bewustzijn is er altijd, anders zouden de filmische korte impressies er niet in kunnen verschijnen en verdwijnen. Het is volstrekt evident dat Bewustzijn de voorwaarde voor welk verschijnsel dan ook is, of het nu een vuurvliegje of The Rocky Mountains betreft. Tijd, ruimte en verdichting spelen louter een rol in de film, Bewustzijn is origineel vrij van die suggesties, en kent de mogelijkheid zich met vorm te verweven en zich erin te verliezen. Dat heet identificatie. Maar nodig of verplicht is het nooit.
We zijn allen zo gewend aan identificatie dat de mogelijkheid zonder die verwevenheid met objecten en ideeën te leven in de meeste mensen niet op komt. En als het wel opkomt wordt het gevreesd als de dood, want wie ben ik zonder identificatie? Dit is de crux van dit betoog: zonder identificatie besta ik niet.
Als er geen identificatie speelt, speelt het originele licht, niet de controlezucht van een altijd maar zaken verdelend ego. Het ego vreest machteloosheid, maar als er geen identificatie speelt staat de ware macht aan het roer, en die is genadiger dan welke acteur in welke film dan ook. Ik maak geen reclame, ik spreek van waar mijn hart vol van is. Er bestaat geen reclame voor wat een ieder origineel nu al is.
Ik vind het een mooi idee: als ieder mens nu, in plaats van ingebeelde problemen op te lossen, volledig uitkomt voor wat zijn of haar Hart heeft, dan is het met de regerende ordeverstoorders, die zich als ordehandhavers voordoen, snel gedaan. De duivel is geen probleem om op te lossen, de duivel is louter iemand die je niet hoeft te bezoeken. Dus laat je naaste weten waarin je werkelijke Schoonheid beleeft, doe dit zonder verlangen dat die ander jouw smaak deelt. We hoeven niemand iets op te dringen, we leven zo eenvoudig de vrijheid expressie te geven aan wat wij zelf van de hoogste waarde achten.
Ik ondervind alsmaar weer dat Emma Kok de wereld zegen brengt. Haar vertolking van het lied Voila, die je HIER kunt beluisteren, heeft wereldwijd mensen ten diepste geroerd, en ik heb reeds liters tranen gelaten bij het opnieuw beluisteren van dit wereldwonder. Mocht vanavond ontdekken dat er opnieuw een lied door Emma vertolkt, met het orkest van André Rieu, online is gezet. Een zeer waardig besluit. Dank aan de lezer.