Je ware schat over het hoofd zien
Mijn goedheid wat hebben mensen het tegenwoordig druk met hun identiteit! Eerst word je er een aangepraat, dan wordt je recht bezongen als die identiteit te mogen bestaan. Als jongeling viel het me al op dat in reclames in magazines en op tv de nadruk op persoonlijke identiteit groeiende was. Omdat je zo geweldig was had je recht op een levensverzekering van A en cholesterolverlagende boter van B, want alleen het beste was goed genoeg voor jou. Met deze nadruk op individualisme werd gesneden in de gemeenschapszin, en dit is in deze dagen geculmineerd tot in de eindeloze identiteitslabels die allen recht op bestaan zouden moeten hebben. De LGBTQkolder, met zeer veel gendervariaties die neerkomen op geestesgesteldheden, is daar een extreem voorbeeld van. Het werkt verdeling in de hand en dat komt de ontvolking ten goede. Onder de vlag recht op een eigen identiteit te hebben, worden al die identiteiten feitelijk naar de slachtbank geleid.
De manipulatie is alleen dan mogelijk, als mensen geloven dat ze zijn wat hun denken hen vertelt, als ze menen dat de identiteit die ze op een moment voelen hun ware wezen bepaalt. Maar dat is natuurlijk niet zo. De baby heeft nog geen identiteit, daar is zelfreflectie voor nodig. Zodra er zelfbesef is ontstaan komen en gaan identiteiten; wie dit leest speelt waarschijnlijk niet meer met dinky toys of poppen. Identiteiten veranderen in de loop der tijd, zeggen we, maar het lijkt mij beter om te stellen dat ieder gevoel van identiteit feitelijk onmiddellijk weer valt, om plaats te maken voor een nieuwe suggestie het eigen imago betreffend.
Als we hierop inzoomen zien we dat tussen het optreden van twee opeenvolgende identiteiten even geen identiteit bestaat, Bewustzijn blijft echter Present. We ervaren dit imagoloos Besef langduriger als we in extase zijn, opgaan in een meeslepend muziekstuk, onszelf vergeten door het prachtige boek dat we lezen, uit onze bol gaan in het samenzijn met onze liefdespartner.
Ons Ware Wezen, –het laatste woord zegt het al–, is geen vorm van denken of identiteit, maar Bewust Zijn. Ieder mens zal erkennen, als je hem of haar vraagt of ie Bewust is, dat dit het geval is. Vraag je vervolgens of ze dit Bewustzijn willen aanwijzen, lokaliseren of objectiveren, dan weten ze niets meer te zeggen, gaan waarschijnlijk glimlachen, en voelen dit wellicht als een strikvraag. Het lijkt ook op een strikvraag, want waar is Bewustzijn niet?
De woorden God en Bewustzijn zijn inwisselbaar wat mij betreft. God wordt de Onnoembare genoemd; ook Bewustzijn past vanzelfsprekend in geen enkel woord. God wordt Onkenbaar geacht; ook Bewustzijn is niet objectief, aldus niet te kennen. De volgorde is andersom: Bewustzijn is datgene dat Kennen kan. Bewustzijn, omdat het in beginsel niet dualistisch is, wordt om die reden ook wel als Kennendheid aangeduid. Geen kenner of iets dat gekend wordt is werkelijk, Kennendheid is Werkelijk.
In God, als we Bewustzijn beseffen en volledig als Kennendheid bestaan en handelen, zijn mensen niet langer van elkander door labels en etiketten verdeeld. Dan wordt gezien hoe dom dit laatste is, dat alle geweld er uit voort komt, dat dit alles volstrekt onnodig is.
De conditionering, de hang aan identiteit, is binnen mensen echter zo krachtig dat dit meest eenvoudig Besef van Oorspronkelijke onverdeeldheid niet zomaar als antwoord op wereldproblematiek wordt aanvaard. Zo zijn de progressieve wegen naar Werkelijkheid ontstaan, maar dit gegeven zelf is vanzelfsprekend absurd. Een vis op weg naar water? Er Is alleen maar Werkelijkheid, daar kun je niet gradueel heen. Als je meent niet in Werkelijkheid te zijn kun je die suggestie, die een illusie is, zonder uitstel laten vallen. Er is geen progressieve weg; Werkelijkheid is radicaal Werkelijk, wacht hierin op niets.
The greatest technology hidden from you, is your own consciousness. Ik vond de afbeelding met tekst bovenaan dit blogbericht op het internet, –afzender onbekend–, en was er door getroffen. De vormgeving en het kleurgebruik trokken onmiddellijk mijn aandacht, de tekst gelezen hebbend besloot ik direct tot download. Ik voelde alleen enige twijfel waar Bewustzijn als technologie wordt voorgesteld, omdat dit mij te menselijk en middelmatig klinkt, maar oké, dat bezwaar is licht en niet doorslaggevend geweest.
Hoe is Bewustzijn verborgen voor je geworden? Het kan niet verborgen worden, hoe is het dan toch, schijnbaar, gelukt? Ik heb het antwoord feitelijk al in mijn inleiding gegeven: door je aandacht van je Oorsprong af naar objecten te leiden, deze aantrekkelijker dan je aangeboren Natuur te maken, en je dan eindeloos van God weg te trekken met talloze technieken die we mindcontrol zijn gaan noemen. Mindfuck zeggen anderen, maar misschien moeten we wel stellen dat het concept ´mind´ reeds ´mindfuck´ is, omdat de persoonlijke identiteit dit al is.
Ik ben overigens niet tegen identiteit op zich; het is reuze handig in de omgang. Maar erin wonen maakt van de mens een slaaf en ik voel het als mijn taak hier steeds weer op te wijzen. De oplossing van het werelddrama is principieel simpel, maar ook ik constateer dat velen die het kwaad van het globalisme zien werken, niet in staat zijn los van deze matrix te komen. Ze zijn gecompliceerd geworden, reeds in de netten van de mindfuck verstrikt. Mijn blijde boodschap is: ook die illusie is een zeepbel die onmiddellijk en radicaal uiteen kan spatten. Er is hier eigenlijk maar een vraag over: ben ik bereid volledig open en ontvankelijk te zijn, zelfs als dit betekent dat ik in deze bereidheid als identiteit geheel en al zal verdwijnen?
We hoeven niet dramatisch te doen over egodood. Het leven met ego´s is hels, de angst de hel te verliezen is ietwat vreemd te noemen. En leven zonder ego is geen verloren leven, doch het leven vooreerst geleefd. Zonder winst of verlies. Een ego heeft dan als argument dat ie zich tegen andere ego´s moet verdedigen. Ga je gang, als je zo gelooft, en je sloopt je eigen bestaan alleen maar. Het is niet waar. Je hebt geen verdediging nodig.
Be Well!