Stel je voor, je wordt geboren op een planeet genaamd Aarde, met een leeg bestuurssysteem tussen je oren, je omgeving propt hier vervolgens allerlei informatie plus programma´s in om je rond het derde levensjaar wijs te maken dat jij, genaamd ´ik´, verantwoordelijk bent voor de werking ervan. Het leek of ik hierboven een fantasie begon te beschrijven, maar de lezer kan menen te weten dat het echt zo is gegaan. Maar hoe kun je weten dat het echt zo is gegaan?
Als mensen spreken over mindcontrol en brainwashing, dan veronderstellen ze meestal dat dit later in hun leven heeft plaats gevonden. Ik schreef de alinea hierboven omdat ik er geen twijfel over heb dat de manipulatie van de geest en het hersenspoelen onmiddellijk na de geboorte reeds een aanvang heeft genomen, omdat ook goedbedoelende ouders reeds gehersenspoeld zijn. Maar feitelijk begint de hersenspoeling al met de conceptie en krijgt de vrucht negen maanden lang frequenties en indrukken te verduren die reeds de natuurlijke staat verlaten hebben. Waarbij ik met de natuurlijke staat bedoel: Oorsprong van bestaan welke vrij van manipulatie is, zonder de ruis van opgedrongen en geïnternaliseerde zelfreflectie.
´Nou, nou´, kan de lezer nu denken, ´wat een zwaarmoedige kost meteen.´ Maar zwaarmoedig is de kost alleen als je je ermee verweven acht, als je het gelooft. Ook mijn verhaaltje ontkomt er niet aan illusoir te zijn. Er is feitelijk niets zwaar aan, en als deze woorden worden verstaan kunnen ze zelfs het leven lichter maken. Verlichten kent twee betekenissen: licht in duisternis brengen en zwaarte ongedaan maken. Daartoe leidt zelfonderzoek.
Zelfonderzoek is niet hetzelfde als zelfreflectie. Zelfreflectie vindt plaats in een reeds gehersenspoeld brein dat oorspronkelijk waarnemen heeft verruild voor een gespleten geest die dag in dag uit innerlijke dialogen heeft lopen. Zelfonderzoek heeft hierin wilde waanzin herkend, waardoor de betovering is opgeheven, de verwevenheid met het denken is vervallen, de getuige positie buiten de waanzin is gerealiseerd. De waanzin draait door op het momentum van vele jaren slaapwandelen, doch dit wakker getuige zijn snoept steeds meer gekte weg, geeft geen brandstof meer aan de voortgaande bewegingen en ervaart aldus toenemende vrijheid. Zelfreflectie kent de geschiftheid van een zelf dat zichzelf repareren wil; zelfonderzoek doet feitelijk niets, constateert droog, staat reeds buiten de gekte die het wel ziet gebeuren, maar niet langer repareren wil. Het is eenvoudig als illusie onderkend en krijgt geen voeding meer, ook niet middels weerstand ertegen. Het leven wordt filmisch. In de wereld, niet van de wereld.
Alle spirituele wegen die een progressie naar vrij zijn suggereren beginnen met de blunder onvrijheid als uitgangspunt en zo als werkelijkheid aan te nemen. Non-dualistische scholen starten vanuit vrijheid die al het geval is. Een non-dualistische weg zegt in feite dat er geen weg is, louter dromen, en een droom als droom herkennen is wakker zijn. Nisargadatta zei eens tegen een bezoeker, die graag wilde horen welke weg hij moest gaan om vrijheid te realiseren (ik parafraseer): ´Zie je dan niet dat iedere weg uit de droom van die droom zelf is gemaakt? De droom als droom zien is genoeg.´
Dood is de dood is de dood. Vele doden of één dode maakt een verschil voor omstanders, maar voor een ieder is de dood het ene onherroepelijke feit. Heus, ik ben tegen genocide, ook besef ik dat alle oorlogen zijn gemaakt door mensen die hun ware natuur, Oorsprong, ontkennen. Daar geven ze dan vervolgens Oorsprong de schuld van, zo zijn mensen als ze in de war zijn, in oorlog zijn.
Dood is geen enkel probleem. Dood is alleen een probleem als het ontweken wordt. Het ontwijken van de dood heeft tot Big Pharma geleid, die van de dood een handeltje heeft gemaakt, meer houdt van doodzieke dan gezonde mensen. Als je het eenmaal ziet is het vrij evident. Als ik me er boos over maak dreigt doodziek zijn voor mij. Ik zie de feiten, benoem ze, en concludeer dat ieder mens zich met de dood kan verenigen, nu reeds, in het leven. Dan hoef je niet meer naar de farmacie, dan lever je, middels het zelfonderzoek dat geheel natuurlijk in je is ontstaan, ieder moment je afgespleten dwaze belangen met liefde in. Je sterft aan ieder moment, wetend dat dit je juist leven geeft. Het is werkelijk niet weer een truc, dit gebeurt alleen als je volstrekt oprecht met de feiten van je eigen beleving bent.
Ik hoor de vraag: ´Hoe kom ik uit mijn nood?´ Aanvaard de nood, dan pas kun je de nood lezen en lenigen. Iedere weerstand tegen pijn fixeert die pijn. Het idee dat pijn een vijand van de mens is, is gebaseerd op een foute aanname van wat de mens is. De mens is geen mens, de mens is Bewustzijn dat zich abusievelijk als een lichaamgeest heeft opgevat. Die vergissing is begaan, daarom ook ongedaan te maken. En het vraagt geen tijd, louter toewijding aan het inzicht dat de lezer die nu nog leest blijkbaar al heeft.
De matrix, die gemaakt is van verdeel en heers politiek, die was er al vanaf het moment dat de mens tot zelfreflectie kwam. Daar is het gemanipuleer begonnen. Maar ik breng meteen een correctie aan: het begint steeds hier, of niet. Strijden tegen de verdeel en heers politiek is precies waartoe de matrix een ieder wil verleiden. Er is geen enkele reden hier in te trappen.
Adem diep en zie het verschil tussen al de dingen die je vreest en wat daarvan werkelijk in je huidig beleven aan de hand is. Angst zaaien, de politiek van de matrix, lukt alleen als je de programma´s tussen je eigen oren gelooft. Zodra je die programma´s bevraagt ontstaat er ruimte tussen de programma´s en jij als waarnemer. De code van de droom is gebroken. Dit is altijd en overal de uitgang die, als je die steeds weer kiest, zelfs overbodig wordt, omdat je je niet meer als een identiteit in de film weet te herkennen. De ban is gebroken.
Je richten op Oorsprong kan feitelijk niet, Oorsprong kent geen objectieve waarde, is overal, dus geen richting kan je hiertoe leiden. Maar onzin herkennen, dat kan een ieder, en onzin onmiddellijk verlaten in plaats van er lang over te klagen en er zo in te blijven hangen ook. Radicaal zijn betekent hier dat je uiterst vriendelijk voor jezelf bent. Niet als een gespleten geest waar het ene deel goed voor het andere deel is, eenvoudig als het licht dat geen duisternis meer aanvaardt. Niets wordt ontkent, de keuze voor Oorsprong ligt alsmaar evident voor de hand.
Het idee dat deze wereld, of wat dan ook, ergens toe moet leiden, houdt je aan de ketenen van illusie. Het idee dat je een werk in wording bent, houdt je weg van het realiseren van Oorsprong, wat je altijd al bent. Dit bestaan doet mensen lijden, aan dit lijden komt een eind als je de opgedrongen implicaties niet langer gelooft na gedegen onderzoek. Het idee dat je dit onderzoek niet kunt verrichten mag deel van het onderzoek naar valse geloofsovertuigingen zijn, en dan: geniet van de reis!
Welke filosofie ik er ook op na hou over hoe de levensfilm tot stand is gekomen, de film is er toch maar en het belangrijkste is te ontdekken hoe ik niet aan de film lijd. Dan denk ik onmiddellijk aan de woorden van Jezus van Nazareth: “In de wereld, maar niet van de wereld.” Anders gezegd: in de film, maar niet van de film. Hoe krijg je dat voor elkaar? Uitzoomen. Als je in de bioscoop zit, en de film wordt te aangrijpend of beangstigend, dan kan het helpen je te realiseren dat het maar een film betreft. Als de projector wordt uitgezet blijft er een leeg doek over en is er niks aan de hand. In de levensfilm ben ik zelf de projector. Ik projecteer middels de mij aangeleerde woorden en ideeën die de onverdeelde schepping breekt tot: ik hier, en al die vormen daar buiten mijn vel.
Dan is het ook nog eens zo dat wat we in vroeger dagen via radio en tv kregen voorgeschoteld, in deze dagen via het internet, grotendeels in scene is gezet. De perceptie van de kijker wordt gemanipuleerd. Hollywood leverde films die de mensen aan een te komen ´realiteit´ moesten laten wennen, opdat ze de hun opgedrongen agenda makkelijker zouden slikken. Nu zijn er talloze bewijzen dat ´het nieuws´ bestaat uit in scene gezette beelden met bloedige slachtoffers die na de opname rustig een kopje thee gaan drinken. Ook zagen we lijkzakken liggen op een stuk grond, waar het één van die zogenaamde lijken wat te lang duurde allemaal, dus die besloot een sigaretje op te steken. Roken bleek bepaald niet dodelijk, eerder levenwekkend. Jazeker, er vallen in grote getale ook werkelijke slachtoffers, maar dit neemt niet weg dat ook deze gebeurtenissen volledig gescript zijn, ook al zijn de figuranten hier nooit over ingelicht.
Wat is nog echt? Ik kan je niets aanwijzen dat met zekerheid echt is. De natuur met al haar prachtige vormen? Als de projector wordt uitgezet is zelfs het originele regenwoud verdwenen. Waar is de wereld in de diepe droomloze slaap? De film suggereert tijd en ruimte, zonder film in de spoel is er louter licht.
Alles van naam en vorm is illusoir. Illusie is dat wat schijnbaar verschijnt maar niet blijven kan. Ook de Himalaya´s, waarvan gezegd wordt dat die eeuwen oud zijn, kan ik binnen dit bewustzijn nog geen drie seconden vasthouden. De soliditeit van wat dan ook is een suggestie. Menen dat de Himalaya´s ook bestaan als ik me er niet van bewust ben is doen alsof materie aan geest vooraf gaat. Dat gaat het evident niet, want zonder geest kan er geen materie verschijnen. Bewustzijn is er altijd, anders zouden de filmische korte impressies er niet in kunnen verschijnen en verdwijnen. Het is volstrekt evident dat Bewustzijn de voorwaarde voor welk verschijnsel dan ook is, of het nu een vuurvliegje of The Rocky Mountains betreft. Tijd, ruimte en verdichting spelen louter een rol in de film, Bewustzijn is origineel vrij van die suggesties, en kent de mogelijkheid zich met vorm te verweven en zich erin te verliezen. Dat heet identificatie. Maar nodig of verplicht is het nooit.
We zijn allen zo gewend aan identificatie dat de mogelijkheid zonder die verwevenheid met objecten en ideeën te leven in de meeste mensen niet op komt. En als het wel opkomt wordt het gevreesd als de dood, want wie ben ik zonder identificatie? Dit is de crux van dit betoog: zonder identificatie besta ik niet.
Als er geen identificatie speelt, speelt het originele licht, niet de controlezucht van een altijd maar zaken verdelend ego. Het ego vreest machteloosheid, maar als er geen identificatie speelt staat de ware macht aan het roer, en die is genadiger dan welke acteur in welke film dan ook. Ik maak geen reclame, ik spreek van waar mijn hart vol van is. Er bestaat geen reclame voor wat een ieder origineel nu al is.
Ik vind het een mooi idee: als ieder mens nu, in plaats van ingebeelde problemen op te lossen, volledig uitkomt voor wat zijn of haar Hart heeft, dan is het met de regerende ordeverstoorders, die zich als ordehandhavers voordoen, snel gedaan. De duivel is geen probleem om op te lossen, de duivel is louter iemand die je niet hoeft te bezoeken. Dus laat je naaste weten waarin je werkelijke Schoonheid beleeft, doe dit zonder verlangen dat die ander jouw smaak deelt. We hoeven niemand iets op te dringen, we leven zo eenvoudig de vrijheid expressie te geven aan wat wij zelf van de hoogste waarde achten.
Ik ondervind alsmaar weer dat Emma Kok de wereld zegen brengt. Haar vertolking van het lied Voila, die je HIER kunt beluisteren, heeft wereldwijd mensen ten diepste geroerd, en ik heb reeds liters tranen gelaten bij het opnieuw beluisteren van dit wereldwonder. Mocht vanavond ontdekken dat er opnieuw een lied door Emma vertolkt, met het orkest van André Rieu, online is gezet. Een zeer waardig besluit. Dank aan de lezer.
Als oorlog haat op roept, doe oorlog dan maar weg. Als de leider van het land louter liegt en mijn humeur verziekt, geef mij dan maar wat fraaie woorden van de Boeddha, of Stilte zelf. Als in de straten 90% van de mensen doet aan slaapwandelen, steeds op jacht naar het volgend moment, de dingen nog te doen, de zaken nog aan te schaffen voordat het beloofde geluk intreden mag, doe mij dan maar een paar lege handen en reeds het geluk. Als dwaallichten de wereld regeren, laat mij dan niet de dwaling begaan dwalingen te repareren, laat mij ze liever passeren om te gaan voor wat ik oorspronkelijk wens, wat uit reeds vrede geboren is.
Waar je mee omgaat, daar word je mee besmet. Als ik chagrijn zie op een gelaat dat ik liever had zien lachen, dan is reeds wat van dat chagrijn ook het mijne geworden. Mijn oordeel over de ander maakt diens chagrijn werkelijk in mij; zou ik niet oordelen dan zou het eenvoudig passeren, ik er niets van internaliseren. Onderscheidingsvermogen is hiervoor genoeg. Je wordt waar je op mediteert, onschadelijk is wat je eenvoudig passeren laat zonder er aan te trekken of te duwen.
De matrix die de wereld lijkt te beheersen, is onbestaanbaar als ik dit verhaal niet in ga. De matrix lijkt krachtig een agenda door te voeren die van iedere wereldburger een slaaf maakt, waarbij de Central Bank Digital Currency, die men nu al in 2025 doorgevoerd wil hebben, de laatste stap lijkt om het net van controle rond de wereldbevolking compleet te krijgen. En ik maak me nog altijd geen grote zorgen, hoe dichtbij dat moment ook komt, hoeveel slaapwandelaars ik ook nog zie. Zorgen zijn gemaakt van meditatie op dwaling. Dit weiger ik radicaal. Ik raad die weigering radicaal aan iedereen aan.
Zeker, ook ik wil in grote lijnen op de hoogte blijven van de globalistische agenda opdat ik mij kan beschermen waar ik weet heb van welke wapens nu weer tegen mij en iedereen zijn geactiveerd. Deze week overleg gehad met de buren over de absurd sterke ledverlichting rond onze huizen, en de mogelijkheid van 5G zenders erin. Ik zei de buurman dat ik me nu al weken niet bepaald lekker heb gevoeld, met depressieve tendenzen waar ik geen goede verklaring voor heb. Op dat moment ging hem een lichtje op: ook hij had depressieve episoden gekend zonder hiervoor redenen te kennen. We besloten samen een EMF-meter te bestellen, als deze binnen is metingen op verschillende plekken en tijdstippen te doen, en mocht dit op onacceptabele stralingsniveaus wijzen, de overige buurtbewoners in te lichten en de zaak met spoed aanhangig te maken bij welke loketten hiervoor maar verantwoordelijk kunnen worden geacht.
Dit is slechts één voorbeeld. We doen wat we kunnen als we onraad bespeuren, dus we hebben een waterfilter, douchekopfilter, eten het beste wat er is te krijgen en te telen is in onze tuin, dragen ondertussen hennep hoedjes, et cetera. Waar deze alerte acties gedaan zijn is ons motto: onmiddellijke terugkeer naar onze natuurlijke toestand. Van hier uit vreugde sorteren opdat het leven, zonder dwaling, haar onbeschrijflijke schoonheid mag tonen.
Ja, dan valt het natuurlijk wel op dat voor een Nederlands voetbalelftal massa´s mensen de straat op te krijgen zijn, maar als overheden op grote schaal levens vernietigen middels ontelbare wapens van destructie, dan blijven de meeste mensen thuis. Om Netflix of Voetbal International te kijken en zich druk te maken over de strategie van een bondscoach. Toch leren Karin en ik te accepteren dat het bewustzijnsniveau van de meeste mensen Brood en Spelen nog altijd hoger acht dan de zaken die er echt toe doen. Richt je slavernij planeet maar in, maar o wee als je aan mijn voetbal komt!
Cynisme breekt af en toe door, dan willen wat onverwerkte indrukken met kracht naar buiten gezonden worden. Dit leek lang een gezond mechanisme, toch erken ik deze dagen met blijheid dat ik zonder die neiging beter af ben. Ik ben niet tegen cynisme, als stijlfiguur kan het goed dienst doen om iets duidelijk te maken aan wat minder toegankelijke breinen, maar leven als cynicus is tenslotte toch louter armzalig bestaan. En het is in het geheel niet nodig. Kritische zin is prima mogelijk zonder cynisch te worden en zo je innerlijke vrede te verspelen.
Wat Karin en ik beiden krachtig waarderen is het inzicht dat de eis gelukkig te zijn tot enorm veel ellende leidt. Dat zien we bepaald niet omdat we snelle leerlingen zijn, maar omdat het wereldtoneel, met al zijn valse argumentaties, die denkwijze ondertussen wel dubbel en dwars als dwaling bewezen heeft. Het idee dat pijn vermeden moet worden en plezier gezocht, heeft van deze planeet een enorme puinhoop gemaakt.
De poes, afgebeeld boven dit schrijven, kent die dwalingen en puinhopen niet. Zij komt regelmatig bij ons langs, ook al geven we haar nooit wat te eten. We vernamen deze week van onze buren dat ze daar wel eens wat krijgt voorgeschoteld, en bij de overburen, die ook een poes hebben, zelfs wat vaker. Ze is wat men ´een zwerfkat´ noemt, maar de poes zelf weet dit niet, denkt zo niet en slaapt hier vlakbij vaak in een schuurtje zonder huur te betalen. Het is altijd weer een vreugde als het beestje zonder label bij ons komt buurten en toont hoe het is zonder verleden of toekomst te bestaan. Ze kent ook geen rancune, want toen ze onlangs ons magnetisch sluitend anti insecten netje in de deuropening aan het slopen was en mijn reactieve emotie haar toonde dat dit ongewenst gedrag in onze ogen betrof, spurtte ze weg, om even later voor de foto hierboven te poseren.
Plaats hier het gedicht dat mij door decennia heen is blijven intrigeren, waarna Al Stewart de zaak hier mag afronden.
*
I have heard and seen enough.
You cannot imagine how fierce I’ve grown in my room.
The lion that will rush upon the world
in the form of a black cat
is the Truth Itself, the Demon of God,
forced into a corner above the world.
The Smack of my Epiphany
will ruin the surface of the world,
the thousand forms of your own machine
will turn upon you,
and all the war and natural horrors you have feared
will be my very act.
I will rise out of the water where your image rests,
